ကားအေကာင္း ႏွင္႕ ကားအသစ္

''ကားေတြဗ်ာ၊ အေတာ္ေကာင္း ေနတာပဲ၊ ဘာလို႔ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္တာလဲ 'အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္ရႇိေနစဥ္ ပါးစပ္မႇ ထြက္သြားေသာ စကားပါ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ကားေတြကို ဖိညႇစ္ကာအတုံးမ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားသည္မ်ားကို ၁၂ ဘီးကားႀကီးမ်ားျဖင့္ သယ္သြားသည္ ကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရပါသည္။ ဒီလိုေတြ႔ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ေျပာလုိက္ျခင္းပါ။


''ဒီကားေတြက ၁၀ ႏႇစ္သက္တမ္းေက်ာ္သြားၿပီ၊ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ႏႇစ္၂၀ ေလာက္ရႇိသြားတယ္၊ ကားအေဟာင္းေတြနဲ႔ အသစ္ေတြကိုလဲတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြကို ကုမၸဏီေတြက လုပ္ေပးတာလည္း ရႇိတယ္။ ကားကိုဖ်က္ဖို႔ ပို႔တာလည္း ရႇိတယ္။ ကားအစစ္ေတြ စီးတာေပါ့''

''ဘာလို႔ အသစ္စီးခ်င္ရတာလဲ''

''ကားအသစ္က ပိုေကာင္းလို႔''

''ပုိက္ဆံေတာ့ ပိုေပးရတယ္ မဟုတ္လား''

''ဟုတ္တယ္၊ ေရရႇည္ကို ၾကည့္တာပါ''

ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို သူေျဖလုိက္တာ အရႇည္ႀကီးပါပဲ။ ကားမ်ားကို တျဖည္းျဖည္းျပဳျပင္ကာ တိုးတက္လာၾကသည္။ ကုမၸဏီမ်ားသည္ ကမၻာ့ၿပိဳင္ပြဲကို၀င္ရန္အတြက္ R & D ဟူေသာ ဌာနေတြကို ထားရႇိၾကသည္။ ဒါကို Research and Development ဟု နားလည္ႏုိင္ပါသည္။ သုေတသန လုပ္သည္။ တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ထိုဌာန မရႇိရင္ေတာ့ ကမၻာ့ၿပိဳင္ပြဲကေန ထြက္ရေပမည္။ ယေန႔ပစၥည္းေကာင္းမ်ား ထြက္လာသည္မႇာ ထိုၿပိဳင္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

''ကားေတြေဟာင္းလာရင္ ေလာင္စာဆီ ပိုကုန္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံက အခ်ဳိ႕ေလာင္စာေတြကို ႏုိင္ငံျခားက ၀ယ္ရတာပါ။ ႏႇစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာတဲ့ ကားေတြဟာ ကားအသစ္ေတြထက္ေတာ့ ေလာင္စာဆီ တစ္ေန႔တစ္ဂါလန္ အနည္းဆုံး ပိုစားတယ္၊ ကားတစ္သိန္းဆို တစ္ေန႔ ဂါလန္တစ္သိန္းေပါ့'' တဲ့။ သူေျပာေတာ့မႇ သတိထားမိတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမႇာ ႏႇစ္သုံးေလးဆယ္ အိုတဲ့ကားေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

''ကားအေဟာင္းေတြဟာ အႏၲရာယ္လည္း ႀကီးတယ္၊ လမ္းမႇာပ်က္ေတာ့ လမ္းေတြပိတ္ဆို႔တယ္''သူ႔စကားကို ေထာက္ခံမိပါတယ္။ မရႇိသုံးသုံးသည္က ပိုဆိုးေနပါကလား။ ''Spare Parts ေတြလည္း ရႇားကုန္တယ္ေလ။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းေပါ့'' ဟု သူရႇင္းျပသည္။

''ဒီခတ္မႇာ ဒီလိုကားေတြကို ၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေနတာ အင္မတန္ေကာင္း တာပဲ''ဟုသူကဆက္ၿပီးေျပာျပသည္။

ဒီေတာ့ သူ့ကို ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္း ေမးၾကည့္မိသည္။

''ခင္ဗ်ားေျပာတာ ဘာၿပိဳင္ပြဲလဲ''

''အေကာင္းၿပိဳင္ပြဲ''

သူက ေစ်းကြက္မႇာ အေကာင္းေတြကို ၿပိဳင္ၾကေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ ဒါကို Excellence ဟု ေခၚသတဲ့။

''ကမၻာ့ေစ်းကြက္က အႀကီးႀကီး၊ ဥပမာ ဂ်ပန္က ကားထုတ္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ကားကိုအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ထုတ္ရတယ္၊ Research and Develop ment ဌာနေတြထားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ယႇဥ္ၿပိဳင္တဲ့ကုမၸဏီေတြထက္ မညံ့ေအာင္ ႀကိဳးစားရတယ္။ ေနာက္ၿပီး အထုိင္ေစ်းကြက္ရိႇရတယ္''

''ဘာလဲအထုိင္ေစ်းကြက္ဆိုတာ''

''သူက ဂ်ပန္ေတြကိုေရာင္းတာ ေပါ့။ သူ႔မႇာ အမာခံ Customers ေတြ ရႇိရတယ္''

''ဒါဆိုရင္ သူတို႔က ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပး၊ ဂ်ပန္လုပ္ကိုစီး ဆိုတာမ်ဳိး ေဆာင္ရြက္တာေပါ့ ဟုတ္လား''

''အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ား ဂ်ပန္ေရာက္ရင္ မာစီဒီးတို႔ ဘီအမ္ ဒဘလ်ဴတို႔ အမ်ားႀကီးေတြ႔မႇာပါ။ ကားေကာင္းတယ္ ဆိုရင္သူတို႔က စီးတာပဲ။ ဒါေတြကို ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ဂ်ပန္က ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္''
''ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္ Research and Development ဆိုတာလိုတာေပါ့''

''အစစ္ေပါ့၊ခုေခတ္မႇာ R & D မရႇိလို႔ မရဘူး။ R & D ရီ ဟာလည္း အင္မတန္ စရိတ္စက ႀကီးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဆီကရတဲ့ အျမတ္အစြန္းဟာလည္း ႀကီးမားပါတယ္'''ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အရင္ဂ်ပန္ေတြက  အီလက္ထရြန္နစ္ေတြ ထုတ္လုပ္တဲ့အခါ R & D ေတြနဲ႔ တိုးတက္လာတယ္လို႔ ၾကားဖူးတာပါ။ Sony ရဲ႕ Walkman ဆိုရင္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့တယ္''

ကားေဟာင္းေတြကို ဖ်က္၍ ကားသစ္မ်ား ၀င္လာေပၿပီ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ကားအသစ္မ်ား၀င္လာသည္ကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေနရပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ကားေဟာင္းေတြႏႇင့္ ဆီစားေသာကားမ်ား အ၀င္မ်ားေနပါေသးသည္။ လုိင္းကားႏႇင့္ အျခားလြယ္ေသာ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ကို ၾကည့္ဖို႔ လိုေသးသည္  . . .

''ကားမႇာလည္းဒီလိုပဲ၊ Toyota ကားဆိုရင္ ကမၻာမႇာရႇိတဲ့ ဘယ္ကားကုမၸဏီသုံးခုေပါင္းထက္ အျမတ္ပိုသတဲ့''

''သူတို႔ဂ်ပန္မႇာ ေစ်းေလ်ာ့ေရာင္းလား''

''ဂ်ပန္မႇာ ေစ်းေလ်ာ့ မေရာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြက ဒိုလို႔ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္ Demestic ပစၥည္းေတြ အားလုံးဟာ တန္း၀င္ၿပီး ပိုေကာင္းေလ့ရႇိတယ္''

''အစိုးရေကာ အခြန္ေလ်ာ့ ေကာက္လား''

''ေလ်ာ့ေကာက္လို႔ မရဘူး။ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာပဲ၊ ဥပမာ မေလးရႇားက ကားထုတ္တယ္''

''ပ႐ိုတြန္လားဆရာ''

''ဟုတ္တယ္၊ ပ႐ိုတြန္အတြက္ မေလးအစိုးရက အခြန္ေတြေလ်ာ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ပ႐ိုတြန္ကို ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတယ္''

''ေကာင္းလုိက္တာ''

''မေကာင္းပါဘူး။ ပ႐ိုတြန္ကားေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ေစ်းကြက္မႇာ ေနရာမရေတာ့ဘူး''

''ဘာျဖစ္လို႔လဲ''

''သူတို႔က ေရာင္းေနရေတာ့ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ အရည္အေသြးက်တဲ့ ကားေတြပဲ ထြက္လာတယ္။ ဒါကို ရိပ္စားမိတဲ့ အစိုးရက ပုံမႇန္အတုိင္း အခြန္ေတြတိုးေကာက္ေတာ့မႇ ျပန္ၿပီး တိုးတက္လာတယ္''ကြၽန္ေတာ္က သူေျပာသည္ကို အေတာ္အတန္ ရိပ္မိလာသည္။

''လူထုကို သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေစဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားေတြကို ေဖးမဖို႔ဆိုတာ''ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပးပါ'' ဆို႐ုံနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္မလာဘူးကြ''

''အၿပိဳင္အဆုိင္လိုတာေပါ့ ဟုတ္လား''

''ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီလိုၿပိဳင္တဲ့အခါမႇာ နည္းပညာေတြ အရည္အေသြးေတြ ရႇိဖို႔လည္းလိုတယ္၊ ဂ်ပန္ေအာင္ျမင္တာက သူဟာ Quality သမားေလ''

''ဘယ္လို Quality သမားလဲ''

''သူတို႔ဟာ ဘာလုပ္လုပ္ေကာင္းေအာင္ လုပ္တယ္၊ စစ္အၿပီးမႇာ ဂ်ပန္ကုမၸဏီေတြဟာ ပစၥည္းေတြကို ျဖစ္သလို ထုတ္ၾကတယ္၊ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏႇစ္ေတြက ဂ်ပန္ပစၥည္းေတြဟာ အေတာ္ည့ံတယ္၊ သူမ်ားေတြကို တုထားတဲ့ အတုေတြပဲ ထြက္တယ္''

''ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း အဲဒီေခတ္ကို မီတယ္၊ ဂ်ပန္ပစၥည္းဆိုရင္ ခုေခတ္ တ႐ုတ္ပစၥည္းကို လူေတြ မႀကိဳက္ၾကသလိုပဲ၊ မရႇိသုံးပဲ သုံးၾကတယ္''

''ဟုတ္ပါတယ္၊ ၁၉၆၀ျပည့္ႏႇစ္ ေနာက္ပုိင္းမႇာ အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ဗုိလ္ခ်ဳပ္မက္အာသာက W. Edward Deming ဆိုသူဖိတ္ၿပီး အရည္အေသြးျမင့္ ပစၥည္းေတြထုတ္ႏုိင္ဖို႔ ေဆြးေႏြးတယ္၊ သူက Total Quality Management ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဂ်ပန္ေတြကို စည္း႐ုံးၿပီး Deming Award ဆိုတဲ့ဆုတစ္ခုကို တီထြင္ခ်ီး ျမႇင့္ခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္ေတြက နဂိုက Quality သမားေတြပါ။ သူတို႔ဟာ အေသးစိတ္ကို အရမ္းကြၽမ္းတယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ပန္ေတြဟာ အရည္အေသြးေတြ တက္လာၿပီးေနာက္ သူတို႔က ကမၻာ့ေစ်းကြက္ထဲကို ၀င္လာတာပါပဲ''

''ေအးဗ်၊ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္က ဒါေတြကိုေတာ့ ေလ့လာဖို႔ လိုတယ္''

''ဟုတ္ပါတယ္၊ ကပ္ေစးနည္းေနၿပီး ႐ိုးသားႀကိဳးစားတာ တစ္ခုနဲ႔တင္ မရပါဘူး။ အရည္အေသြးျပည့္စုံတဲ့ ပစၥည္းေတြ တစ္ေန႔တျခား မ်ားလာၿပီ၊ ခုေခတ္  Hybrid ကားေတြဆိုရင္ ေလာင္စာဆီအစား အေတာ္နည္းသြားၿပီ၊ ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းမႈလည္း သက္သာေစတာေပါ့''

''ကားေဟာင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံမႇာ ဖ်က္ၾကမယ္မထင္ဘူး''

''ဖ်က္စရာမလိုပါဘူး။ မဖ်က္လို႔လည္း ရပါတယ္၊ ကားအသစ္ေတြ ကားေကာင္းေကာင္းေတြ သြင္းခြင့္ျပဳၿပီး လူေတြက သေဘာေပါက္ရင္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အဆင္မေျပတဲ့ ကားေတြကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ စြန္႔သြားၾကမႇာပါပဲ''

''ေအးဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကားကိုဖိႀကိတ္ၿပီး သံတုံးေတြျဖစ္တဲ့ ေခတ္ေတာ့ ေရာက္မလားလို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနမႇာပါ''

''တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္မႇာေပါ့''

မႇတ္ခ်က္

ဤေဆာင္းပါးကို ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၆ရက္က ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ယေန႔ ကားေဟာင္းေတြကိုဖ်က္၍ ကားသစ္မ်ား ၀င္လာေပၿပီ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ကားအသစ္မ်ား ၀င္လာသည္ကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေနရပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ကားေဟာင္းေတြႏႇင့္ ဆီစားေသာကားမ်ား အ၀င္မ်ားေနပါေသးသည္။ လုိင္းကားႏႇင့္ အျခားလြယ္ေသာ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး စနစ္ကိုၾကည့္ဖို႔ လိုေသးသည္။ ရထားမ်ား စက္ဘီးမ်ားကို လူအမ်ားစြဲႏုိင္ဖို႔ သင့္ေတာ္သလို စီမံခန္႔ခြဲရေပမည္။ ကားေတြ ၀င္လာသည္။ စည္းကမ္းမရႇိေသာ ကားမ်ား ပို၍ပို၍ မ်ားလာေနပါသည္။ ဘတ္စ္ကားမ်ားလည္း စည္းေဖာက္သည္။ တကၠစီမ်ားလည္း စည္းေဖာက္ပါသည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲမ်ား တိုးခ်ကာ အေျခအေနကို ယခုကတည္းက ထိန္းဖို႔လိုပါသည္။ လမ္း ေတြပိတ္ဆို႔ေသာအခါ ယာဥ္ထိန္းမ်ားကို ပို၍တာ၀န္ေပးရႇင္းထုတ္ရန္ ယာဥ္ထိန္းဌာနက သိၾကပါမည္။ ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ပါသလဲ။ စည္းမဲ့ ကမ္းမဲ့ ရပ္ခြင့္ျပဳထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။ ယာဥ္ထိန္းဌာနတြင္ တာ၀န္ရႇိပါသည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲမ်ား ထပ္မံ ခန္႔ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။

 ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ