ေထာင္ေဆြး

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ေနရသည့္ ေထာင္တြင္း ျမင္ကြင္းႏွင့္ အက်ဥ္းသားအတြက္ စားစရာ (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)

“ေထာင္ေဆြး” ဆုိတဲ့စကားလံုးဟာ တကယ္ေတာ့ စာဖတ္သူအမ်ားစုနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရွိတဲ့ စကားလံုးေတာ့မဟုတ္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း ႐ုတ္တရက္နားလည္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီစကားလံုးက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ နားစိမ္းေနပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ “ေထာင္ေဆြး” ဆုိတာ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ ႏွစ္မ်ားစြာ ဘက္ေပါင္းစံုက ဖိအားေတြေၾကာင့္ စိတ္ဒဏ္ရာ၊ ႐ုပ္ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ၿငိတြယ္လာရတဲ့ ေရာဂါဆုိးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အက်ဥ္းေထာင္ေပါင္း ၄၄ ေထာင္နဲ႔ ရဲဘက္စခန္းေပါင္း ၁၁၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အခုထိ ၂၀၀ ေက်ာ္ က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြလည္း ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိေနၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာသူ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတုိင္းလုိလုိ တျခားသာမန္ ႏိုင္ငံသားေတြလုိ မဟုတ္တဲ့ က်န္းမာေရး ျပႆနာ တခုမဟုတ္ တခုခုကေတာ့ ရွိေနၾကတာပါ။ စိတ္ပိုင္း၊ ႐ုပ္ပုိင္း က်န္းမာေရးမွာ တခုခု ထိခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ေရာဂါလုိ႔ ဆုိႏိုင္တဲ့ ေထာင္ေဆြးေရာဂါဟာ အသက္ရွည္ရွည္ ရွင္သန္ေနထုိင္ဖုိ႔ မလြယ္ကူၾကပါဘူး။

ဒီလို ဆုိးက်ိဳးေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

က်ေနာ္လည္း အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခု နီးပါး ေနလာခဲ့ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ရက္ေစ့လုိ႔ ျပန္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တယ္။ ငရဲဘံုက လြတ္ေျမာက္လာျခင္းမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီငရဲကို ျပန္ၿပီး မေတြးခ်င္းဘူး။ မစဥ္းစားခ်င္းခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မရခဲ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္အထိ က်ေနာ့္စိတ္ဟာလည္း ေထာင္အတိတ္ဆိုးေတြကေန ေျပးမလြတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။

သာဓက တခုအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အိပ္မက္မက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုေလာက္ ေနခဲ့ရတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈက ႀကီးေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ အက်ဥ္းခန္းထဲမွာ ရွိေနတတ္ၿပီး တခါတေလ အိပ္ရာက ႏိုးတဲ့အခါ ေထာင္ထဲမွာ မနက္ လူစစ္ရင္ တန္းစီဖုိ႔ ပံုစံ ထထိုင္မိတတ္တာမ်ိဳး ႀကံဳေနရဆဲပါ။

ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာေရးကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ထိန္းသိမ္း ဂ႐ုစိုက္ေနရၿပီး အဖက္ဖက္က ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို စိတ္နဲ႔ပဲ ကုစားေနရပါတယ္။ အခုေတာ့ အက်ဥ္းသား တျဖစ္လဲ သတင္းသမားအျဖစ္နဲ႔ ဆုိေတာ့ ေထာင္အေၾကာင္းေတြ ပိုၿပီး မစဥ္းစား ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္နဲ႔ ဖိထားျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ေထာင္နဲ႔ပတ္သက္တာက တခုမဟုတ္ တခု ေတာ့ ႀကံဳေနရတာပါဘဲ။

ေန႔စဥ္ အသံုးျပဳေနတဲ့ လူမႈကြန္ရက္ ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာမွာလည္း ဒီအေၾကာင္းက မကင္းခဲ့ပါဘူး။ ေဖ့စ္ဘုတ္ ကြန္ရက္ကေန ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ဆံုဆည္းခြင့္ေတြရသလုိ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားတာေတြ သိရတယ္။

ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ကိုမင္းဟန္တေယာက္ မူးလဲလုိ႔ ေဆး႐ံုတင္ရဆုိတဲ့ သတင္း မၾကာေသးခင္ ရက္ပိုင္းက ၾကားလိုက္ရတယ္။ ၾကားရၿပီး ေနာက္ေန႔မွာပဲ ဆံုးပါးသြားတယ္ဆုိတဲ့ သတင္း ထပ္ၾကားရတယ္။

အေၾကာင္းစံုကို သိလုိက္ရတာက ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ပါတဲ့။ ျမန္ျမန္ႀကီး အေကာင္းႀကီးကေန ကိုမင္းဟန္ ဆံုးပါးသြားရတာပါ။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ ေထာင္ကလြတ္လာတာလည္း မေရွးမေႏွာင္း။ သူက ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မတ္လက ေသဒဏ္က်ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ၂၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ ၂၀၁၁ ေအာက္တုိဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ကမွ သရက္ေထာင္ကေန လြတ္လာခဲ့တာ။

ျပန္လြတ္လာၿပီး ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အတြင္း အခုလို အသက္ ဆံုးရႈံးသြားရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ ေသခ်ာစဥ္းစားမိတယ္။ အလားတူ ျဖစ္ရပ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ေတာ့ အားလံုးကို ေသခ်ာ ေလ့လာၾကည့္မိတယ္။

ေနာက္ဆံုးအေျဖတခုထြက္ခဲ့တယ္။

အခုလုိ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း အမ်ားစုဟာ ေထာင္ေဆြးလုိ႔သာ စိတ္ပုိင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္း ဖိစီးမႈေတြေၾကာင့္ က်န္းမာေရးေတြ ထိခိုက္ပ်က္ဆီး၊ အသက္ပါ ဆံုးပါး ၾကရတာျဖစ္တယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဒီလိုျဖစ္လာၾကရတာေတြဟာ ဖိအားေတြက ၃ မ်ိဳး ၃ စားရွိတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ့ အျပင္ကလာတဲ့ တခ်ိန္က စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေပးတဲ့ ဖိအား၊ အတြင္းကလာတဲ့ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ဆီက လာတဲ့ ဖိအားနဲ႔ မိသားစုဆီကလာတဲ့ ဖိအားေတြပါ။

အျပင္ကလာတဲ့ ဖိအား

အဆုိးဆံုးကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေပးတဲ့ ဖိအားေတြနဲ႔ စိတ္ပုိင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္း ဒဏ္ရာ ေ၀ဒနာေတြပါ။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ကိုယ့္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အခ်င္းခ်င္း ေပးတဲ့ဖိအားနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုေတြဆီက ဖိအား ၂ ခု ကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိေပမယ့္ အေျခအေနေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ဖိအားမ်ိဳးေတြပါ။ ကုိယ့္အတြင္းဘက္ေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဖိအားမ်ိဳးေတြပါ။

ဒါေပမယ့္ အျပင္ဘက္က လာတဲ့ ဖိအားရဲ႕ အစအေနနဲ႔ နည္းမ်ိဳးစံု ႏွိပ္စက္ ညွင္းပန္းတဲ့ စစ္ေၾကာေရးစခန္း ေရာက္ေနစဥ္ အတြင္း  စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ အထူးရဲေတြရဲ႕ စစ္ေဆးေမးျမန္း အမူတည္ေဆာက္စဥ္ ကာလမွာ စိတ္ပိုင္း ႐ုပ္ပိုင္း ငရဲခန္းျဖတ္သန္းမႈကို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတုိင္း ရင္ဆုိင္ျဖတ္ ေက်ာ္ခဲ့ရတာပါ။

ဒီေနရာမွာေတာ့ အမႈျဖစ္စဥ္အေပၚ မူတည္ၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ႏွိပ္စက္မႈ အတိမ္အနက္ကေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ရဲအထူးတပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အျပင္းထန္ဆံုး ႏွိပ္စက္ခံရသူေတြကေတာ့ လက္နက္ကိုင္အမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူေတြပါဘဲ။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြဟာ စစ္ေၾကာေရး စခန္းကထြက္၊ ေထာင္ကိုေရာက္၊ ေထာင္ဗူး၀ တခါးမွသည္ အခ်ဳပ္႐ံုး၊ ေထာင္က်႐ံုး၊ မိန္းေဂ်း၊ ပံုစံခန္း၊ အိပ္ေဆာင္ သို႔မဟုတ္ တုိက္ခန္းဆုိၿပီး သြားရာလမ္းတေလွ်ာက္ ငရဲပန္းေတြကုိ ဆြတ္ခူး စားေသာက္သြားၾကရင္း ခ်မွတ္ခံ လုိက္ရတဲ့ ေထာင္ျပစ္ဒဏ္ကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ ျမည္းရင္းေပါ။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေန႔ ဘ၀သစ္အတြက္ စတင္ရင္ဆုိင္ ၾကရေတာ့တယ္။

ေသသြားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ၾကာေတာ့လည္း အေမ့ခံရတယ္။ ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ရွာလုိ႔လည္း မေတြ႔ရဘဲ အုတ္႐ုိးနဲ႔ သံတုိင္က ေလာကႀကီးနဲ႔ ျခားနားထားတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အနီးဆံုးမွာထားရင္း တရက္ခ်င္း ဘ၀ေတြကို ျဖတ္သန္းၾကရတယ္။

ေန႔စဥ္ အသက္ရွင္သန္ေရး အာဟာရ ဓာတ္ည့ံဖ်င္းတဲ့ ေပ်ာ့တူး မနပ္ ေထာင္ထမင္း၊ ပဲဟင္းေရက်ဲ၊ ငပိပုပ္စပ္စပ္၊ ၀က္နဲ႔ ေခြးေတာင္ မစားတဲ့ တာလေဘာ ဟင္းရည္ေတြဟာ ေထာင္ေဆြးေရာဂါကို ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားထဲက တခုပါ။ ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔ႏုိင္သူကလည္း လူမ်ားစု မဟုတ္။ လာတဲ့ေထာင္၀င္စာေတြမွာလည္း အမ်ားစုက မိသားစု ခ်ိဳ႕တဲ့မႈရဲ႕ မ်က္ရည္စေတြကုိ ဟင္းထုတ္ထဲ ထည့္လာခဲ့ၾကရတာပါ။

ဒါေတြေၾကာင့္ ေရခ်ဳိးဆင္းခ်ိန္၊ ဒါမွ မဟုတ္ နီးစပ္ရာရဲ႕ စိုက္ခင္းထဲက ကန္းစြန္းႀကီးအ႐ုိး၊ အရြက္၊ ဟင္းႏုႏြယ္၊ ကန္စြန္းရြက္ေတြကို မက်က္တက်က္ ေရေႏြး ဒါမွမဟုတ္ တာလေဘာဟင္းရည္ေတြနဲ႔ ဟင္းလုပ္စားရတဲ့ အဟာရ မျပည့္မီတဲ့ အစားအစာေတြ ေန႔စဥ္ စားသံုးရျခင္းဟာလည္း ေထာင္ေဆြးေရာဂါကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီလို အာဟာရ မျပည့္မီလို႔ ယုိယြင္းလာတဲ့ က်န္းမာေရးအတြက္ အက်ဥ္းေထာင္ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈက နတၳိနီးပါးပါပဲ။ အသက္ ဆံုးလုနီးပါးျဖစ္မွ ျပင္ပ ေဆး႐ံုေတြဆီကို ေရာက္ၾကရတာ အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ေသဆံုးမႈေတြဟာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ကိန္းဂဏန္းေတြ ျမင့္တက္ခဲ့တာပါ။

အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ လူတေယာက္ရဲ႕ အသက္ဟာ တိရိစာၦန္တေကာင္ေလာက္ တန္ဖုိးမရွိလုိ႔ဘဲ အက်ဥ္းေထာင္ ဆုိတာကို လူရွင္ သခ်ဳႋင္းလုိ႔ အမည္တပ္ခဲ့ၾကတာပါ။

အက်ဥ္းဦးစီးက ေမြးျမဴထားတဲ့ ႏြား၊ ၀က္တေကာင္ ေသျခင္းအတြက္ အက်ဥ္းေထာင္ဝန္ထမ္း တေယာက္အေပၚ ဌာနရဲ႕ အေရးယူမႈေတြ ဆင့္ကဲ က်ေရာက္တတ္ၿပီး လူေသဆံုးမႈ၊ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေသဆံုးမႈ၊ ထိခိုက္ နစ္နာမႈလုိမ်ိဳးအတြက္က်ေတာ့ ေထာင္ဝန္ထမ္းအတြက္ ရဲသီဟဗလတုိ႔လုိ အစရွိတဲ့ ဘြဲ႔ထူးမ်ိဳးထိ ခ်ီးျမွင့္ခံခဲ့ၾကရတာ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ မတုိင္မီက အကူအညီေပးတဲ့ သူေတြဆုိလုိ႔ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလြဲလုိ႔ ႏိုင္ငံတကာ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ (ICRC) ဆုိတာလည္း မရွိ။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္စကားတခြန္း ရွိတယ္။ ဒီေထာင္ပံုစံနဲ႔သာဆုိ အက်ဥ္းသားတေယာက္ ခံႏုိင္ရည္ရွိလွ အလြန္ဆံုး ၃ ႏွစ္ပဲတဲ့။ မိသားစုနဲ႔ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ကူညီမႈ မရွိခဲ့ၾကရင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ၃ ႏွစ္ ထက္ အသက္ပိုရွည္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႔ မွတ္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အသက္ဆက္ၾကတယ္။ တေယာက္ဒဏ္ရာ တေယာက္က လွ်ာနဲ႔လ်က္ကုေပးရင္း ဒဏ္ရာေတြကို က်က္ေစခဲ့တယ္။ ဒီ ေ၀ဒနာေတြကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေပးတဲ့ ဒဏ္ရာေတြပါပဲ။

အတြင္းကလာတဲ့ ဖိအားမ်ား

ဒီေနရာမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထည့္ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတုိင္း အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ အရာက ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေပးတဲ့ ဖိအားေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြပါ။

ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတုိင္း ေထာင္တြင္းဘ၀ ျဖတ္သန္းမႈမွာ အလံကိုယ္စီ ရွိၾကတယ္။ အတိတ္က ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ကိုယ္စားျပဳ ရပ္တည္ၾကရင္း တခ်ိဳ႕က မဟာမိတ္ဖြဲ႔တယ္၊ တခ်ိဳ႕က ဗ်ာဒိတ္ခ်ဲ႕တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေထာင္တြင္း ဘ၀ျဖတ္သန္းရင္း တေယာက္ကိုတေယာက္ ဒဏ္ရာေတြ ေပးမိၾကပါေရာ။

ရည္ရြယ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မရည္ရြယ္သည္ ျဖစ္ေစ တေယာက္ေၾကာင့္ တေယာက္ကေတာ့ ဒဏ္ရာေတြ ရၾကတယ္။ ထြက္ေပါက္မဲ့ လူသားေတြဘ၀မွာ အတူေနသူခ်င္းက တခ်ိဳ႕ ပိုခ်စ္သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ အမုန္းေတြပိုက္ၿပီး ေထာင္အုတ္႐ုိးနဲ႔ သံတုိင္ေတြရဲ႕ အျပင္အထိ သယ္သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အနာဂတ္ကို စိုက္ပ်ိဳးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ အတိတ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလို အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တုိက္မိလုိ႔ ျဖစ္လာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကလည္း ေထာင္ေဆြးေစတဲ့ အေၾကာင္းတပါး ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခါ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ အငံ့လင့္ဆံုးက သတင္းပါ။ 

အျပင္ေလာကႀကီးက ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ေန႔စဥ္သတင္းေတြကို သိခြင့္ရလိုက္ျခင္းဟာ ဟင္းေကာင္း တခြက္ထက္ ပိုၿမိန္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ထမင္းထဲ စပါးလံုးေတြပါသလုိ တခ်ိဳ႕သတင္းေတြဟာ အုတ္႐ုိးက ျပန္႐ုိက္ခတ္တဲ့ စိတ္ အာသာေျပ ေကြ်းတဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ သတင္းအစစ္ေတြ ေရာျပြန္းေနတတ္ၿပီး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ၾကတယ္။ အားတက္လုိက္၊ စိတ္ဓာတ္ က်လုိက္နဲ႔ ဒါကလည္း ေထာင္ေဆြးေစတဲ့ အေၾကာင္းတခုပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ ဖိအားေပး ေ၀ဒနာျဖစ္ေစတာကေတာ့ မိသားစုပါ။ မိသားစုဝင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ရွိေနစဥ္မွာ မိသားစု ရပ္တည္ေရး၊ စား၀တ္ေနေရး ျပႆနာေတြကို တဖက္က ဖြင့္မေျပာရက္ေပမယ့္ ေျပာမိၾကတာေတြ ရွိတယ္။

ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမိသားစုရဲ႕ ရပ္တည္ေရးကိုပါ သက္ဆုိင္ရာ နယ္ေျမအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက တနည္းနည္းနဲ႔ ရန္ရွာတာ၊ ဖိအားေပး အၾကပ္ကိုင္တာ ခံၾကရတယ္။ဒီလုိနဲ႔အ

က်ဥ္းေထာင္တြင္းစိတ္ဖိစီးမႈေတြကိုနည္းမ်ိဳးစံုရင္ဆိုင္ႀကံဳဆံုေတြ႔ရတုိင္းေသြးတုိး၊ႏွလံုး၊ အဆုတ္၊ ေက်ာက္

ကပ္၊ စတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက အစိတ္အပိုင္းေတြက ပံုမွန္ အလုပ္မလုပ္ျဖစ္ၾကေတာ့ပါဘူး။ေထာင္ကထြက္

ေဆးစစ္ေတာ့လည္းေဆးစစ္ခ်က္ေတြအတုိင္းကုသႏိုင္ဖုိ႔ကေဆးဘုိုး၀ါးခကလံုေလာက္ေအာင္ မရွိ၊ ေထာင္

ကထြက္လာေတာ့ကြာဟေနတဲ့ေလာကႀကီးကိုၿပန္ေပါင္းကူးဖုိ႔အေရးဟာထာင္ထြက္ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား

တုိင္းအတြက္ ၀န္ထုတ္ဝန္ပိုးႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

တဖက္က လက္ေတြ႔ဘ၀ ရပ္တည္ေရး၊ တဖက္က ယံုၾကည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္၊ အဲဒါေတြကို လြန္ဆြဲရင္း၊ ရင္ေမာရင္း ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိုလည္း မငဲ့ကြက္ႏုိင္တာ မ်ားၾကပါတယ္။

ဘ၀သစ္ျပန္လည္ ရွင္သန္ရပ္တည္ေရး အတြက္လည္း မိသားစု ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးကို တဖက္က ရင္ဆုိင္ရင္း အနာဂတ္ ေမွးမွိန္ေနဆဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ အခုအထိ သက္ရွိထင္ရွားရွိသူ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခန္႔မွန္းေျခအားျဖင့္ ၁ ေသာင္းခြဲနဲ႔ ၂ ေသာင္း၀န္းက်င္ၾကားမွာ ရွိေနပါတယ္။

သူတုိ႔ဟာ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ေထာင္ေဆြး ေရာဂါေတြ စြဲကပ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း တုိင္း ကာလတခု ကြာဟမႈေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေကာင္း ရွိေနႏုိင္ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ စြန္႔လႊတ္ ေပးဆပ္ခဲ့တာေတြ အတြက္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး တုိင္းျပည္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးမွာ တေထာင့္တေနရာမွာ အသံုးခ်ခြင့္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြကိုၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးေတြလုပ္ေပးဖုိ႔လိုအပ္ေနတာ အေသအခ်ာပါ

ပဲ။  

ဒီကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြရွိေနမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ဒီလို ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း

မ်ားကိုၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အစုိးရကသာဦးေဆာင္ၿပီးက်န္တဲ့လူမႈအင္အားစုေတြနဲ႔လက္တြဲလုပ္မယ္ဆုိရင္ႏိုင္ငံျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး

မွာအင္အားတခု၊လူသားရင္းျမစ္တခုကိုၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရာလည္းေရာက္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ယံုၾကည္မိပါတယ္။     ။

ဧရာ၀တီ