 |
အိမ္ျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း
အိမ္ျပန္လို႔ မျဖစ္ေသးသူေတြပါ အေမ။
ညီွစို႔စို႔ ငါးစိမ္းတန္း
အလုပ္ကၾကမ္း၊ ဘ၀ေတြ ၾကမ္းနဲ႔
မ်က္ႏွာေလးေတြ ေအာက္ခ်
ေရႊဆိုၿပီး အ၀ါေရာင္ေလးေတာင္
မသမ္းရတဲ့ဘ၀...
တစ္ခါ...တစ္ခါေတာ့
ရြာကိုလြမ္းလို႔ ငိုမိပါတယ္အေမ။
ပဲြစားကညစ္
သံ႐ံုးက ထစ္
အလုပ္႐ွင္က မခ်စ္ရင္
သားတို႔သမီးတို႔ဘ၀
ေသာင္ျပင္လႊတ္တဲ့
ေရႊဟသၤာေလးေတြလို
ဘယ္သူ႔အားကိုးရမလဲ...အေမ။
.
တစ္သန္းခဲြဆိုတာ
ၿမိဳ႕တည္လို႔ရတယ္...တဲ့
ဒါေပမယ့္
ဧရာ၀တီနဲ႔ မဲေခါင္
မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ေကြ႔တယို
ကတၱီပါနဲ႔ ဆင္ၾကယ္
အလဲအလွယ္လုပ္ၿပီးမွ
ေနာင္တမရခ်င္ေသးတာ....
ထမင္းသံုးနပ္မွန္မွန္နဲ႔
အိမ္အျပန္ကို လက္ခ်ိဳးေရ
ဘတ္ေငြဆိုတာ....အဆသံုးဆယ္ပါ အေမ။
.
ဒီလို...ဒီလိုနဲ႔
တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္
ေစာင္းငဲ့လို႔ပင္ မၾကည့္ၾကတဲ့
ရင္ခြင္ေပ်ာက္ဘ၀ေတြဆီ
အိပ္မက္လား....တကယ္လား
မိုးမလင္းခင္က ေစာင့္ခဲ့ရ
စိမ္းျပာျပာေကာင္းကင္
ဖ်တ္ခနဲအၾကည့္မွာတင္
ဆိုမိတယ္....အေမ
.
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကမၻာမေၾက...
အေမ....ၾကားရဲ႕လား?
အေမ့စကား
ကမၻာတည္သြားျပန္ၿပီေလ။
အေမ့မ်က္ႏွာ တစ္စကၠန္႔ေတြ႔ရ
အေမ့စကား တစ္ခြန္းၾကားရ
သည္ခဏေလးဟာ
ပတ္စပို႔ရတာထက္ ေပ်ာ္ပါတယ္
.
လူခ်င္းမေတြ႔ရ....
ႏႈတ္မဆက္ရလို႔...
အေမစိတ္မညစ္ပါနဲ႔
အေ၀းေရာက္သားသမီးေတြက
မိဘနဲ႔ေဆြမ်ိဳး....
ပိုခ်စ္တတ္ပါတယ္ အေမ။
အဲ့ဒီေန႔က
ဒီသားသမီးေတြရဲ႕အပူမီး
ကိုယ္တိုင္ယူၿပီး ပစ္လုိက္သလို...
အို.....
မဟာခ်ိဳင္မွာ မိုးေတြရြာလိုက္တာ...အေမ။
No comments:
Post a Comment