ဒါကို ျပည္တြင္းစစ္လို႔ ေခၚသတဲ့ (ကဗ်ာ)

ဒါကို ျပည္တြင္းစစ္လို႔ ေခၚသတဲ့ !!!

မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး။
အိမ္တြင္းသတ္ျဖတ္မႈလို႔ ေျပာင္းေခၚမယ္။
အမိျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျမပံုေပၚက တစ္ေနရာမွာ
အမိရဲ႕သားေတြအခ်င္းခ်င္း သတ္ၾကျဖတ္ၾကတာ။

ေသနတ္နဲ႔ ေသနတ္ခ်င္း ... ပစ္ၾက
ဗံုးနဲ႔ ဗံုးခ်င္း ... ခြင္းၾက
အလံုးတူ။ အရပ္တူ။
အရြယ္တူ။ ဆိုဒ္တူ။
ဘာလို႔ဆို အားလံုးဟာ ညီအစ္ကိုေတြမို႔ေလ။

တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ေျပာတယ္။
သူက ဆိုးတယ္တဲ့
ဆိုးလည္း သား။ လိမၼာလည္း သား။

ခုေလးတင္ ေပါက္ကြဲသြားတဲ့ ေရဒီယိုေလးတစ္လံုး
'အရာရာမွာ တိုင္တုိင္ပင္ပင္ ေတြ႕ဆံုညိွႏိႈင္းကာ
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ရိုင္းပင္းၾကစို႔အတည္' ... တဲ့
ေနာက္ဆံုးအသံကို လႊင့္ထုတ္သြားတယ္။

ခုေလးတင္ ပ်က္သုဥ္းသြားရတဲ့ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္
ၿပံဳးေနၾကတဲ့ ဆဲဆဲ
လက္ေတြ တြဲယွက္ေနၾကဆဲ

ဒီစစ္ပြဲအတြင္းက
ဒိုင္းကနဲ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္
ငါတို႔အားလံုးရဲ႕ႏွလံုးသားကို တုန္ဟီးသြား
တို႔အားလံုးရဲ႕ ညီညြတ္စိတ္ကို
အလန္႔တၾကားျဖစ္ေစတယ္

တိုင္းရင္းသားခ်င္း သတ္ၾကတဲ့ပြဲမို႔
ဒီေသနတ္သံဟာ တို႔အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္။

ေသနတ္သံရဲ႕အဆံုးမွာ
ငါတို႔ထဲကတစ္ေယာက္
ငါတို႔ေျမေပၚကို လဲက်သြားတယ္
အဲဒီေသနတ္သံကို ဖန္တီးသူကလဲ
ငါတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနတယ္။

ရင္ဘတ္ ပြင့္ထြက္သြားတယ္။
ေျခေထာက္ ျပတ္သြားတယ္။
မ်က္လံုး ထြက္သြားတယ္။
ဘယ္သူလဲ?
ဘယ္ဘက္ကလဲ?
မေမးပါနဲ႔
ျမန္မာတစ္ေယာက္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

အက်အရွံုးစာရင္း ေကာက္မေနပါနဲ႔
ျမန္မာေတြေသတယ္
ဒီတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ လံုေလာက္တယ္။

အကိုသတ္လို႔ ညီေလးေသ
ဘႀကီးပစ္လို႔
တူမကေလးမွာ ဖေအမဲ့။
ဒါ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးလိုက္တဲ့ အျဖစ္ပါဘဲ။

ရာဇ၀င္မွာ ဘယ္လိုေရးၾကမလဲ
ကမၻာမွာ ဘယ္လိုေတြးၾကမလဲ
ျမန္မာေတြ ...
အခ်င္းခ်င္း သတ္ကုန္ၾကၿပီေပါ့။
ေနာက္ထပ္သမိုင္းအဆက္ဆက္မွာ
ဒီအကြက္ႀကီးက မလွပါ။

ျမန္မာ့သမိုင္းဟာ ရုပ္ရွင္တစ္ခုဆိုရင္
ဒီဇာတ္၀င္ခန္းကိုေတာ့ ငါခ်န္လွပ္ထားခ်င္ရဲ႕။

ငါ ဘယ္သူ႔မွ အပစ္မေျပာပါဘူး
စစ္သားဆိုတာေတာ့ ပစ္မိန္႔ေပးရင္ ပစ္ရမွာပဲ
ဒါေပမဲ့ ဆယ္စုႏွစ္အဆက္ဆက္
တို႔ေသနတ္ေျပာင္း၀ဟာ
ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ေသြးကိုခ်ည္း
ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္က ခါးလြန္းတယ္။

မင္းဆီကေသြး
ငါ့ဆီကေသြး
ေပါင္းလို႔ရတယ္။ ေႏွာလို႔ရတယ္။
အရင္းဇစ္ျမစ္ထိ လိုက္ၾကည့္လိုက္
တို႔ေသြးအားလံုး အတူတူပဲ။
အခု အဲဒီေသြးေတြ
တို႔ေျမေပၚမွာ အိုင္ထြန္းေနၿပီ။

ဘယ္ဘက္ကမွ ကူးလာတာ မဟုတ္ဘူး
ဘယ္ဘက္က လူေတြမွ မဟုတ္ဘူး
တစ္ေရတည္း တစ္ေျမတည္းက လူေတြ
ညီအစ္ကိုေတြ ေမာင္ႏွမေတြ
ေသြးသားအရင္းႀကီးေတြ။

တစ္ေယာက္က ဧရာ၀တီအဖ်ားက
တစ္ေယာက္က ဧရာ၀တီအေၾကက
ဆီးေဆာတစ္ခုကို ေျမာက္နဲ႔ေတာင္ ထိုင္ခဲ့ၾကသလိုပဲ

ဆီးေဆာဆိုတာ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္
တစ္ဘက္က သာတာလည္းရွိမယ္။
တစ္ဘက္က နာတာလည္းရွိမယ္။
အလွည့္ေပးရမွာ ...
ညီအစ္ကိုခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
အခြင့္ေပးရမွာ ... ။

ခုေတာ့ ...
ဧရာ၀တီဟာ သူ႔သားေတြရဲ႕ေသြးနဲ႔
ခ်င္းခ်င္းနီေနၿပီ။

ျမန္မာက ျမန္မာကို ဗံုးႀကဲ
ျမန္မာက ျမန္မာကို မိုင္းေထာင္
ျမန္မာက ျမန္မာကို ၀င္တိုက္
ျမန္မာက ျမန္မာကို ေခ်ာင္းပစ္

အက်ည္းတန္လိုက္တဲ့ေလာကႀကီးရယ္
ျမန္မာေတြ သတ္လို႔
ျမန္မာေတြ ေသကုန္ၾကၿပီ။

ဒီစစ္ပြဲၿပီးသြားတဲ့အခါ
ဘာေတြ က်န္မလဲ?
ဘယ္လို စာရင္းေကာက္ၾကမလဲ?

စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြမ်ားစြာ
ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ
ေျပးစရာ ေျမမရွိ
ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ္ေနရင္း
ေနစရာေပ်ာက္ေနရတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။

ရွင္းျပစရာ စကားလံုးမရွိ
ေျဖသိမ့္စရာ စကားလံုးမရွိ
စစ္ဟာ အသံအားလံုးကို
တိတ္ခဲ့ေစေပါ့။

ဘာ့အတြက္လည္း ဘာ့ေၾကာင့္လည္း
ဆင္ေျခေတြအားလံုးလည္း အသံုးမ၀င္ေတာ့
ေသခ်ာတာက ...

ျမန္မာ ျမန္မာခ်င္းျဖစ္တဲ့ ဒီပြဲမွာ
ငါတို႔အားလံုး
ရွံဳးတယ္။

သြန္းေနစိုး Thorn Nay Soe