၁၉၉၂ ခုႏွစ္
———–
အေဖ သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္
ေအး … သား
သားကို မုန္႔ဖိုးေပးေလ
ေဟ မင္းေမႀကီးက မေပးဘူးလား
ေဖ့ဆီက ေတာင္းတဲ့
အင္းး ကဲေရာ့ေရာ့ (က်ပ္တန္ေလး ၂ရြက္ထဲမွ ၁က်ပ္တန္ေလးတစ္ရြက္)
တစ္က်ပ္ထဲလားအေဖရာအေဖ့ထဲမွာ ၂က်ပ္ေတာင္ရွိတာကို
ဒီတစ္က်ပ္က ေဖႀကီး လဘက္ရည္ေသာက္မလို႔ေလ
ေနာက္မွေသာက္ေဖရာ သားကိုေပး
ေဟ… ကဲေရာ့ေရာ့
+++++++++++++++++++++++++
၂၀၁၂ ခုႏွစ္
———–
သား
ဘာလည္း အေဖရာ
အေဖ ၿမိဳ႕ထဲကို ပင္စင္သြားထုတ္မလို႔
အင္း သြားေလ
အဲဒါ အေဖ့မွာ လမ္းစရိတ္မရွိဘူး
ဟာဗ်ာ အေဖကလည္း အေဖ့သားဆီကေတာင္းေလဗ်ာ
ဟိုတစ္ေခါက္ကလည္း သားေပးရတာကို
မင္းညီက မေျပလည္လို႔ပါတဲ့
ကၽြတ္ သူပဲ မေျပလည္ေန ကဲဗ်ာေရာ့ေရာ့ ( ၅၀၀၀တန္မ်ားၾကားမွ ၂၀၀ တန္ေလးတစ္ရြက္)
သား
ေျပာဗ်ာ
ဒါ အသြားစရိတ္ပဲေလ
အေဖျပန္ရင္ ပင္စင္ရမွာေလ အဲဒါနဲ႔ အျပန္လမ္းစရိတ္လုပ္ေပါ့
မရရင္
ရေအာင္ေစာင့္ထုတ္ခဲ့ေလဗ်ာ အေဖကလည္း…
ေၾသာ္ ေအး ေအး….
ဖခင္ႀကီး၏ အေတြးမွာေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႔က အျဖစ္ကို သတိရရင္း
၀ဲလာေသာမ်က္ရည္ ထိန္းကာ…………………..……………..
မင္းခိုက္စိုးစန္
kolatt(PBDN)
RangonNewsDaily
0 comments:
Post a Comment