သတင္း စားသုံးသူမ်ား

RangonNewsDaily: March . 3 .2014
မနက္မိုးလင္းလို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ ပထမဆံုး ေခါင္းထဲေရာက္လာတာက သတင္းစာဝယ္ဖို႔။ ၿပီးမွ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း သတင္းစာဖတ္ဖို႔။ ဒီအေလ့အထက ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ထြက္လာၿပီးေနာက္ပုိင္း စြဲၿမဲလာသည့္ အေလ့အက်င့္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လမ္းထိပ္မွာ သတင္းစာဂ်ာနယ္ လုိက္ပို႔သည့္ ကိုဝင္းေအာင္ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ဆီမွာ လေပးမဟုတ္ဘဲ ေန႔စဥ္ ပံုမွန္သတင္းစာ ဝယ္ဖတ္သည္။
ခုခ်ိန္ထိ သတင္းစာဝယ္ဖို႔ တစ္ရက္မွ မပ်က္ကြက္ခဲ့။ နံနက္ ၇ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ဆိုလွ်င္ ကိုဝင္းေအာင္တို႔ အိမ္သို႔သတင္းစာထုပ္ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ႔အိမ္ထဲမွာ သတင္းစာဝင္ဝယ္ကာ လမ္းထိပ္က ကိုစံေပါ၏ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။

ကိုယ့္ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာသည့္ လက္ဖက္ရည္ကို မေသာက္အားေသးဘဲ ဒီေန႔ဘာသတင္းေတြမ်ား ထူးပါလိမ့္ဆိုၿပီး သတင္းစာကို အရင္ဆံုးေကာက္လွန္သည္။ သတင္းစာ တစ္ေစာင္လံုးအျမည္းသေဘာမ်ိဳး ဟိုလွန္ဒီလွန္ ဖတ္ၿပီးလွ်င္ေတာ့ ဟာေနသည့္ ဝမ္းဗိုက္ကို ျဖည့္ဖို႔အတြက္ စားစရာတစ္ခုခု မွာရပါသည္။ 

ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လက္ဖက္ရည္ တစ္ငံုေသာက္လိုက္ သတင္းတစ္ပုဒ္ဖတ္လုိက္ႏွင့္ မနက္ခင္း၏ ရသကို အျပည့္အဝ ခံစားေနမိပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ထိုကဲ့သို႔ သတင္းစာဖတ္ေနတုန္းမွာပဲ လမ္းထဲက ေနထြန္းတစ္ေယာက္ သတင္းစာခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ကာ ဆိုင္ထဲဝင္လာပါသည္။ 

သူလည္း ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း သတင္းစာ ဖတ္တတ္သူျဖစ္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ သူငယ္ခ်င္း ေစာမင္းဦးလည္း သူ႔ဆုိင္ကယ္ေလးႏွင့္ ေရာက္လာသည္။

သူကေတာ့ သတင္းစာ လေပးမွာသူမို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ သတင္းစာကို ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္သူျဖစ္သည္။ ဆိုင္ထုိင္လွ်င္ေတာ့ သူ႔ဖုန္းေလးထုတ္ကာ Facebook ဖြင့္ၾကည့္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ ခုလည္း လက္ဖက္ရည္ေရွ႕ေရာက္လာတာနဲ႔ Facebook ဖြင့္ၿပီး ညတုန္းက မၾကည့္ရေသးသည့္ သတင္းထူးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္ေနပါေတာ့သည္။ ခဏေနလွ်င္ေတာ့ တကၠစီဆရာေလး ကိုေအာင္စိုးမိုးတစ္ေယာက္ ေပါက္ခ်လာပါသည္။ သူကေတာ့ အစာေျပအျဖစ္ ထမင္းေၾကာ္ကို အရင္ေလြးၿပီးမွ သတင္းစာေကာက္ကိုင္သူ ျဖစ္သည္။

သူလည္း သတင္းစာမၾကည့္ရလွ်င္ Facebook ဖြင့္ၾကည့္သူျဖစ္သည္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ထုိင္ေနက် မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား ဆိုင္ထဲသို႔ တဖြဲဖြဲဝင္လာၾကပါသည္။ စက္ဘီးျပင္ ဆရာေလး ကိုနီက်ား၊ ဆုိက္ကားဆရာ ေအာင္ကိုမင္း၊ ကိုရွည္ႀကီး၊ ကိုနီက်ားကလည္း သတင္းစာကို စိတ္ဝင္စားသူ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ကိုမင္းက သတင္းစာကို ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ကာ ျပန္ခ်ထားတတ္သူ။ 

ကိုရွည္ႀကီးကေတာ့ သတင္းစာဖတ္ဖို႔ထက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေျပာၾကသည့္ သတင္းစကားကို စိတ္ဝင္စားစြာ နားေထာင္တတ္သူျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုေက်ာ္ပိုင္ တစ္ေယာက္လည္း အလုပ္သြားခါနီး ဆိုင္ထဲဝင္လာတတ္သည္။ သူကေတာ့ ၾကံဳသမွ် သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေပါင္းစံု အကုန္ဖတ္တတ္သူ။ စာဖတ္တာလည္း ျမန္သလား မေမးနဲ႔။ ဤသို႔ျဖင့္ သတင္းကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ား၏ မနက္ခင္းေလးက စိုစိုျပည္ျပည္ႏွင့္ စည္စည္ကားကား ရွိလွပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ လက္ဖက္ရည္ကို သတင္းနဲ႔အတူ ေရာေသာက္သည္။ အစာေျပအျဖစ္စားေသာ အသုပ္၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အီၾကာေကြးတို႔ကို သတင္းႏွင့္အတူ ေရာစားသည္။ ေရေႏြးၾကမ္းကိုလည္း သတင္းႏွင့္အတူ ေရာေသာက္သည္။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေတြ႕လွ်င္ သူ႔သတင္း ကိုယ့္သတင္း အျပန္အလွန္ ဖလွယ္ၾကသည္။ 

လူ႔သတင္းလူခ်င္းေဆာင္ၾကသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ အခေၾကးေငြမပါဘဲ သတင္းအသယ္အပို႔လုပ္သည့္ သတင္းကုန္သည္မ်ား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးသည္ သတင္းေပါင္းစံုတို႔ ကူးလူးယွက္ႏႊယ္ ပ်ံသန္းေနေသာ သတင္းရပ္ဝန္းတစ္ခု ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။

၂၁ ရာစုကို “သတင္းႏွင့္နည္းပညာေခတ္” ဟု ပညာရွင္တို႔က ေျပာၾကပါသည္။ သတင္း တစ္ရက္ေနာက္က်လွ်င္ တစ္ရက္ ေခတ္ေနာက္က်မည္တဲ့။ သတင္းေတြက အခ်ိန္နဲ႔အမွ် စီးဆင္းေနသည္။ သတင္းေတြနဲ႔အတူ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး လုိက္ပါ စီးေမ်ာေနၾကသည္။ 

သူ႔ သတင္း၊ ကိုယ့္သတင္း၊ ရပ္ကြက္ထဲက သတင္း၊ ျမန္မာ့သတင္း၊ အာရွသတင္း၊ ကမၻာ့သတင္း။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သတင္းေတြနဲ႔ နပန္းလံုးရင္း၊ သတင္းကြန္ရက္ေတြၾကားထဲမွာ ေျပးလႊားရင္း၊ သတင္းေတြကို စားေသာက္ကာ အသက္ရွင္ ေနထုိင္သူမ်ား ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႐ွဴလုိက္သည့္ ေလထဲမွာ သတင္းေတြပါသည္။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တက္စီးလုိက္သည့္ ကားထဲမွာ သတင္းေတြရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဝင္လုိက္သည့္ အေဆာက္အအံုထဲမွာ သတင္းေတြက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ တဖြဲဖြဲ ေႂကြက်လာသည့္ သစ္ရြက္ေတြထဲမွာ သတင္းေတြပါသည္။ သတင္းေတြက အုပ္ဆုိင္းလာသည့္ ျမဴေတြလိုပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဝန္းရံလႊမ္းျခံဳထားသည္။ ျဖာဆင္းက်လာသည့္ ေနေရာင္ျခည္တန္းထဲမွာ သတင္းေတြကို ျမင္လုိက္ရသည္။ ဒီေန႔ မိုးအံု႔တယ္။ ဒါလည္း သတင္းပဲ။ ဒီေန႔ ေနအရမ္းပူတယ္။ ဒါလည္းသတင္းေပါ့။

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ႏွလံုးခုန္စက္ တပ္ထားတာလည္း သတင္းပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္က ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ဘူးလို႔ ေျပာတာလည္း သတင္းပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲက အရပ္လက္သည္ ေဒၚဘုမသမီး လင္ေနာက္လုိက္ေျပးတာလည္း သတင္းပဲ။ ေခြးက လူကိုကိုက္ရင္ သတင္းမဟုတ္ဘူး။ 

လူက ေခြးကိုကိုက္မွ သတင္းတဲ့။ ဒါဆို လူကလူကို ကိုက္တာက်ေတာ့ေရာ။ အဲဒါလည္း သတင္းပါပဲ။ သမၼတႀကီးက အရက္မေသာက္ဘဲ ႏြားႏို႔ေသာက္ခုိင္းတာလည္း သတင္းပါပဲ။ ႏြားႏို႔ေဈးေတြ အဆမတန္ ႀကီးေနတာလည္း သတင္းပါပဲ။ ေတာင္ငူက ၿမိဳ႕မေဈးႀကီး မီးေလာင္တာလည္း သတင္းပါပဲ။ 

ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ံုကေန မီးေဘးအႏၱရာယ္ ကာကြယ္ဖို႔ တစ္ရပ္ကြက္လံုးၾကားေအာင္ ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေအာ္တာလည္း သတင္းပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သတင္းေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ပြတ္တုိက္ၿပီး ျဖတ္သန္းသြားၾကသည္။ သတင္းေတြက မုိးေကာင္းကင္ေပၚကေန တဖြဲဖြဲက်လာသည္။ သတင္းေတြက သမုဒၵရာထဲကို စီးဆင္းကာ အေငြ႕ျပန္ၿပီး မုိးအျဖစ္ ရြာခ်ျပန္သည္။ သတင္းေတြက ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဝင္ေရာက္လာသည္။

တခ်ိဳ႕က သတင္းေတြကို ေရနံလိုခပ္ယူေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က သတင္းေတြကို ေရႊလို က်င္ယူေနၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က သတင္းေတြကို အလင္းေရာင္လိုလုပ္ၿပီး ထြန္းညွိေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ သတင္းက အလင္းကို ေဆာင္သည္။ သတင္းက အေမွာင္ကိုခြင္းသည္ သတင္းက ဥာဏ္ပညာကို ေတာက္ပေစသည္။ 

သတင္းက အျမင္ပါဝါကို ခ်ဲ႕ထြင္ေပးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သတင္းတုက သတင္းအစစ္ ေယာင္ေဆာင္လာသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အတင္းက သတင္းေယာင္ေဆာင္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းအစစ္ကို ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို႔လိုသည္။ အတင္းနဲ႔သတင္းကို ခြဲျခားတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ သတင္းနဲ႔အတူ မုိးလင္းၿပီး သတင္းနဲ႔အတူ မုိးခ်ဳပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိပ္ေနခ်ိန္မွာ သတင္းေတြက မအိပ္ပါ။ မနက္မုိးလင္းေတာ့ သတင္းေတြက ထုိင္ေစာင့္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး သတင္းကို စားသံုးေနၾကပါသည္။

(ေဆာင္းပါးရွင္ - ေမာင္ၾကည္)
Eleven Media ,  kolatt(PBDN)
RangonNewsDaily