တာဝန္ေက်တဲ့ ကာတြန္းဆရာ

မႏၲေလး လူထု သတင္းစာတုိက္ဆုိင္းဘုတ္ႏွင့္ လူထုသတင္းစာ ပင္တုိင္ကာတြန္းဆရာ ေပၚဦးသက္

Saturday, June 22, 2013

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၁၃ ရက္ေန႔က ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ ေပၚဦးသက္ဟာ တခ်ိန္က ကာတြန္းဆရာ ဘဝကို ျဖတ္သန္း ခဲ့သူတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ “Famous Artist School” ရဲ႕ စာေပးစာယူ သင္တန္းသား တဦးျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီး ဒီသင္တန္းရဲ႕ သင္ခန္းစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ “ကာတြန္းပညာ” ေတြပဲ

ၿဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လူထုသတင္းစာမွာ ကာတြန္းေတြ ဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ေၾကးမုံမွာလည္း

ေရးခဲ့ပါ ေသးတယ္။ လူထုမွာ မေရးခင္ မႏၲေလးမွာ ကိုတင္ဝင္း (ဒါ႐ိုက္တာဝင္းေဖရဲ႕ညီ) တို႔နဲ႔ တြဲၿပီး “ဂလိ” စာေစာင္ ထုတ္ၾကေသး တာေပါ့။

“… အဲဒီတုန္းက ပညာေပးသက္သက္သာ ေဖာ္ညႊန္းၿပီး ဝင္းေဖနဲ႔ လုပ္လိုက္ၾကတာ အလုပ္ေကာင္းလို႔ ျပဳတ္

သြားၿပီးမွ လူထု ေရာက္သြားၾကတာ လို႔ ဆရာက ေျပာျပဖူးပါတယ္။ လူထုသတင္းစာမွာ ကာတြန္းဆြဲေတာ့

 ဆရာကိုယ္ႏႈိက္က ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္လို႔လည္း ေျပာျပတယ္။ တကယ္တမ္း သတင္းစာ ကာတြန္း

သမားဆိုတာ ေရာဂါရွိေနမွ …၊ ဒီေရာဂါကို ကိုယ္တိုင္ခံစား ေနရ႐ုံတင္မက တျခားသူေတြကိုပါ ေဝမွ်ခံစား

ေစခ်င္တာ …၊ ကူးစက္ေစခ်င္တာကိုး …။

ဆရာေပၚဦးသက္ဟာ လူထုသတင္းစာမွာ “သူေတာ္” ဆိုၿပီး စာမဲ့ကာတြန္း ေရးပါတယ္။ “ေအာင္ေအာင္” ဆို

ၿပီးေတာ့လည္း ေရွးပုံစံ ဇာတ္ေတာ္မ်ဳိးလည္း ေရးတာပါပဲ။

သတင္းစာ ကာတြန္းဆိုတာ ေန႔စဥ္ထုတ္ဆိုေတာ့ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေရးႏိုင္ရတယ္။ အႀကိတ္အနယ္လုပ္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကာတြန္းမ်ဳိးေတြပဲမဟုတ္လား။ မနက္ ၁၁ နာရီ၊ ၁ ခ်က္ေလာက္ သတင္း

စာေတြ စုံေအာင္ ေရာက္လာရင္ စုၿပီး ဖတ္လိုက္ၾကတာ ၃ နာရီေလာက္ဆို ၿပီးၿပီတဲ့။ အေရးႀကီးတဲ့ သတင္း

ကို ဟာသေႏွာၿပီး ကာတြန္း ေရးၾကတာ။ ဆရာ ေပၚဦးသက္ရယ္၊ ဦးဝင္းေဖရယ္ တပုံစီေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ကာတြန္းကို ဦးစားေပးတဲ့ ေနရာမွာ လူထုသတင္းစာဟာ ထိပ္ဆုံးက ပါခဲ့ပါတယ္။ ကာတြန္း

ရဲ႕အေနအထား၊တန္ဖိုးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္အကဲျဖတ္ၿပီး ေနရာေပးခဲ့ပါတယ္။လတ္တေလာ အေရးႀကီးတဲ့ ျပည္

တြင္းျပည္ပ အေျခအေနကို မီးေမာင္းထိုးျပတဲ့ ကာတြန္းမ်ဳိးကို မ်က္ႏွာဖုံးမွာ တေလးတစား သုံးခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေပၚဦးသက္ဟာသတင္းစာရဲ႕အာေဘာ္၊ ရပ္တည္ခ်က္ကို ထင္းကနဲ ထင္းကနဲ ျမင္ႏိုင္တဲ့ သတင္း ကာ

တြန္းမ်ဳိး ကိုသာမက ပင္တိုင္ေရးခဲ့တဲ့ “သူေတာ္” စာမဲ့ ကာတြန္းမွာေတာင္ ေလးေလးနက္နက္ ဆြဲခဲ့ပါတယ္။ “သူေတာ္” ကာတြန္း ေတြဟာ ဒီကေန႔အထိ ေခတ္မီ အဆင့္ျမင့္တဲ့ “အေတြးအေခၚပါ” ကာတြန္းေတြပါ။ သာ

မန္အေတြးမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ (သီးျခားသေဘာ) ကာတြန္းဆရာ လိုင္စင္ကို လိမၼာပါးနပ္စြာ အသုံးခ်ခဲ့တဲ့ ကာတြန္း

ကြက္ေတြပါ။

အဲဒီေခတ္တုန္းကဆရာေပၚဦးသက္တို႔ဦးဝင္းေဖတို႔ ေပၚလစီကာတြန္းေတြကထိမိလြန္းေတာ့ ျမန္မာတျပည္

လုံးက ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကတာပါ။ ေၾကးမုံကဆို (အဲဒီေခတ္က) လခ တေထာင္ေတာင္ ေပးေခၚသတဲ့။

ေၾကးမုံ သတင္းစာက လခ တေထာင္ ေပးေခၚရေလာက္ေအာင္ ျမန္မာ သတင္းစာေတြကလည္း ေလးစား

လိုလားမႈရွိ …၊ မနက္လင္းရင္ လူထု သတင္းစာတိုက္ကို တယ္လီဖုန္း တဂြမ္ဂြမ္ ဆက္ၿပီး ဆရာ့ပုံကို ေမးၾက

 ျမန္းၾက၊ စာဖတ္ပရိသတ္ကအေလာင္းအစားလုပ္ၾကရေအာင္ ပရိသတ္က စိတ္ဝင္စားမႈ ရွိေနတဲ့ ဆရာေပၚ

ဦးသက္လို ကာတြန္းဆရာ တေယာက္အဖို႔ အဲဒီေခတ္က စာနယ္ဇင္း စာမ်က္ႏွာတိုင္းဟာ လက္ညႇဳိးၫႊန္ရာ ကာတြန္းပုံ ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီအရည္အခ်င္းဟာ ကာတြန္းဆရာတေယာက္ရဲ႕ တကယ့္အရည္အခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကာတြန္း

ဆရာ တေယာက္ရဲ႕ တကယ့္သတၱိ မဟုတ္ပါဘူး။

ယုံၾကည္ခ်က္ကို ဆင္ေျခနဲ႔ လဲခဲ့တာ ကာတြန္းဆရာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ထရံခတ္၊ သံႀကိဳးခ်ိတ္၊ အုပ္စုစိတ္နဲ႔ ေန

တာ ကာတြန္းဆရာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ လူတြင္က်ယ္လုပ္၊ ေနရာယူ၊ စာဖတ္သူ ေဝဒနာကို ဥပကၡာျပဳႏိုင္သူဟာ ကာတြန္းဆရာမွ မဟုတ္ဘဲ …။

ဆရာေပၚဦးသက္ကို “တကယ့္ကာတြန္းဆရာ” လို႔ ရဲရဲေျပာႏိုင္တာ ေဟာဒီအခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၆၁ ခု ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ခ်ိန္ ၁၉၆၁ ခု ႏိုဝင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ထုတ္ လူထု သတင္းစာ ဟာ ဆရာေပၚဦးသက္ကို ဒါမွ ကာတြန္းဆရာလို႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေၾကညာ ေပးလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။

သတင္းစာရဲ႕ ပထမ စာမ်က္ႏွာမွာပဲ ဆရာေပၚဦးသက္ဟာ သူ႔လက္မွတ္ထိုးၿပီး “သတင္းစာ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိပါ၍ ယေန႔ ကာတြန္း မေရးေတာ့ပါ” ဆိုတဲ့ ေၾကညာခ်က္ကို ႐ိုက္ႏွိပ္ထားတယ္။

ဟုတ္ကဲ့ …၊ သတင္းစာပင္တိုင္ ကာတြန္းဆရာ တေယာက္ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ကိုပဲ လူထုသတင္းစာဟာ သ

တင္းစာ ေခါင္းစည္းႀကီးရဲ႕ ေအာက္တည့္တည့္မွာ ထိုက္တန္စြာ ေနရာ ေပးထားပါေၾကာင္း …။

ဧရာ၀တီ , RangonNewsDaily
kolatt(PBDN): 22.6.2013