အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးရာဇက္အေႀကာင္း

ဦရာဇာတ္သည္ (၁၈၉၈-၁၉၄၇) တိုက္ပိုင္အင္စပိတ္ေတာ္ မစၥတာ ေအးရာမန္ႏွင့္ ေဒၚျငိမ္းလွတို႔မွ ေမြးဖြားေသာ သားသမီး ၁၃-ေယာက္အနက္ စတုထၳသားျဖစ္သည္။ မိထၳီလာျမိဳ႕တြင္ ၁၈၉၈-ခုႏွစ္ ဇန္၀ါရီလ ၂၀-ရက္၊ တနလၤာေန႔တြင္ ဖြားျမင္သည္။


မိထၳီလာမွ မႏၲေလးသို႔ မိသားစုအလုပ္ႏွင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ရေသာအခါ မႏၲေလးျမိဳ႕ ၀က္စလီယန္ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမွ စတင္ေက်ာင္းတက္သည္။ အ႒မတန္းသို႔ ေရာက္လွ်င္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ထူးခြ်န္သျဖင့္ဆရာၾကီးက တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းသို႔အတန္းေက်ာ္ တင္ေပးသည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲ၀င္ေရာက္ ေျဖဆိုရာ ေကာင္းစြာေအာင္ျမင္သည္။

ကိုရာဇာတ္ကို သူ႔မိဘမ်ားက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေကာလိပ္သိပၸံေက်ာင္းသို႔လႊတ္ကာ ပညာ ဆက္လက္သင္ၾကားေစသည္။ ၀ိဇၨာတန္းတြင္အဂၤလ္ပ္စာဂုဏ္ထူး ယူခဲ့သည္။ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းပညာဆည္းပူေနစဥ္ အဂၤလိပ္စာစီစာကံုးျပိဳင္ရာ ပထမရရွိသျဖင့္ ဘိုင္မ်ား ေရႊတံဆိပ္ကိုဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္။

ကိုရာဇာတ္သည္ ပညာဘက္တြင္သာထူးခြ်န္သည္မဟုတ္ေသး တင္းနစ္၊ ခရစ္ကတ္၊ လက္ေ၀ွ႔၊ ေဘာလံုးစသည့္အားကစားဘက္တြင္လည္း ေျပာင္ေျမာက္ေလသည္၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေဘာလံုးအသင္း လက္ေရြးစဥ္ျဖစ္ေလသည္။

၁၉၂၀-ျပည့္ႏွစ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္အေရးေတာ္ပံုၾကီးတြင္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ပါ၀င္ေလသည္။ သပိတ္ေမွာက္ေကာင္စီမွ သပိတ္ ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေရးတြင္ မနစ္နာေစရန္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးရွိျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ားဖြင့္လွစ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးသည့္ေနာက္ ကိုရာဇာတ္သည္ မႏၲေလးျမိဳ႕ ဗဟိုအမ်ိဳးသားအထက္တန္းေက်ာင္းၾကီး အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ ပါဠိဘာသာျပ အထက္တန္းျပဆရာအျဖစ္ ၁၉၂၁-ခုႏွစ္မွစတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။


      &*************************************************************************&                                                     ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ႏွင့္ ဇနီးေဒၚခင္ခင္ 

၁၉၂၁-ခုႏွစ္တြင္ပင္ အမ်ိဳးသားပညာေရးေကာင္စီမွ ၾကီးမွဴးက်င္းပေသာ ဘီေအ စာေမးပြဲကို၀င္ေရာက္ေျဖဆိုရာ ေကာင္းစြာေအာင္ျမင္ေလသည္။ ဗဟိုအမ်ိဳးသားေက်ာင္း တြင္ ၁၉၂၃-ခုႏွစ္မွစတင္၍ ေက်ာင္းဆရာၾကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ေလသည္။

ဦးရာဇာတ္သည္ အဂၤလိပ္စာအေရးအသား အစီအကံုးေကာင္း၍ အသနားခံစာ စသည္တို႔ကို တပါးသူအတြက္ ေရးသားေပးေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ “ေစတနာ၀န္ထမ္း ေလွ်ာက္လႊာစာေရးၾကီး”ဟုပင္ ခ်စ္စႏိုးေခၚေ၀ၚၾကသည္။

ဆရာၾကီးသည္ အဂၤလိပ္စာသာမက ျမန္မာစာလည္းကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏွင့္ ပါဠိဘာသာရပ္မ်ားကိုေက်ာင္း သင္ၾကားခဲ့ရျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားအတြင္း မႏၲေလးျမိဳ႕၊ နန္းေတာ္ေရွ႕တိုက္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ခင္မကန္ ေက်ာင္းတိုက္၊ အတုမရွိေက်ာင္းတိုက္ စသည့္ေက်ာင္းတိုက္မ်ားရွိ တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္မ်ားထံ၌ သြားကာေလ့လာသင္ ယူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

၁၉၃၇-ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ေက်ာင္းသားကြန္ဖရင့္ မႏၲေလးျမိဳ႕တြင္ က်င္းပရာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔အလာတြင္ ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္ အမွဴးျပဳေသာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းဆရာမ်ားက လက္ဖက္ရည္ပြဲျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံ ၾကိဳဆိုခဲ့ေလသည္၊

၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုး ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါ မႏၲေလးျမိဳ႕ရွိ ဥေရာပတိုက္သား ပညာ၀န္ႏွင့္ အေရးပိုင္ၾကီးတို႔သည္ ဆရာၾကီး ဦးရာဇာတ္အုပ္ခ်ဳပ္ရာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းသို႔ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ထိုေနာက္အရာရွိၾကီးမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းကို သပိတ္ေမွာက္ မေမွာက္ေမးၾကရာ ဆရာၾကီးက ‘က်ဳပ္ေက်ာင္းကို က်ဳပ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ သပိတ္မေမွာက္' ဟုေျဖဆိုလိုက္သျဖင့္ ၀မ္းသာကာျပန္သြားၾကသည္၊

ထို႔ေနာက္ နာရီ၀က္ခန္႔အၾကာတြင္ ေခါင္းေလာင္းတီးျပီး သပိတ္ေမွာက္သြား ၾကေလသည္။ ထိုအခါ အထက္ေဖာ္ျပပါအရာရွိၾကီးႏွစ္ဦးသည္ ဆရာၾကီးထံ ျပန္သြားၾကျပီးလ်င္ ဆရာၾကီးညာတယ္။ လိမ္တယ္ ဟုေျပာၾကသည္။ ဆရာၾကီးသည္ သူတို႔အား မည္သို႔မွ်မေျဖၾကားဘဲ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢဥကၠဌကိုေခၚလိုက္ေလသည္။

သမဂၢဥကၠဌေရာက္လာေသာအခါ ဆရာၾကီးက “မင္းတို႔ ငါ့ေက်ာင္းကိုသပိတ္ေမွာက္ ၾကတာလား” ဟုေမးလိုက္ရာ သမဂၢဥကၠဌက “ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆရာၾကီးကို ဘယ္ေတာ့မွ သပိတ္မေမွာက္ပါ။ ယခုသပိတ္ေမွာက္ျခင္းမွာ ပညာေရးစနစ္ကို ေမွာက္ျခင္းျဖစ္သည္”ဟု ေျဖၾကားသည္။ အရာရွိႏွစ္ဦးလည္း သေဘာေပါက္ကာလက္ေလွ်ာ့ျပန္ရေလသည္၊

    &*************************************************************************&

ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ႏွင့္ သားေလး ေမာင္တင္ျမင့္

ဦးရာဇာတ္သည္ ဖခင္၏ အစၥလာမ္အယူ၀ါဒကို လက္ခံေသာ္လည္းမိခင္၏ ဗုဒၶအယူ၀ါဒကိုလည္း မပစ္ပယ္ေခ်။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ဆရာၾကီးသည္ ဗုဒၶအယူ၀ါဒီ ရဟန္းရွင္လူမ်ားႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶ အယူ၀ါဒကို အထူးေလးစားေသာ မႏၲေလးျမိဳ႕ကဲ့သို႕ေသာ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕ရွိ အမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္သည္ ဂုဏ္ရည္တူသူမ်ား၊ အထက္တန္းက်သူမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံ ရာတြင္ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ႏွင့္ ဆက္ဆံေလ့ရွိေသာ္လည္း တပည့္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အျမဲလိုလိုပင္ ေဆးေပါ့လိပ္ၾကီးကိုခဲကာ မဲ့ျပံဳးကေလး ျပံဳးလ်က္ဆက္ဆံေလ့ ရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက ဆရာၾကီးကို အျမဲတေစ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကသည္။


ေက်ာင္းဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ဦးရာဇာတ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ပညာကိုသာမက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ကိုပါသြတ္သြင္းေပးေလ့ရွိသည္။ သူကား ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ေဆးလိပ္၊ စီးကရက္ကို ေသာက္ေလ့မရွိ။ ျပည္တြင္းျဖစ္ မလွမင္းေဆး ေပါ့လိပ္ အတုတ္ၾကီးကိုအျမဲလိုလို ေသာက္ေလ့ ရွိျခင္းက သူ႕မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို ထင္ရွားေစသည္။

ေက်ာင္းတြင္ေက်ာင္းသားမ်ားကို သမဂၢဖြဲ႕စည္းေစျပီးလ်င္၊ ထိုစဥ္က ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ မစၥတာရာရွစ္စသည္တို႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။

ဆရာၾကီးသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတို႔ကို ခ်စ္ခင္သူျဖစ္သည့္အတိုင္း ဗမာ-မြတ္ဆလင္ ဟူေသာအမည္ကို စတင္အသံုးျပဳခဲ့ေလသည္။


ရမည္းသင္းျမိဳ႕တြင္ျပဳလုပ္ေသာ ဗမာမြတ္ဆလင္ညီလာခံ၏ ဥကၠဌအျဖစ္ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံရေလသည္။ မႏၲေလးျမိဳ႕ အေပ်ာ္တမ္း ရဲတပ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းရာတြင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဗိုလ္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဆရာၾကီးသည္ ေထာင္သြင္းအက်င္းခ်ျခင္းခံခဲ့ရဖူးရာ သူ႔အား ေရႊဘိုမွ-မႏၲေလး ေထာင္သို႔ အေျပာင္းတြင္ တပည့္မ်ားက မိမိတို႔အသက္ကိုစြန္႔လႊတ္၍ လုယူကယ္ဆယ္ရန္ ၾကံစည္ခဲ့ဖူးသည္၊ သို႔ေသာ္ဆရာၾကီးက ထိုအၾကံကို ခြင့္ မျပဳခဲ့ေခ်။

   &*************************************************************************&

ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ႏွင့္ သားေလး ေမာင္တင္ျမင့္

ဦးရာဇာတ္သည္ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္မွ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ မႏၲေလးခရိုင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ (ဖတပလ)တြင္ ပထမဦးစြာ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။

၁၉၄၇-ဧျပီလတြင္တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေသာအခါ မႏၲေလး ျမိဳ႕မ အေရွ႕ပိုင္းအမတ္အျဖစ္ေရြးေကာက္ ျခင္းခံရသည္။

ထိုေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕တြင္ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဌာန၀န္ၾကီးအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ကို ဒီကရီေကာလိပ္အျဖစ္ တိုးျမင့္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာလည္း ဆရာၾကီး ဦးရာဇာတ္၏ ၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉-ရက္ေန႔တြင္ ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ အျခားႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အတူလုပ္ၾကံခံရေလသည္။ ထိုအခါက သူ႔အားေသြးအိုင္ထဲမွေပြ႕ပိုက္ထူမေပးေသာ အခါ “ကြ်န္ေတာ္က အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ သခင္ျမတို႔က ပိုဆိုးပံုရတယ္။ သူတို႔ကိုသာ ဂရုစိုက္ၾကပါ” ဟုေျပာၾကားခဲ့ ေလသည္။

ဦးရာဇာတ္သည္ ကြယ္လြန္သည့္အခ်ိန္တြင္ ပါဠိတကၠသိုလ္တစ္ခုျဖစ္ေျမာက္ေရး ကိုၾကိဳးပမ္းေနဆဲျဖစ္သည္။ ဆရာၾကီးကြယ္လြန္ေသာအခါ ဇနီးေဒၚခင္ခင္ႏွင့္ သား ၂-ေယာက္၊ သမီးတေယာက္က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္၊


   &*************************************************************************&

ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ ေနစဥ္ ၁၉ ဇူလိုင္၁၉၄၇ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူက်ဆံုးခဲ့ရေသာ အာဇာ နည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ဆရာႀကီးသည္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာမႈဓေလ့ထံုးစံ၊ ျမန္ မာစာေပတို႕အေပၚ၌ ေလးစားျမတ္ႏိုးသူျဖစ္ ပါသည္။ မႏၲေလးဗဟုိအမ်ိဳးသားအထက္ တန္းေက်ာင္းတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာင္း အုပ္ဆရာႀကီးအျဖစ္အမႈထမ္းခဲ့သည့္နည္း တူအထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဖဆပလ အဖြဲ႕ဥကၠ႒တာ၀န္ကိုလည္း ယူခဲ့ဖူးပါသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူလုပ္ႀကံခံခဲ့ရစဥ္က ပညာ ေရးႏွင့္အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဌာန၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာႀကီးကို အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္သိရိွၾကေသာ္လည္း အမည္ မေဖၚလိုသူ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္မူ လူသိနည္းပါးလွပါသည္။

စာေပ၀ါသနာ
ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ကို ၂၀ ဇန္ န၀ါရီ ၁၈၉၈ တြင္ မိတီၳလာၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ မိဘမ်ားမွာ အၿငိမ္းစားအင္စပက္ေတာ္ မစၥတာေအရာမန္ႏွင့္ေဒၚၿငိမ္းလွတို႕ျဖစ္ၾက ပါသည္။မႏၲေလး၀က္စလီေယာက်္ား ကေလးေက်ာင္းမွ ဆယ္တန္းကိုပါဠိ၊ အဂၤ လိပ္ ဘာသာဂုဏ္ထူးတို႕ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ရန္ကုန္ေကာလိပ္သို႕ေရာက္ ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ေကာလိပ္၌အဂၤလိပ္ စာစီစာကံုးၿပိဳင္ ပြဲတြင္ပထမရ၍ဘိုင္ျမား ေရႊတံဆိပ္ဆုရရွိခဲ့ ပါသည္။ဆရာႀကီးမွာ အဂၤလိပ္စာအေရး အသားေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္ အဂၤလိပ္ စာတိုစာမ်ားေရးသားရန္ လိုအပ္တိုင္းသူ႕ ထံသို႕္အပူကပ္ေလ့ရိွခ ဲ့ၾကသည္။

ဆရာႀကီးသည္ ေကာလိပ္ေက်ာင္း သားဘ၀၌ပင္ အိႏၵိယနယူးတိုင္းမဂၢဇင္းသို႕ ရွမ္းျပည္နယ္ ၃၆ ေကာင္ထီအေၾကာင္း အဂၤလိပ္ဘာသာေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးကို ေရး သားေပးပို႕ခဲ့သည္။ ေဆာင္းပါးတြင္ ေၾကး စႏၵီနတ္႐ုပ္ႏွင့္တကြအတိတ္ေပးပံု၊ ေပါက္ ေကာင္၊ ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္စသည္တို႕အ ေၾကာင္းကိုစိတ္၀င္စားဖြယ္အေသးစိတ္ေဖာ္ ျပေရးသားထားရာမဂၢဇင္းတိုက္၏ ဆုခ်ီးျမႇင့္ ျခင္းကိုပင္ခံခဲ့ရပါသည္။

အမ်ိဳးသားေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဘ၀
ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ၁၉၂၀ ျပည့္ ႏွစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ပါ၀င္ ခဲ့ၿပီး ၁၉၂၁ ခုႏွစ္၌ မႏၲေလးဗဟိုအမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးကို ဦးစီးဖြင့္လွစ္ခဲ့ သည္။ ကိုယ္တိုင္လည္းထိုေက်ာင္း၌အထက္ တန္းျပဆရာ၀င္လုပ္ခဲ့၏။ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္တြင္ ဘီေအဘြဲ႕ရရိွေသာအခါ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီးအမ်ိဳးသားေက်ာင္း၌ ေက်ာင္း အုပ္အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အထိျဖစ္ပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္အမ်ိဳးသားေက်ာင္းအုပ္အ ျဖစ္အမႈထမ္းစဥ္အတြင္းေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား ၌မႏၲေလးနန္းေရွ႕တိုက္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ခင္မကန္တိုက္၊ အတုမရွိတိုက္စသည့့္ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ ကာတိုက္အုပ္၊ တိုက္ၾကပ္ဆရာေတာ္တို႕ထံ ပါဠိစာေပမ်ားဆည္းပူးေလ့လာေလ့ရွိခဲ့၏။ ေမာရစ္ေကာလစ္၏ စာအုပ္
ေမာရစ္ေကာလစ္ (Maurice Collis) ေရး သားသည့္ Trails in Burma(Myanmar) စာအုပ္ကို ဦးစြာဘာသာျပန္ဆိုခဲ့သူမွာ ဆရာ ႀကီးဦးရာဇတ္ျဖစ္သည္။ဆရာႀကီးက အခန္း တစ္ခန္းဘာသာျပန္ဆိုၿပီးေသာအခါမွသာ တပည့္ရင္းျဖစ္သူမအမာ(ေနာင္စာေရးဆရာမ ႀကီးလူထုေဒၚအမာ) အားတစ္အုပ္လံုးဆက္ လက္ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္ တစ္ေန႕ညေနတြင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဘယ္လက္ ညွဳိးခံပိတ္၍ ကိုင္ထားၿပီး ညာလက္ၾကား၌ ေဆးေပါ့လိပ္ ၾကားညွပ္ကာတပည့္မအမာ၏ အိမ္သို႕ ေရာက္လာ ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီးကစာအုပ္ကို ေပးလ်က္ မႏၲေလးသူရိယသတင္းစာတြင္ အမည္မခံ ဘဲ အခန္းတစ္ခန္းဘာသာျပန္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ မအမာႏွစ္သက္ လွ်င္နာမည္ခံၿပီး ဆက္လက္ဘာသာျပန္ ေရးေစလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သို႕ ျဖင့္ မအမာ(ေနာင္စာေရးဆရာမႀကီးလူထု ေဒၚအမာ)ကဆက္လက္ဘာသာ ျပန္ကာ စာအုပ္အျဖစ္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။
     &*************************************************************************&

အေပ်ာ္တမ္းရဲတပ္မႈး ဦးရာဇက္

ေရႊနန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံု
ေရႊနန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံုအမည္ရွိ စာအုပ္ကို မႏၲေလးသူရိယသတင္းစာတိုက္ က ]] ေရႊနန္းတြင္းအတၳဳပၸတၱိေခၚလက္ထက္ ေတာ္တြင္းအျဖစ္အပ်က္စာတမ္း}} အမည္ ျဖင့္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ကစာေရးသူ၏ အမည္ကို လံုး၀ေဖာ္ျပ ခဲ့ျခင္းမရွိေပ။ ယင္းစာအုပ္ကိုပင္ ၁၉၅၉ ခု ႏွစ္ မႏၲေလးႏွစ္တစ္ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ထပ္မံထုတ္ေ၀ပါသည္။ယခုအခါ တတိယအႀကိမ္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ၿပီးျဖစ္ သည္။

မဂၤလာရတုပိုဒ္စံု
ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ မဂၤလာရ တုပိုဒ္စံုတစ္ပုဒ္ကိုလည္းေရးဖြဲ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။ ယင္းရတုလကၤာမွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

ငယ္ေပါင္းခ်စ္ေဆြ၊ မန္းရိပ္ေျမက၊ ေစ့ေရေတြးဆ၊ ခ်ီအခ်ျဖင့္၊ ညီမွ်ေစမႈ၊ စံုရတုျဖင့္၊ ယခုေရးစီ၊ စာပလီကို၊ နာရီ ဖင့္လ်ား၊ ခြင့္မအားလည္း၊ ရင္ျခားေတြ႕မူ၊ စာေပးသူ အား၊ ေရးယူေၾကာင္းတိတ္၊ ခ်စ္ ၾကည္စိတ္ျဖင့္၊ တဆိတ္ေလာက္ပင္၊ ႐ႈေစ ခ်င္သည္၊ ထိုစဥ္ငယ္ေသာ္၊ သက္ဆယ္ ေက်ာ္က၊ ႏွစ္ေဖာ္တူကြ၊ ေမတၲာမွ်၍၊ ေဒ သကြာေ၀း၊ ရွိေလေသးလည္း၊ ေအးလွ်င္အ တူ၊ ပူလွ်င္မကြဲ၊ ရွိစျမဲဟု၊ ၀မ္းထဲပိုက္ခါ၊ ထင္မိပါ၏၊ ခုမွာတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဇာတ္ ေျပာင္း၍၊ ငယ္ေပါင္းမ်ဳိးျမတ္၊ ခင္ေမာင္ လတ္၏၊ စုတ္သပ္ခ်င္ဖြယ္၊ ခ်စ္ႀကိဳးႏြယ္ သည္၊ ပ်က္ျပယ္ထင္ရျပန္ေတာ့သည္။

သြယ္ေျပာင္းလွစ္ေခြၽ၊ မွာလိုက္ေပ၏၊ ဂုဏ္ေရမကြာ၊ ထိုစဥ္ခါက၊ စာလာစာျပန္၊ ေစတမန္သည္၊ ဖန္ဖန္သြယ္ဆက္၊ ရွိပါ လ်က္ႏွင့္၊ ျဖစ္ပ်က္ရပံု၊ ေၾကာင္းဥႆံုကို၊ ေစ့ငံုေသခ်ာ၊ မသိပါငဲ့၊ ထင္ရာထင္ရွား၊ ၾကံ စဥ္းစားေသာ္၊ ရပ္ျခားနယ္ေ၀း၊ ၿမိဳ႕မေကြး က၊ စာေပးေလတိုင္း၊ ေရလႈိင္းျမစ္ေၾကာ၊ ၀ဲၾသဃစုတ္၊ နစ္ခါျမဳပ္၍၊ ငုတ္ေလသေလာ၊ ၾကံစိတ္ေစာလ်က္၊ ေတြးေတာစဥ္တြင္၊ယခင္ မိတ္ဦး၊ သူတထူး၏၊ အိမ္မွဴးထံေမွာက္၊ ဖို႔ေရာက္အလာ၊ လတ္၏ စာကို၊ ေသခ်ာ သိမွ၊ သတိရ၍၊ ျဖစ္ရေလကြယ္၊ ၿငိဳးစိတ္ ငယ္သည္၊ ရွက္ဖြယ္ျမင္ရျပန္ေတာ့သည္။

ဘယ္ေၾကာင္းျဖစ္ေထြ၊ ျမင္ရ ေခ်၏၊ ေရႊေငြစုေပါင္း၊ ေရနံေခ်ာင္းဟု၊ ျမစ္ေၾကာင္း မို႔မို႔၊ မႈိင္းရည္မို႔တဲ့၊ ၿမိဳ႕နဂရာတြင္၊ သျပာ စန္းေငြ၊ သန္းကုေဋၿဖိဳး၊ မွန္းေျခတိုး၍၊ အက်ဳိးခြင့္ေပး၊ တြင္းသူေဌး၏၊ ရင္ေသြး ပိုက္ဖ်ား၊ပ်ဳိႏုထြားႏွင့္၊စုလ်ားပတ္ရစ္၊ လြန္ ေပါင္းက်စ္၍၊ အခ်စ္ဓာတ္ေငြ႕၊ သူ႕ရင္ေငြ႕ ေၾကာင့္၊ေမ့ေလသလား၊စဥ္းစားတတ္ေပါင္၊ သို႔ ေမာင္ေမာင္သည္၊ ယေခါင္ျပဇေတ့၊ စိတ္မွေရြ႕လ်က္၊ လိပ္ေမ့ဖြတ္ေမ့၊ ပတတ္ေမ့ ႏွင့္၊ေမ့အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ေမ့ပင္ပ်ဳိးလည္း၊ မညႇိဳး ေမတၲာ၊ ရွိလ်က္ပါဟု၊ ထက္ညာမန္းေပ်ာ္၊ အေဆြေတာ္က၊ထုတ္ေဖာ္႐ႈဖြယ္၊ စီကံုးခ်ယ္ သည္၊ ဆက္သြယ္ခင္ရျပန္ေတာ့သည္။

အဂၤလိပ္ေဆာင္းပါး
ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ျမန္မာဘာ သာ ပ်ဳိ႕၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာစာေပမ်ားသာမက အဂၤလိပ္ဘာသာတြင္လည္း ကြၽမ္းက်င္လွ သျဖင့္ မ်က္ႏွာျဖဴမင္းႀကီး မစၥတာရွားမင္းက ပုလိပ္အဖြဲ႕(ယခုေခတ္အေခၚရဲတပ္ဖြဲ႕) တြင္ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းရန္ ဖိတ္ ေခၚခဲ့သည္။ အင္စပက္ေတာ္ရာထူးတိုက္႐ိုက္ခန္႔အပ္မည္ ဆိုျခင္းကိုပင္ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္သည္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္တြင္ (ေနျပည္ ေတာ္)ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာဗမာမြတ္စလင္အမ်ိဳး သားမ်ားကြန္ဂရက္အၿပီးတြင္The Cry ဂ်ာ နယ္၌ The Burman (Myanmar)Muslim Organization ( on account of the Formation of all Burma(Myanmar) , Burmese (Myanmar ) Muslim Congress at Pyinmana) By A. Gßazak,B.A) ဟူ၍ အဂၤလိပ္ဘာသာေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးကို ေရး သားခဲ့သည္။

က်မ္းကိုး
၁။ ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာ႕သမိုင္းအဘိဓာန္ (ျမဟန္)
၂။ စာေရးဆရာအမည္မခံေသာစာဆိုရွင္ ဦးရာဇတ္ (ေက်ာ္၀င္းေမာင္)ရတနာသစ္၊ အမွတ္ (၂၂) ၁၉၉၆
၃။ ျမန္မာ႕စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ-၁၁


...................................................................

သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္အေၾကာင္း ........

. "တုိ္င္းျပည္မွာ လူတုိင္းလုိလုိ စာတတ္ရမယ္။ အဂၤလိပ္စာကုိ ပုိၿပီးမွ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္တတ္ရမယ္။ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းျပန္ေၾကာ္ ရမယ္။ အဂၤလိပ္ကုိ ျပန္ေတာ္လွန္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ဆီက ပညာရပ္ေတြကုိ သူ႕ဘာသာနဲ႔သင္ယူၿပီးမွ သူ႔ကုိ ျပန္ေတာ္လွန္ရမယ္"ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိးခံယူထားတာ႐ွိတယ္။

. ခ႐ိုင္ဖဆပလကုိ ဖြဲ႕စည္းမွာမုိ႔ မႏၲေလးခ႐ိုင္ ဖဆပလအဖြဲ႕ ဥကၠ႒ကုိ မိမိတုိ႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားကုိ ေ႐ြးခ်ယ္ေပးပါရန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တင္ျပလိုက္တယ္။ မႏၲေလးမွာ သခင္တစ္ေယာက္ကေနၿပီး ဘာေျပာလဲဆုိရင္ 'မႏၲေလးဟာ ေနာက္ဆုံး ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ထြန္းကားတဲ့ေနရာလဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ လုိ ကုလားတစ္ေယာက္ကုိ ဥကၠ႒အျဖစ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ကိစၥဟာ မသင့္ပါေၾကာင္း။ သူ႕အစား (အျခားတစ္ေယာက္)ကုိသာ ေ႐ြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္သင့္ေၾကာင္း’အဆုိကုိ တင္သြင္းဆႏၵမဲေပးခဲတယ္။ ဂ်ပန္ေတြလက္နက္မခ်ခင္ အထက္ျမန္မာျပည္ ဖဆပလဖြဲ႕မယ့္ အခ်ိန္တုန္းက သခင္ေတြအားလုံး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီးလက္မခံၾကဘူး။ ဒီလုိျငင္းေနၾကေတာ့ ဖတပလဥကၠ႒တင္ဖုိ႔ လူ႐ွာ မေတြ႕ တာနဲ႔ အထက္ျမန္မာျပည္ ဖတပလအဖြဲ႕ကုိ မဖြဲ႕ႏိုင္ဘူး။ တစ္ပတ္ေလာက္ေနမွ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ကုိ သတိရေတာ့ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ဆီေျပးရတယ္။ ဆရာႀကီးကုိေျပာေတာ့ ဖတပလဥကၠအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္တာကုိ သူလက္ခံလိုက္တယ္။ 'ဘယ္သူမွ လုပ္ခ်င္တဲ့လူမ႐ွိတုန္းက မြတ္စလင္ကုလားဆုိတဲ့လူႀကီးက ဥကၠ႒တာ၀န္ကုိ ယူေပးခဲ့တာပါ။ အခုမွ တုိင္းျပည္ႀကီး အႏၲရာယ္ ကင္း႐ွင္းေတာ့မွ ဒီကုလားႀကီးနဲ႔ ဒီမင္းေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႕ႀကီးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလုိ႔ေျပာမွ ေျပာတတ္ပေလတယ္။ ဒါေတြကုိ စဥ္းစား ၾကည့္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ရဲ႕ဆႏၵဟာ ဟုိတုန္းကလဲ အနစ္နာခံဥကၠ႒လုပ္ခဲ့တာ ဒီဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ပဲ။ အခုလဲ ဒီဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ကုိပဲ ျပန္တင္သင့္တယ္"ဆုိတာ ဆႏၵျပဳေၾကာင္း ႐ွင္းလင္းတင္ျပလိုက္တယ္။ (ဆရာေတာ္ ဦးကုသလ-တိတ္ေခြ)

. မႏၲေလးဟာ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ေနာက္ဆုံးမင္းေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕တည္နန္းတည္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစု ကုိးကြယ္ရာ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာထြန္းကားရာၿမိဳ႕ ႀကီးလဲျဖစ္တယ္။ ဒီလုိၿမိဳ႕ ႀကီးအတြက္ ခ႐ိုင္ဖဆပလဥကၠေ႐ြးပြဲမွ မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ဆက္လဲ႐ွိ၊ သမာဓိ႐ွိၿပီး ထင္႐ွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ သခင္မ်ား႐ွိတဲ့အနက္ အမ်ားအျမင္မွာ ကုလားႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ ကုိသာ မႏၲေလးခ႐ိုင္ ဖဆပလဥကၠ႒အျဖစ္ ေ႐ြးခဲ့ပါတယ္။ ဒါလဲ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မႏၲေလးနယ္လုံးဆိုင္ရာ သမာဓိဂုဏ္၊ သမစိတၱ႐ွိသူ၊ ေလးျပင္ေလးရပ္က ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ မဲနဲ႔ အေ႐ြးခံရတာပါ။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆုိရာမွာလဲ ႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ရဟန္းပ်ဳိအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။

. သူ႕အၿပံဳး
မရိမသဲ့၊ ႏြဲ႕ ႏြဲ႕လ်လ်၊ ျပျပကေတ့၊ ေစ့တေစ့လွ်င္၊ ေထ့ေထ့ကေလး၊ စန္းယုန္ေကြးႏွယ္
ညာေဘးထက္ဖ်ား၊ ႏႈတ္ခမ္းပါးတြင္၊ ခန္႔ညားတည္ၾကည္၊ ၫႊန္းရည္ေမတၱာ၊ က႐ုဏာႏွင့္၊
သစၥာနိမိတ္၊ ပုံရိပ္ထင္ဟပ္၊ ရာဇတ္မည္တြင္၊ ဆရာ႐ွင္၏၊ ၾကည္လင္႐ႊန္းတင့္
ၿပံဳးပန္းပြင့္လႊာ၊ ရတနာသည္၊ ပသာဒဂုဏ္၊ ေျမာက္သည္တကား။ (ေမာင္သန္းတင္)

ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ႏွင့္ ရဲေဘာ္ ကိုေထြး တို႕အား ျမႇဳုပ္ႏွံထားရာ တာေမြသုသာန္ သို႕လာေရာက္ေသာ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္၏သားမ်ား

. ဆရာႀကီးက ကြၽန္မတုိ႔ဆရာႀကီးေလ၊ ကြၽန္မတုိ႔အမ်ဳိးသား ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းက (၁၀)တန္းေအာင္လာခဲ့တာ၊ ဆရာႀကီးတုိ႔ ေမြးေပးလိုက္တဲ့ အမ်ဳိးကုိခ်စ္တတ္ဖုိ႔၊ အမ်ားအတြက္ ကုိယ္က်ဳိးအနစ္နာခံဖုိ႔ဆုိတဲ့စိတ္ေတြဟာ ကြၽန္မတုိ႔တစ္သက္လုံးအဖုိ႔ ခုထက္ထိ ပဲ့ကိုင္ထိန္းေက်ာင္းေပးေနတာဆုိေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးက ႀကီးပါတယ္။
ကြၽန္မစာေရးဆရာျဖစ္လာရတာ ဆရာႀကီးရဲ႕ တိုက္တြန္းအားေပးမႈေၾကာင့္၊ ေမတၱာေစတနာေၾကာင့္လုိ႔ ကြၽန္မက တစ္သက္လုံး ခံယူၿပီး အၿမဲ သတိရေနတာပါ။
ဆရာႀကီးမစၥတာရာဇတ္နဲ႔ဆက္ဆံရတာကေတာ့ ဗမာေတြကလဲသူ႔ကုိ ဗမာတစ္ေယာက္လုိ၊ ညီရင္းအစ္ကုိလုိ ဆက္ဆံၾက တာပဲ။ မြတ္စလင္မ္ေတြကလဲ သူ႕ကုိ မြတ္စလင္မ္တစ္ေယာက္အတိုင္း ဆက္ဆံတာပါပဲ။
ဆရာႀကီးမွာ ဗမာနဲ႔တစ္သားတည္းေပါင္းထားတဲ့ ေျပာဆုိလုပ္ကိုင္မႈေတြ အျပည့္အ၀႐ွိပါတယ္။ ဗမာမြတ္စလင္မ္ေတြဆုိၿပီး ခြဲျခမ္းခြဲျခမ္းလုပ္မႈ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ွိပါဘူး။
ဆရာႀကီးအျပဳအမူအေနထိုင္ဟာ အတုယူစရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ႏိုင္ငံဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ေပါင္းစည္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံျဖစ္ေလေတာ့ ဆရာႀကီးရာဇတ္ထား႐ွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးသာထား႐ွိၾကရင္ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံး ညီညြတ္ေရးဟာ တကယ္ခိုင္မာႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးဟာလဲ သူ႕တစ္သက္ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးကုိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားၿပီး တပည့္တပန္းနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြကုိ နမူနာေကာင္းျပသြားႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေပမုိ႔ ထာ၀စဥ္ေလးစားျမတ္ႏုိးလ်က္သာ႐ွိပါတယ္။ (လူထုေဒၚအမာ)

. ေက်ာင္းမတက္မီ မနက္တုိင္းပဲ ျခေသၤ့ခန္းမေဆာင္ေ႔႐ွမွာ ဆရာႀကီးက အခုလုိၾသ၀ါဒေပးေလ့႐ွိတယ္။ “ဤဘူမိနက္သန္ မွန္ေသာ ေက်ာင္း၏ ေအာင္ေျမကုိေျခခ်တဲ့ ဆရာႀကီး၏ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမွန္လွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လိုက္မျဖစ္ေစနဲ႔၊ အၿမဲတမ္း ေ႔႐ွကေနၿပီး ေခါင္းေဆာင္ရမယ္။”
ဘြဲ႕ရလာတဲ့ ပညာတတ္ႀကီးေတြက သူတုိ႔နာမည္ေနာက္က ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးတုိ႔ အဲဒီတကၠသုိလ္ရဲ႕ နာမည္တပ္ေရးေလ့႐ွိတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ကေတာ့ ရန္ကုန္အမ်ဳိးသားေကာလိပ္က (B.A. Hons:) ဘြဲ႕ရခဲ့တာဆုိေတာ့ ဆရာႀကီးက သူ႕နာမည္ေရးတယ္၊ ဆိုင္းထုိးတယ္ဆုိရင္ (A. Razak, B.A. Nat) ဆုိၿပီးေရးတယ္။ ေနာက္က Nat u National ဆုိတဲ့သေဘာ ျမန္မာျပည္ အမ်ဳိးသားေကာလိပ္ဆုိတဲ့သေဘာကုိ ေဖာ္ညႊန္းၿပီး အၿမဲတမ္းပဲေရးတယ္။ (အမ္ေအ-ေဒၚအုန္း)

. ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆရာႀကီးက သူ႕ေက်ာင္းသားေတြ အားကစားမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔ ထိေရာက္ထက္ျမက္ၿပီး တုိင္းျပည္အတြက္ အသုံးတည့္မည့္ အားကစားကုိ တည္ေထာင္ေပးတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ေယာက္်ားပီသၿပီး ကုိယ္ခံပညာ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သူမ်ားကုိ အႏိုင္မက်င့္တဲ့ တုိင္းျပည္ကုိလည္း ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ အားကစားျဖစ္တဲ့ လက္ေ႔၀ွကုိ သင္ေပးတာပါ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ လက္ေ႔၀ွပညာကုိ ေယာက္်ားေလးစာသင္ေက်ာင္းေတြေပမယ့္ ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ မသင္ၾကရပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းမွာေတာ့ အေကာင္းဆုံးနည္းျပဆရာကုိ ဆရာႀကီးကငွားရမ္းၿပီး လက္အိတ္ဖုိးဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ဆရာႀကီးက အကုန္အက်ခံၿပီး အက်အနသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္ေ႔၀ွေလာကဟာ မႏၲေလးမွာ႐ွိတဲ့ ဗဟုိ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းက ေပါက္ဖြားတဲ့ လက္ေ႔၀ွသမားမ်ားရဲ႕ ေလာကပါပဲ။ (ခင္ေမာင္ပု-အမ်ဳိးသားေက်ာင္းသားေဟာင္း)

 

ရာဇက္ခန္းမေဆာင္ (မႏၲေလးတကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္) 

.
 အခက္အခဲမ်ဳိးစုံၾကား ဇြဲ႕နဲ႔ႀကိဳးစားမႈ၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕သူ/သားမ်ားရဲ႕ ဆရာႀကီးအေပၚယုံၾကည္အားထားကူညီေထာက္ပ့ံမႈမ်ားေၾကာင့္ မႏၲေလးေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းဟာ ဆက္လက္႐ွင္သန္တုိးတက္လာခဲ့တာပါ။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိးေစ့ခ်ရာေက်ာင္းႀကီးမုိ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္တုိင္းမွာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းသားေတြ ေပၚထြက္ခဲ့ရာ ေအ ာင္ေျမျဖစ္သလုိ၊ ၁၉၃၇-ခုႏွစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢညီလာခံႀကီးကုိလည္း ေလးထပ္ေက်ာင္းႀကီးေပၚမွာပဲ တခမ္းတနား က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ (ေမာင္ၿခိမ့္)

. ဆရာႀကီးသည္ အထူးအေျမာ္အျမင္ႀကီးေသာ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာလူငယ္မ်ား ကမၻာႏွင့္ယွဥ္ရဲရန္ ကမၻာ့စာ အဂၤလိပ္ စာကုိ မတတ္ တတ္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံႏွင့္ သင္ေပးေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ (သိပၸံမွဴးတင္)

. ဆရာႀကီးက မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းသုိ႔လာေလ့႐ွိတယ္။ သူ႕ေက်ာင္းကုိ သူစိတ္၀င္စားလုိ႔ေပါ့ ။ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထုိးၿပီးမွ ေရာက္လာတဲ့ ဆရာႀကီးမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ (ဆရာ၀န္ တင္ေမာင္ၾကည္)

. ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ၾကည္ညဳိေလးစားေသာ ဆရာႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ေက်ာသား/ရင္သားမခြဲျခားပါ။ ဆရာႀကီးသည္ တပည့္မ်ားကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ေလ်ာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳ တတ္သူတစ္ဦးမဟုတ္ပါ။ (ခင္ေမာင္-ေကာလင္း)

. ဗမာမြတ္စလင္တစ္ေယာက္ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ စည္း႐ုံးႏိုင္တာ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတယ္။ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ အရည္အခ်င္းမဟုတ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ၀င္ဆံ႔တာ သူတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတယ္။ (ဗမကဥကၠ႒ေဟာင္းလည္းျဖစ္၊ ၀န္ႀကီးေဟာင္း လည္းျဖစ္တဲ့ - ဦးခင္ေမာင္လတ္)

. မႏၲေလးက ဘုန္းႀကီးေတြ လႊမ္းမုိးတဲ့ၿမိဳ႕ပါ။ အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ၀င္ဆ့ံေနတဲ့အခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ သူ႕မွာ (ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္) ထူးျခားခ်က္ေတြ႐ွိလုိ႔ပဲ။ (ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညြန္႔-သမုိင္း႒ာန) (ဦးေက်ာ္၀င္းေမာင္အားေျပာျပခ်က္)

. မႏၲေလးမွာေတာ့ ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းႀကီးဟာ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ အႀကီးအက်ယ္ ႐ွင္သန္ခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ မႏၲေလးေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းႀကီးႏွင့္ ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြရဲ႕က႑ဟာ တခမ္းတနားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ရဲ႕ေက်းဇူးကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သတိရျခင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ 


(သခင္ေအာင္ႀကီး-ေပါင္းတည္)



    &*************************************************************************&

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္အေၾကာင္းကို ေလ့လာတဲ့အခါ အခြင့္အေရးကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ေနရာက တာဝန္ယူတတ္တဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ေတြ႔ႏိုင္သလို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လႊတ္ႏိုင္မႈေတြကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို ပညာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိ တၿပိဳင္တည္း ရရွိေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ေတြ႔ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္က သူ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး အဂၤလိပ္စကားကိုသာ ေျပာဆိုေစၿပီး အဂၤလိပ္လိုမေျပာရင္ ႀကိမ္နဲ႔ရိုက္ၿပီး ဒဏ္ေပးခဲ့တယ္လို႔သိရပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုလိုနီအစိုးရကို ေတာ္လွန္ဖို႔ သူတို႔ဘာသာစကား ကြၽမ္းက်င္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

သူ႔ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ ေသာ့ႀကီးတစ္ေခ်ာင္း ထားရွိၿပီး အဂၤလိပ္ မီးနင္းကို ျပန္မေျဖႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသားဆီ အဲဒီေသာ့ ေရာက္သြားေအာင္စီစဥ္ထားပါတယ္။ ဒီအခါ ေသာ့ႀကီး ရလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားက တျခားေက်ာင္းသားကို အဂၤလိပ္မီးနင္း ျပန္ေမးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မလႊဲႏိုင္လို႔ လက္ထဲမွာ ေသာ့ႀကီး ရွိေနရင္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီ ေက်ာင္းဆင္းတဲ့အခါ အဲဒီေက်ာင္းသားက ဆရာႀကီးရံုးခန္းကို သြားအပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီေက်ာင္းသားကေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ႀကိမ္လံုးနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္ကို ဆရာႀကီးက ေသာ့ေပးစနစ္လို႔ အမည္ေပးထားေၾကာင္း ညိဳျမင့္(ေဇယ်ဝတီ)ရဲ႕ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ နာရီေတြ ရပ္ေနရင္ ေသာ့ေပးမွ ဆက္ၿပီး လည္ပတ္သလို ေလ့လာဆည္းပူးမႈ မရွိတဲ့လူဟာလည္း ရပ္ေနတဲ့နာရီလို အသံုးမက်ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္လက္လႈပ္ရွား တိုးတက္ေနေအာင္ ေသာ့ေပးရမယ္၊ ေသာ့ေပးမခံရေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အစဥ္ႀကိဳးစားေနၾကပါလို႔ ဆရာႀကီးက အၿမဲ ၾသဝါဒ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေရးသားထားတဲ့ ဝမ္းအိုဝမ္း ေက်ာ္ဝင္းေမာင္ရဲ႕ ‘ျမန္မာ့အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္’ စာအုပ္မွာေတာ့ ေသာ့ခေလာက္စနစ္ (Lock System) လို႔ ေဖာ္ျပထားၿပီး အဂၤလိပ္လို မေျပာတဲ့ေက်ာင္းသားဆီ လက္သီးဆုပ္ေလာက္ရွိတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ႀကီး ေရာက္ရွိသြားတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။


&*************************************************************************&

ဆရာႀကီးက သူ႔ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို သမဂၢဖြဲ႔စည္းေစၿပီး ကိုႏု၊ ကုိေအာင္ဆန္း စတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေက်ာင္းသားေတြကို နဂါးနီတိုက္က ထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ခိုင္းၿပီး နဂါးနီစာအုပ္အသင္း ဝင္ဖို႔လည္း တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္ၾကတဲ့အခါ မႏၲေလးၿမိဳ႔က မ်က္ႏွာျဖဴ ပညာဝန္နဲ႔ အေရးပိုင္တို႔က ဆရာႀကီးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းကို ေရာက္လာၿပီး အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္ မေမွာက္ ေမးၾကပါတယ္။ ဒီအခါ ဆရာႀကီးက “က်ဳပ္ေက်ာင္းကို ေက်ာင္းသားေတြက ဘယ္ေတာ့မွ သပိတ္မေမွာက္” လို႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေရးပိုင္တို႔ ျပန္သြားၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေက်ာင္း ေခါင္းေလာင္းတီးၿပီး သပိတ္ေမွာက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါကို သိလိုက္ရတဲ့ ပညာဝန္နဲ႔ အေရးပိုင္က ဆရာႀကီးကို ထပ္ေတြ႔ၿပီး သူတို႔ကို ညာတယ္လို႔ ေျပာသတဲ့။ ဒီေတာ့ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠ႒ကို ေခၚၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ သေဘာထားကို ေျပာေစပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠ႒က “က်ေနာ္တို႔ ဆရာႀကီး ေက်ာင္းကို သပိတ္မေမွာက္ပါဘူး။ ပညာေရးစနစ္ကိုသာ သပိတ္ေမွာက္တာပါ”လို႔ ေျဖေတာ့မွ မ်က္ႏွာျဖဴအရာရွိေတြ သေဘာေပါက္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အဲဒီလို ေပးခဲ့တာပါ။
   &*************************************************************************&

ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ဟာ အရာရွိေတြ၊ ဂုဏ္ရည္တူ လူႀကီးေတြနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အခါ မ်က္ႏွာထား ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဆက္ဆံေလ့ရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာေတာ့ အၿပံဳးနဲ႔ဆက္ဆံတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႔ စိတ္ေစတနာ ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္တဲ့အတြက္ တပည့္မ်ားက ခ်စ္ခင္ၾကၿပီး ဆရာႀကီး က်ဆံုးရတဲ့အခါ အားလံုး ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ ဆရာႀကီးကို ဖမ္းၿပီးေထာင္ခ်ေတာ့ ဆရာႀကီးကို ေရႊဘိုေထာင္ကေန မႏၲေလးေထာင္ကို အေျပာင္းမွာ တပည့္ေတြက သူတို႔အသက္ကို စြန္႔ၿပီး ကယ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအစီအစဥ္ကို ဆရာႀကီးက လက္မခံခဲ့ပါဘူး။

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြထဲမွာ စာေပေရးသားျခင္းလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ပါဠိ၊ ျမန္မာ နဲ႔ အဂၤလိပ္ ကြၽမ္းက်င္သူျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ အဂၤလိပ္ ၂ ဘာသာနဲ႔ စာေပေရးသားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက အမည္မခံဘဲ ေရးသားခဲ့တဲ့အတြက္ ဆရာႀကီးစာေရးတယ္ဆိုတာ လူသိနည္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့စာအုပ္ကေတာ့ ‘ေရႊနန္းတြင္း အေရးေတာ္ပံု’ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကို ဆရာႀကီး သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ‘ေရႊနန္းတြင္းအတၳဳပၸတၱိေခၚ လက္ထက္ေတာ္တြင္း အျဖစ္အပ်က္စာတမ္း’ ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး အဲဒီတုန္းက စာေရးသူ အမည္ကို မေဖာ္ျပခဲ့ပါဘူး။ ဒုတိယအႀကိမ္ ထုတ္ေဝတဲ့ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္က်မွ သူရိယဦးသန္းေမာင္က အမွာစာေရးၿပီး ဆရာႀကီးအမည္ကို ေဖာ္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ မဂၤလာရတု အေရးအဖြဲ႔ဟာလည္း ေရွးေခတ္စာဆိုတို႔ရဲ႕ အေရးအဖြဲ႔နဲ႔မျခား ေကာင္းမြန္လွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္တယ္လို႔ ယူဆမိတာေတြကို တာဝန္အရ ေရးသားခဲ့ပံုရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာေပအမ်ားအျပားကို အမည္မခံဘဲ ေရးသားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ႀကံခံရတဲ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ မနက္မွာ လုပ္ႀကံမႈျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရာက္သြားသူေတြကို ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ ေျပာခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးစကားဟာ ဆရာႀကီးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ပိုၿပီးေလးစားေစပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာႀကီးကို ေသြးအိုင္ထဲက ေပြ႔ပိုက္ၿပီး ထူမ ေပးတဲ့အခါ ဆရာႀကီးက “က်ေနာ္က အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ သခင္ျမတို႔က ပိုဆိုးပံုရတယ္။ သူတို႔ကို ဂရုစိုက္ၾကပါ” လို႔ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာႀကီးရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံမႈ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထား ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာႀကီးနဲ႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ ကိုေထြးရဲ႕ စ်ာပနအခမ္းအနားကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၁ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ တာေမြသုသာန္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လက္ရွိစစ္အစိုးရရဲ႕ သခ်ဳႋင္းစီမံကိန္းေတြမွာ ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဆရာႀကီးရဲ႕ဂူဗိမာန္ ဘယ္မွာရွိမယ္ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ မိသားစုေဆြမ်ဳိးမ်ားသာ သိရွိေတာ့မယ့္ အေနအထားျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ အာဇာနည္ ၉ ဦးရဲ႕ ဂူဗိမာန္ေတြကို ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ လက္ရွိ အာဏာပိုင္ေတြက ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ အေနအထားပါပဲ။

သနပ္ဖက္ေဆးလိပ္ကို ပါးေစာင္တြင္ ခဲလ်က္၊ လက္တစ္ဖက္တြင္လက္ညိွုးပိတ္ထားေသာ ဖတ္ရႈေနဆဲ အဂၤလိပ္ဘာသာစာအုပ္ႏွင္႔ တပည္႕တပန္း မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားႏွင္႔ ေတြ႕ေသာအခါ ျပံဳးျပေလ႕ရိွသည္။ ျပံုးတစ္၀က္ မဲ႕တစ္၀က္ အဓိပၸာယ္ပါေသာ မဲ႕ျပံဳးကေလးသည္ မသမာသူတို႕လက္ခ်က္ျဖင္႕ ယမ္းေငြ႕ဖံုးခဲ႕ရပါ၏။ သို႕ေသာ္ ျပည္သူတို႕ကို ထာ၀စဥ ္ညွဳိ႕ငင္ ဖမ္းစားေနဆဲျဖစ္သည္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ ။

&*************************************************************************&

၁။ ေဆာင္းပါးရွင္တင္ႏိုင္တုိး(weekly Eleven),

၁။ ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာ႕သမိုင္းအဘိဓာန္ (ျမဟန္)

၂။ စာေရးဆရာအမည္မခံေသာစာဆိုရွင္ ဦးရာဇတ္ (ေက်ာ္၀င္းေမာင္)ရတနာသစ္၊ အမွတ္ (၂၂) ၁၉၉၆

၃။ ျမန္မာ႕စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ-၁၁

၄။ဧရာ၀တီ အင္တာနက္မဂၢဇင္း

၅။ စံပယ္ၾကဴလွ်င္ ပန္ခ်င္သူေကာက္ၿမဲ၊ သုေတသီတစ္ဦး။

၆။ ၇၅-ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေန႔ စိန္ရတုသဘင္မဂၢဇင္း။

၇။ၿမန္မာ၀ီကီ