 |
အက်ိဳးပဲ ေပးေနတဲ့ ခႏၶာႀကီး ရ ထားတာျဖစ္ေလေတာ့ ဘာေၾကာင့္ အေကာင္းမေပးဘဲ အက်ိဳးေတြ ေပးေနရပါလိမ့္မလဲဆုိတာ စက္၀ုိင္းအေျခခံဉာဏ္နဲ႔ စိစစ္ၾကည့္ၾကမယ္။ စက္၀ုိင္းမွာ အကြက္ (၁)နဲ႔ (၂)ဆက္ထားတဲ့ ျမားေလးက အတိတ္ဘ၀က စုေတလုိ႔ ေဟာဒီဘ၀ ခႏၶာငါးပါးျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ စပ္ျပတာ။ သခၤါရနဲ႔ ၀ိညာဏ္အစပ္ပဲ။
ဒါျဖင့္ သမုဒယသစၥာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာ ဆက္သြားၿပီ။ အတိတ္က အ၀ိဇၨာသခၤါရေတြမွားလုိက္တာနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာငါးပါးရတယ္။ ရတဲ့ခႏၶာက အေကာင္းလားဆုိေတာ့ သံခိေတၱန ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ- ဒုကၡသစၥာပဲေပါ့။
အ၀ိဇၨာေခါင္းေဆာင္ၿပီး လူျဖစ္ေၾကာင္း ကုသုိလ္ေတြလုပ္၊ တဏွာနဲ႔ဆုေတာင္း၊ ဥပါဒါန္နဲ႔ စြဲလန္း၊ ကာယကံ ၀စီကံေတြနဲ႔ အားထုတ္ခဲ့ေတာ့ ေသၿပီးေနာက္ ေဟာဒီဘက္က ဒုကၡသစၥာ ခႏၶာငါးပါးရလာတယ္။ အတိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက အ၀ိဇၨာဆုိတာ ရွင္းၿပီ။ ဘာသစၥာလဲဆုိရင္ သမုဒယသစၥာ။ ဒီသမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ဇာတိကစ ဇရာမရဏဆံုးတဲ့ ဒုကၡသစၥာ ခႏၶာငါးပါးႀကီးရတာ။
မသိတဲ့အ၀ိဇၨာနဲ႔ ကုသုိလ္ေတြလုပ္ခဲ့လုိ႔ လူ႔ဘ၀ရခဲ့တာ။ မသိတာက အ၀ိဇၨာ၊ လုပ္တာက သခၤါရ။ ကုသုိလ္လုပ္လဲ သခၤါရ၊ အကုသုိလ္လုပ္လဲ သခၤါရ။ ကုသုိလ္သခၤါရလုပ္မိရင္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာဆိုတာ လူ႔ခႏၶာ နတ္ခႏၶာရပါလိမ့္မယ္။
အကုသုိလ္သခၤါရလုပ္မယ္ဆုိရင္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာဆိုတာ အပါယ္ေလးပါးခႏၶာျဖစ္မယ္။ ဒါျဖင့္ မသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကုသုိလ္လုပ္ရင္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ လူနတ္ ဒုကၡသစၥာ။ အကုသုိလ္လုပ္ရင္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ အပါယ္ဒုကၡသစၥာ။ ဒုကၡသစၥာခ်င္းေတာ့ အတူတူပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သုဂတိဒုကၡသစၥာနဲ႔ ဒုဂၢတိဒုကၡသစၥာ ကြာသြားတယ္။
ဒါျဖင့္ အ၀ိဇၨာပစၥယာ ပုညာဘိသခၤါရာ- လူ နတ္ ျဗဟၼာဆုိတဲ့ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ ရတယ္။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ အပုညာဘိသခၤါရာ- ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ အပါယ္ေလးပါးခႏၶာ။ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာခႏၶာလဲ ဒုကၡသစၥာ၊ အပါယ္ခႏၶာလဲ ဒုကၡသစၥာ။ ဒါျဖင့္ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာက ႏွစ္မ်ိဳးရတယ္။ အပါယ္သြားေအာင္လုပ္တဲ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာသခၤါရာနဲ႔ လူနတ္ျဗဟၼာျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာသခၤါရာ။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာဟာ သမုဒယသစၥာ။ ခႏၶာမွန္သမွ်က ဒုကၡသစၥာ။
ဘံုဘ၀ေတာင့္တၿပီး ကုသုိလ္ေတြလုပ္လုိ႔ရွိရင္ ေတာင့္တတာက တဏွာ၊ အရွင္သခင္က အ၀ိဇၨာ၊ အ၀ိဇၨာက အေတာင္းခုိင္းလို႔ တဏွာကေတာင္းတာ။ မရရေအာင္ အေတာင္းခုိင္းျပန္ေတာ့ ဥပါဒါန္ကေတာင္းရတယ္။ ကာယကံ ၀စီကံနဲ႔ အထေျမာက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ ခုိင္းတာကလဲ အ၀ိဇၨာပဲ။
အ၀ိဇၨာလက္ခ်က္လြတ္တာ တစ္ခုမွမပါဘူး။ ဒီလုိ အ၀ိဇၨာခုိင္းတဲ့အတုိင္း ေတာင္းခဲ့ လုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒီဘ၀ ဒုကၡသစၥာ ခႏၶာငါးပါးႀကီးရတာဟာ အတိတ္အေၾကာင္းတရာငါးပါးေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတရားငါးပါးေပၚတာပ
အေပၚတက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္တုိ႔က ဘာ၀ဋ္လဲဆုိရင္ ကိေလသ၀ဋ္။ သခၤါရရယ္ ကမၼဘ၀ရယ္က ကမၼ၀ဋ္။ ဒါျဖင့္ အတိတ္ဘ၀က ၀ဋ္ႏွစ္ပါးလုပ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ပါးလံုးေကာင္းတဲ့၀ဋ္ တစ္ခုမွမပါဘူး။ အတိတ္အေၾကာင္း ငါးပါးကိုခြဲလုိက္ေတာ့ ၀ဋ္ႏွစ္ပါးျဖစ္လာတယ္။
ေရွ႕ဘ၀က ၀ဋ္ႏွစ္ပါးႀကိဳးစားခဲ့ၾကေတာ့ အက်ိဳးေပးလုိက္တာက ၀ိပါက၀ဋ္ဆိုတဲ့ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ- ခႏၶာငါးပါး။ ဒုကၡသစၥာ။ ဘယ္ကာလလဲဆုိရင္ ပစၥဳပၸန္ကာလ၊ ဒါေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတရားငါးပါး၊ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတစ္လႊာလို႔ ေရးထားတာ။
လုိရင္းက အတိတ္က ကိေလသ၀ဋ္နဲ႔ ကမၼ၀ဋ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ဒီဘ၀ အက်ိဳးေပး ၀ိပါက၀ဋ္ႀကီးရေနတာ။ အက်ိဳးေပး ကုန္ၿပီလားဆုိရင္ အေၾကာင္း ကုန္မွ ကုန္မွာ။ အေၾကာင္းမကုန္ေသးသေရြ႕ ေဟာဒီဒုကၡသစၥာအက်ိဳးေပးက မကုန္ေသးဘူး၊ ခႏၶာႀကီးက မေသေသးဘူး။ ဇာတိဒုကၡေတာ့ ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ ဇရာဒုကၡက ရင္ဆုိင္ေနရဆဲပဲ။ ဗ်ာဓိဒုကၡ လာဦးမယ္။ မရဏ ဒုကၡ- ကလဲ လာဖို႔ က်န္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးေပး မကုန္ေသးဘူး၊ မေသေသးဘူးတဲ့၊ ဒုကၡေတြ မ်ိဳးစံုေအာင္ အက်ိဳးေပးဦးမယ္၊ ေပးလုိ႔ အားရမွ ေသခြင့္ေပးမယ္ဆုိတဲ့သေဘာပဲ။
(ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ)
တရားအသိမ်ားတိုးပြါးနိုင္ၾကပါေစ
0 comments:
Post a Comment