ႏုိင္ငံေတာ္ အလံ (ရန္ႏုိင္)

ကုိယ္တုိင္က ေက်ာင္းဆရာ။ တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ လူခၽြန္ လူမြန္မ်ား ျဖစ္ေအာင္ ေမြးထုတ္ သင္ၾကားေပးလာသူ။ သည္ေျမး တစ္ေကာင္က်မွ အ႐ႈံးေပးရေတာ့မည္လား။ သူႏွင့္အတူ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနရင္း ထုိင္ရင္း စားရင္း ေသာက္ရင္း သြန္သင္ လမ္းတည့္ေပးမွ ျဖစ္ေတာ့မည့္ အေနအထား။

သမီးျဖစ္သူက ႐ုပ္ရွင္ လက္မွတ္ ၀ယ္လာသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံတြင္ ႐ုပ္ရွင္မၾကည့္ ျဖစ္သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီ၍ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားမွ ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ား ႐ုပ္ရွင္မ်ား ကာတြန္းကားမ်ားကုိ အုိးမကြာ အိမ္မကြာ ၾကည့္ႏုိင္ကတည္းက ႐ုပ္ရွင္ ႐ုံမ်ားသို႔ မသြားျဖစ္။

ကားျဖင့္ ႐ုံ၀အေရာက္ လိုက္ပုိ႔သျဖင့္ အဆင္ေျပသည္။ သို႔မဟုတ္ သြားရ လာရသည္ကုိက မလြယ္ကူ။ လုိင္းကားျဖင့္ က်ပ္က်ပ္သိပ္သိပ္ သြားရန္ကလည္း မလြယ္။ အငွားကားဆုိသည္ကလည္း “ဆင္”ဖုိးထက္ “ခၽြန္း”ဖိုးက ႀကီးမည့္ကိန္း။

ငယ္စဥ္ကမူ ႐ုပ္ရွင္ဆုိလွ်င္ အ႐ူးအမူး။ ယေန႔ေခတ္အေခၚ Crazy ဟု ဆုိရမည္။ က်ဳပ္တုိ႔ေခတ္က “ဂ်ိန္းစ္ဘြန္း” ‘one armed sword man’ ဆုိလွ်င္ အပင္ပန္းခံ၍ တုိးတုိးေ၀ွ႔ေ၀ွ႔ တန္းစီၿပီး ၾကည့္ၾကသည္။ လက္မွတ္ေမွာင္ခုိ ကာကြယ္သည့္ စီမံခ်က္အရ “လက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ႐ုံအတြင္းသို႔ တန္း၀င္ရသည့္ စနစ္” ဆုိလွ်င္လည္း မညည္းညဴ။ ေခၽြးသံရႊဲရႊဲျဖင့္လည္း ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တတ္သည္။

          “(လက္မွတ္ေမွာင္ခုိ)ဆုိတာ ဘာလဲ...”

       

ဖုိးသားတုိ႔ေခတ္တြင္ ေမွာင္ခုိစနစ္ မရွိေတာ့သျဖင့္ ေတာ္ပါေသးသည္။ မေကာင္းသည့္စနစ္ တစ္ခုမုိ႔ ဖိုးသားကုိ အသိမေပးလို။

          “ဖုိးသား...႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ အေလးျပဳရမယ္ေနာ္...”

          စကားကုိ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္ ရသည္။

          ေျမးကေလးက တအံ့တၾသ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေျပာလုိက္ေသာ စကားကုိ နားလည္ဟန္မတူ။ ေျမးကို ရွင္းျပခ်ိန္မရ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ႐ုပ္ရွင္ျပခ်ိန္က နီးေနၿပီ။ အေပၚထပ္လည္း ျဖစ္ျပန္။ လူကလည္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ။ အလြန္ဆုံးရွိပါမွ ပရိသတ္ႏွစ္ဆယ္ထက္ ေက်ာ္အံ့မထင္။ ကုိယ့္ခုံေနရာကို အလြယ္တကူ ရွာေဖြ သြားေရာက္ႏုိင္သည္။

          ထုိင္၍မွ် မၾကာခင္ မီးမ်ား မွိန္သြားေတာ့သည္။ ထင္သည့္အတုိင္း  ႏုိင္ငံေတာ္ အလံသစ္က ပိတ္ကားေပၚတြင္ တလူလူ လႊင့္ထူလာသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကလည္း ထက္ၾကပ္မကြာ။ ထူးျခားသည္က ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း တီးလုံးက ေျခဆင္းအစမွ အဆုံးတုိင္ ဖြင့္ေပးသည့္အခ်က္။ ယခင္က ဤမွ် အခ်ိန္မၾကာလွ။

          တပ္မေတာ္သား မဟုတ္ေသာ္လည္း က်ဳပ္ကႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ သတိဆြဲလ်က္ ေလးေလးနက္နက္ ေလးေလးစားစား အေလးျပဳတတ္သည္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေလ့အက်င့္။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံတြင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္၍ အေလးျပဳေနခ်ိန္တြင္မွ ဖုိးသားက လက္ကို ကုတ္လာသည္။ စိတ္မရွည္။

          “သား... ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ ေလးေလးစားစား အေလးျပဳေလ...၊ ဘာလို႔ အဘုိးကုိ လက္ကုတ္ေနရတာလဲ ...” က်ဳပ္အသံက တုိတုိေတာင္းေတာင္း။ ဖုိးသားက နည္းနည္းမွ် ေၾကာက္ဟန္မျပ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းသို႔ လက္ညႇိဳးျဖင့္ ေထာင္လုိက္ပိတ္ျပသည္။ သူက ေခါင္းကုိ ခပ္ဆတ္ဆတ္ လႈပ္ရွားလ်က္ ေမးေငါ့ျပသည္။ သူ ဩန္ရာသုိ႔ အသာငဲ့အၾကည့္။ က်ဳပ္တုိ႔ ေျမးအဘုိး ႏွစ္ေယာက္သာ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ မတ္တတ္ရပ္လ်က္သား။ အျခား မည္သူမွ် ထုိင္ရာမွမထ။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ အေလးမျပဳၾက။

          ဖိုမ အတြဲကေလးမ်ားကလည္း ထုိင္လ်က္သား ေခါင္းခ်င္း ပူးပူးကပ္ကပ္။ အထုိင္ပ်က္သည္ႏွင့္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး လြတ္ထြက္သြားမည္ကုိ စိုးရိမ္ေနၾကသည့္ အလား။

          ကေလးသူငယ္မ်ားသည္လည္း မုန္႔စားမပ်က္။ လူႀကီးမ်ားကလည္း မဆုိမဆုံးမ။

          က်ဳပ္တုိ႔ ေျမးအဘိုး ႏွစ္ေယာက္တည္းမွ ႏွစ္ေယာက္တည္း။ က်ဳပ္ ဟုိဟုိသည္သည္ လွမ္းၾကည့္သည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ေသာ္မွ်မျမင္။ က်ဳပ္ေကာင္းစြာ မွတ္မိသည္။ ယခင္က ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား အေလးမျပဳသူမ်ားကုိ အေရးယူခြင့္ရွိသည္။ ယခု ဤသုိ႔ မဟုတ္ၾကေတာ့ၿပီလား။

          ေျမးကေလးကုိ တစ္လမ္းလုံး ႏႈိးေဆာ္ သြန္သင္လာခဲ့မိသည့္ က်ဳပ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အလံကုိ အေလးျပဳရေကာင္းမွန္း ေျမးကေလးကို နက္နက္နဲနဲ သိေစလိုသည့္ ေစတနာႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္။ က်ဳပ္ မွားယြင္းသြားေလသည္လား ဟူေသာ အေတြး။ က်ဳပ္ ဖိုးသားကုိပင္ မ်က္ႏွာပူခ်င္ခ်င္။

.......

မွတ္မိပါေသးသည္။ သည္အေၾကာင္းကို ေမ့ေဖ်ာက္ထားခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ။ မိတ္ၳီလာတြင္ တာ၀န္က်စဥ္က “၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ သမ၀ါယမအသင္းမ်ား ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းေရးကာလ”။ က်ဳပ္က သမ၀ါယမ ဦးစီးဌာနမွဴး။ ဖဲြ႕စည္းေရးေကာ္မတီမ်ားတြင္ သမ၀ါယမ ဦးစီးဌာနမွ ကုိယ္စားလွယ္ ထည့္ေပးရသည္။

          သမ၀ါယမအသင္းမ်ား ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းေရး အစည္းအေ၀းမ်ားကုိ တစ္ႏုိင္ငံလုံး တစ္ေျပးညီ ပုံစံတက် က်င္းပၾကရသည္။  အစည္းအေ၀း အစီအစဥ္က အစ လႊဲေျပာင္း ေဆာင္ရြက္ခြင့္မရွိ။ ပထမဆုံး အစီအစဥ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား အေလးျပဳျခင္း။ ဒုတိယ အစီအစဥ္က က်ဆုံးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားအား အေလးျပဳျခင္း။ ပုံေသ သတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။

          အသင္းတစ္သင္း ဖြဲ႕စည္းၿပီးတုိင္း ဖြဲ႕စည္းေရး အစီရင္ခံစာ ေရးၾကရသည္။ ဖြဲ႕စည္းေရးေကာ္မတီ၏ အစီရင္ခံစာမ်ားကို အေသးစိတ္ ဖတ္ရသည္။ စိစစ္ရသည္။ ျပည့္စုံလွ်င္ စုစည္းလ်က္ အထက္သုိ႔ တုိးတက္မႈ အစီရင္ခံရသည္။ သည္တာ၀န္မ်ားကုိ က်ဳပ္က ေဆာင္ရြက္ရသည္။ ထူးထူးျခားျခား အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္က က်ဳပ္အား တုန္လႈပ္ေစခဲ့ဖူးသည္။ အဖြဲ႕ ဥကၠ႒က ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ကုိယ္စားလွယ္။ သူက သီးျခား တင္ျပသည့္စာ။

          သူ႔အဖြဲ႕တြင္ ပါ၀င္ေသာ သမ၀ါယမ ဦးစီးဌာနမွ ကုိယ္စားလွယ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံႏွင့္ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား အေလးမျပဳသည့္ အေၾကာင္း။ တုိင္ၾကားသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ ၀န္ထမ္းအား သြန္သင္ေပးပါရန္ အသိေပးခ်က္။

          တစ္ႀကိမ္မက၊ ႏွစ္ႀကိမ္တုန္းက မသိမသာ။ သုံးႀကိမ္တုိင္ခဲ့သည့္အခါ လႊဲေရွာင္၍ မရေတာ့။ မိမိ၏ ဌာန ကိုယ္စားလွယ္ကုိ ေခၚေတြ႕ရပါေတာ့သည္။

          သူက အေလးမျပဳသည္မွာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ၀န္ခံသည္။

          “ခင္ဗ်ားက အခမ္းအနားမွာ အတြင္းေရးမွဴး အခမ္းအနားမွဴး၊ ခင္ဗ်ားက ပရိသတ္ကုိ အေလးျပဳဖို႔ အမိန္႔ေပးၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားကုိယ္တိုင္က အေလးမျပဳဘူး ဆုိတာ ျဖစ္သင့္သလား”

          “မွန္ပါတယ္...မျဖစ္သင့္ပါဘူး...၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာသာက ဘုရားက လြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အေလးမျပဳ ဦးမၫြတ္ရဘူးလို႔ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္...ဒါေၾကာင့္ ...”

          ဘာသာေရးကုိ အေၾကာင္းျပသျဖင့္ အခက္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕ဘာသာမ်ား ကလည္း ဤသုိ႔ ျပင္းထန္လြန္းသည္။ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းက သူ႔အား ထပ္မံ တာ၀န္မေပးရန္သာ ရွိေတာ့သည္။ မၾကာခင္ သူ ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္ ရရွိသြားသည္။  သူ႔မိသားစုလည္း အေနပ်က္ အထုိင္ပ်က္။ မတတ္ႏုိင္ခဲ့။

          “သည္ႏုိင္ငံတြင္ ေနထိုင္ပါလ်က္ သည္ႏုိင္ငံ၏ အလံေတာ္ သည္ႏုိင္ငံ၏ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိမွ် မေလးစားလွ်င္ သည္ႏုိင္ငံတြင္ မည္ကဲ့သုိ႔ ဆက္လက္ ေနထုိင္သင့္ပါမည္နည္း”ဟု ထုိစဥ္က ခပ္တင္းတင္း သုံးသပ္ ေျပာဆုိမိသည့္ စကား။

........

ဇာတ္ကားဇာတ္လမ္း သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားထံ စိတ္က မေရာက္။

          အိမ္တြင္ေနလွ်င္ အေကာင္းသား။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံတြင္ ႐ုပ္ရွင္လာၾကည့္မိသည္ကုိက က်ဳပ္အမွား။ စိတ္ဓာတ္က က်ခ်င္ခ်င္။ ေနာင္တရခ်င္ခ်င္။ မီးလင္းလာသည့္အခါ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ က်ဳပ္ လွည့္ပတ္ စူးစမ္း အကဲခတ္သည္။ ဘာသာမတူ လူမ်ဳိး ကြဲမ်ား မည္ေရြ႕မည္မွ် ပါေလသည္ကုိ သိလိုသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား အေလးမျပဳ သူမ်ားေၾကာင့္ စိတ္တြင္ လိပ္ခဲတည္းလည္း။

          ႐ုပ္ရွင္႐ုံ ၀န္ထမ္းမ်ားက သတိမေပးၾကေတာ့ၿပီလားဟုလည္း အျပစ္မတင္လို။ ျမန္မာလူမ်ဳိး ျမန္မာျပည္သား ျမန္မာပရိသတ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အလံအေပၚ မည္သုိ႔ သေဘာထားၾကေလသနည္း။ အေတြးက ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး ခ်ာခ်ာလည္။

          အမွတ္အသား မွားယြင္းခဲ့ေလေရာ့သလား မသိ။ ယခင္က ႐ုပ္ရွင္႐ုံမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား မတ္တတ္ရပ္၍ အေလးမျပဳသူမ်ား ရွိခဲ့ဖူးသျဖင့္ အေရးယူရန္ စီမံခဲ့ဖူးသည္။ စာတမ္းထုိးသည္လား၊ အသံထြက္၍ ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား အေလးျပဳရန္ သတိေပး ႏႈိးေဆာ္ခဲ့ဖူးသည္လားကိုမူ မမွတ္မိ။

          သည္စာ မေရးမီ သေဘာထား သိရွိႏုိင္ရန္ မသိမသာႏွင့္ သိသိသာသာ ေမးျမန္းစူးစမ္းၾကည့္သည္။ လူငယ္တစ္ေယာက္က အေၾကာင္းအခ်က္ ေထာက္ျပ သည္က ႏွစ္ခ်က္။

          ၁။ ျမန္မာ့အသံႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား (MRTV) ကလည္း အစီအစဥ္ မစတင္မီ နံနက္တုိင္း ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ လႊင့္ထူသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကုိ ထုတ္လႊင့္သည္။ ထုိကာလတြင္ မည္သူတုိ႔က ၀ုန္းခနဲ ထ၍ အေလးျပဳၾကပါေလသနည္း။

          ၂။ အခမ္းအနားမ်ားတြင္ “ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား အေလးျပဳ”ဟု အမိန္႔ေပးသူ ရွိသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမ်ားတြင္ ဤသို႔ အမိန္႔ေပးမည့္သူ မရွိသျဖင့္ လိုက္နာရန္ လိုအပ္ ပါသလား။

........

သူ႔စကားက ေမးမိသူအား ပူစပ္ပူေလာင္ ျဖစ္ေစ၏။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ အမိန္႔ေပးမွ အေလးျပဳၾကေတာ့မည္ေလာ။ သည္အေတြးကုိ “ဦး ဗုိလ္ သခင္ ဆရာ အထက္ တန္းစား” တို႔၏ အေတြးဟု ျမင္ႏုိင္ဖြယ္မရွိ။ ကိုယ့္အသိစိတ္ျဖင့္ ကုိယ္လုပ္သင့္ေသာ ကိစၥ။

          သည္ကိစၥအေပၚ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ အလြယ္လုပ္၍မရ။ စာအုပ္စာေပ ရွာရ ေဖြရသည္။

          ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၄၃ ႏွင့္ အညီ ျပ႒ာန္းေသာ “ႏုိင္ငံေတာ္အလံ ဥပေဒ” ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို အ၀ါေရာင္ အစိမ္းေရာင္ အနီေရာင္တို႔ျဖင့္ ေအာက္ခံထားသည္။ ၾကယ္ျဖဴတစ္လုံးက အလယ္တြင္ တင့္တင့္တယ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ကာလက ထည္၀ါစြာ အသုံးျပဳခဲ့ေသာ သုံးေရာင္ျခယ္အလံကုိ အေလးအျမတ္ ျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္။

          “အ၀ါေရာင္”က စည္းလံုးျခင္း ညီညြတ္ျခင္း ၪာဏ္ပညာ ႀကီးမားျခင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတို႔ျဖင့္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္မႈရိွျခင္းကို အဓိပ္ၸာယ္ ေဖာ္ၫႊန္းသည္။

          “အစိမ္းေရာင္” က ေျမဆီ ၾသဇာ ႂကြယ္၀ျခင္း ညီၫြတ္မွ်တျခင္း ေအးခ်မ္း သာယာ စိမ္းလန္းစိုျပည္သည့္ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ျခင္းကို အဓိပ္ၸာယ္ ေဖာ္ညႊန္းသည္။

          “အနီေရာင္” က ရဲရင့္ျခင္း ျပတ္သား ျခင္းကို အဓိပၸာယ္ ေဖာ္ညႊန္းသည္။

          “ၾကယ္၏ အျဖဴေရာင္”က သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ျခင္း ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ျခင္း က႐ုဏာတရား ျပည့္၀ျခင္း စြမ္းအင္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို အဓိပၸာယ္ ေဖာ္ညႊန္းသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခင္အလံေဟာင္းမ်ား၌လည္း “ၾကယ္” ပါ၀င္သည္။ ၾကယ္ႀကီး တစ္လံုးတြင္ ၾကယ္ငါးလံုး ၀န္းရံဖူးသည္။ ၾကယ္ႀကီး တစ္လံုးတြင္  ၾကယ္တစ္ဆယ့္ ေလးလံုးလည္း ၀န္းရံဖူးသည္။ ယေန႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အလံတြင္မူ ၾကယ္ျဖဴႀကီးက တစ္လုံးတည္း။

          ႏုိင္ငံေတာ္ အလံတုိင္းတြင္ သူ႔အဓိပၸာယ္ႏွင့္သူ။ ႏုိင္ငံေတာ္က ဥပေဒျဖင့္ ျပ႒ာန္းေသာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို ေလးေလးနက္နက္ ေလးေလးစားစား လက္ခံၾကရမည္မွာ ႏုိင္ငံသားတုိင္း၏ တာ၀န္။ ကိုယ္တုိင္ အပါအ၀င္ ျပည္သူ (၉၂.၄၈ ရာခုိင္ႏႈန္း)က သေဘာထား ဆႏၵေပး ေထာက္ခံ အတည္ျပဳထားခဲ့ေသာ ဥပေဒကုိ မလဲြမေသြ လိုက္နာရမည္ မဟုတ္ပါလား။

          ႏုိင္ငံေတာ္အလံ ဥပေဒ၏ တားျမစ္ခ်က္ႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္အပိုင္းကိုလည္း ေလ့လာ ရျပန္သည္။

          ႏုိင္ငံေတာ္အလံေပၚတြင္ အျခား အမွတ္အသားမ်ား အရာမထင္ေစရ။ ပုံသဏၭာန္ အခ်ဳိးအစား ပ်က္ျပားေအာင္ မလုပ္ရ။ ျပ႒ာန္းခြင့္ျပဳထားျခင္း မရွိေသာ ေနရာတြင္ အသုံးမျပဳရ။ အလံေတာ္ႏွင့္  တန္းတူ အထက္ေနရာမ်ားတြင္ အျခား အလံ တစ္ခုခု မထားရွိရ စသည္ျဖင့္ တားျမစ္ထားသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ မေလးမစား မျပဳရဟုလည္း ေတြ႕ရသည္။

          ႏုိင္ငံေတာ္ အလံကုိ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရွိဘဲ တစ္၀က္ လႊင့္ထူျခင္းမျပဳရ။ ေက်ာက္႐ုပ္ ေက်ာက္တုိင္မ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံျဖင့္ ဖုံးအုပ္ျခင္း မျပဳရ။ ႏုိင္ငံေတာ္ စ်ာပန စစ္အခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္ျခင္းမွအပ အျခား ႐ုပ္ကလာပ္မ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ မဖုံးအုပ္ရ။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ သခ်ဳႋင္းေျမျဖင့္ မထိေစရ။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို အတင္အခ်ျပဳရာတြင္ ေျမျပင္ ၾကမ္းျပင္ ေရျပင္ႏွင့္ မထိေစရ။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို ဆုတ္ၿဖဲ ဖ်က္ဆီးျခင္း မျပဳရ။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံျဖင့္ ထုပ္ပုိးျခင္း ခင္းက်င္းျခင္း အ၀တ္အထည္ ခ်ဳပ္လုပ္ ၀တ္ဆင္ျခင္း မျပဳရ။

          ေကာင္းလုိက္သည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံအား အေလးမျပဳလွ်င္ မည္သုိ႔ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ကုိမူ ရွာမေတြ႕။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို မေလးမစား မျပဳရဟူေသာ အခ်က္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲ စဥ္းစားရမည္လား။ သုံးႏွစ္အထိ ေထာင္ဒဏ္၊ က်ပ္သုံးသိန္းအထိ ေငြဒဏ္ကုိ အသိေပးမွ ေၾကာက္ရြံ႕ ေလးစားၾကမည္လား။

          ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားကုိပဲ ျပန္လည္ ေျပာလုိက္ခ်င္သည္။

          “သည္ႏုိင္ငံတြင္ ေနထုိင္ပါလ်က္ သည္ႏုိင္ငံ၏ အလံေတာ္၊ ႏုိင္ငံ၏ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုမွ် မေလးစားလွ်င္ သည္ႏုိင္ငံတြင္ မည္ကဲ့သို႔ ဆက္လက္ ေနထုိင္သင့္ပါမည္နည္း ...”

ရန္ႏုိင္

(ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၃၊ အမွတ္-၁၀၅၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္ ၂)