“မိုးျပိဳရင္ ဘယ္ေခါင္းမွ မလြတ္ဘူး”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ျဖန္႔ခ်ီရန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႕ ေခတၱေရာက္ရွိေနတဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အၿငိမ္းစား႒ာနမွဴး ပါေမာကၡေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္းနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေမးၿမန္းခ်က္

ကြ်န္မတို႕ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ႏိုးထႏိုင္မယ့္ ကမၻာႀကီးျဖစ္ေအာင္ ကြ်န္မတို႕ကလက္ေတြ ခိုင္ၿမဲစြာတြဲထားၿပီး ႀကိဳးစားၾကပါစို႕လို႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုယူစဥ္တြင္ ေဒါက္တာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီစကားအတြက္ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အၿငိမ္းစား႒ာနမွဴး ပါေမာကၡေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္းအား သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ “မိုးျပိဳရင္ ဘယ္ေခါင္းမွ မလြတ္ဘူး”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ျဖန္႔ခ်ီရန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႕ ေခတၱေရာက္ရွိေနစဥ္ ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မအားမလပ္တဲ့ၾကားမွ ကြ်န္မကိုၿပံဳးရယ္ ရင္း အခုလို ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။

ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းမွ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မကူရင္ဘယ္သူလာလို႕ ကူပါ့မလဲဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့အတိုင္း " If we don’t help each other, who will? ” လို႕ ေျပာဆိုရင္း ကြ်န္မေမးျမန္းသမွ်ေတြကို ေျဖၾကားခဲ့ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုရွင္   ေဒါက္တာေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုလည္း ေရာက္တဲ့ေနရာ ၊ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ၊ ေရာက္တဲ့အရြယ္က စၿပီးကူညီၾကရလိမ္႔မယ္လို႕ ေျပာဆုိျဖစ္ခဲ့ပံုေတြကို စုစည္းတင္ျပအပ္ပါတယ္။

ေမး။              ။ ဆရာမႀကီးက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ issueကိုပဲ စိတ္၀င္စားတာလား တျခား ေရာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေတြကို စိတ္၀င္စားပါေသးလဲ။

ေျဖ။              ။ သဘာ၀၀န္းက်င္ကိစၥေတြအျပင္ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို လည္းစိတ္၀င္စားမိပါတယ္။ ဥပမာ လြိဳင္လင္ခရိုင္ ပအို၀့္ေက်းလက္ လူငယ္ေတြက ဦးစီးဖြင့္လွစ္တဲ့ ေက်းလက္ေဘာ္ဒါေက်ာင္းကို ကြ်န္မေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာ န၀မတန္းအထိ ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားဘ၀နဲ႕ သင္ၾကားေပးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ေက်ာင္းလံုးအေနနဲ႕ ေက်ာင္းသူ /သားေပါင္းက ပဥၥမတန္းကေန တကၠသိုလ္အထိ (၁၇၂)ဦးရွိတယ္။ အဲ့ဒီ ေက်ာင္းသားေတြကို ၀န္ထမ္း(၁၀)ဦးကေနၿပီးေတာ့ ေစတနာအရနဲ႕ စီမံၿပီးအုပ္ခ်ဳပ္သင္ျပေနတာကို ေတြ႕ရ တယ္ေပါ့။ သူတို႕လို ပအို၀့္ေက်းလက္ လူငယ္ပ်ိဳးေထာင္ေရးလုပ္ငန္းလိုပဲ အျခားျခားေသာ တုိင္းရင္းသား လူငယ္ေလးမ်ား ျပဳစုပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ထြန္းလာေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြျဖစ္လာတာေပါ့။ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ေပးဖို႕လည္း စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။စာအုပ္အခ်ိဳ႔ကိုလညး္ သက္ဆိုင္ရာကတဆင့္ေပးပို႔ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕နယ္ ခဲမြန္ေက်းရြာမွာ ျပည္သူ႕ စာၾကည့္တိုက္(၁)ဖြင့္ေပးခဲ့သလို ဇူလိုင္လအတြင္းမွာ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕ ပန္ဟတ္္ရပ္ကြက္မွာ ျပည္သူ႕စာၾကည့္ တိုက္(၂)ကို ဖြင့္ေပးၿပီးေတာ့ ျပည္သူ႕စာၾကည့္တိုက္(၃)ကို ပအို၀့္ေက်းလက္လူငယ္ပ်ိဳးေထာင္ေရး သင္တန္း ေက်ာင္းမွာ ဖြင့္ေပးဖို႕ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။

ေမး။              ။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ေဆာင္ေနတာက ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာလို႕ ဆရာမႀကီးအေနနဲ႕ ထင္ျမင္မိပါသလား။

ေျဖ။              ။ ျမင္မိပါတယ္၊ ကြ်န္မကမသိမသာမွ သိသိသာသာကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ျဖစ္လာၿပီလို႕ ယူဆမိပါ တယ္။ မိုးမိတ္ကုိေရာက္သြားေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က စစ္ေျပးေက်ာင္းသူ/သားေလးေတြကို ခရစ္ယာန္ သာသ နာျပဳတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ဦးကေနၿပီးေတာ့ ေစာင့္ေရွာက္ထားၿပီး အ၀တ္အစားနဲ႕ စာအုပ္စာတမ္းေတြ မလံု မေလာက္ျဖစ္ေနတာကိုလဲ   ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအတြက္လညး္ကၽြန္မအေနနဲ႕မိသားစု၀င္မ်ား ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားနဲ႔ကၽြန္မရဲ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထံမွ အ၀တ္မ်ား စာအုပ္ခဲတံမ်ား အလွူခံျပီးပို႔ေပးဖို႕စီစဥ္ျပီးျဖစ္ပါတယ္။အဲ့ေတာ့ လူမႈေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးက ဆက္စပ္ေနတာေပါ့ လူမႈေရးကို အရင္ စတင္လုပ္ေဆာင္ၿပီးမွ ႏုိင္ငံ့အေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္လုပ္ႏိုင္မယ္လို႕ ကြ်န္မယံုၾကည္ထားပါတယ္။ ပါတီ ႏုိင္ငံေရးကို လုပ္ေဆာင္ဖို႕ေတာ့ ကြ်န္မမွာ အခက္အခဲ အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ ခံႏိုင္ရည္ နည္းပါးျခင္း၊ စိတ္လႈပ္ ရွားမႈမ်ားျခင္းဆိုတဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြကို အခ်ိန္ယူၿပင္ဆင္ၿပီးမွ လုပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာေဒါက္္တာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို၀န္းရံမယ္လို႔စဥ္းစားထားပါ တယ္။ ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ အခ်ိန္က ဆံုးျဖတ္သြားလိမ့္မယ္။ ကြ်န္မျမင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သေဘာတရားေရးရာ အရ အလြန္နက္နဲ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ႕တဲ့ Political and Social Art ဘာသာရပ္တစ္ခုလို႕ ျမင္ထားပါတယ္။ စိတ္ခံစားမႈ အေတြးအျမင္ အယူအဆ၊ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားရွိဖို႕ရာ ကြ်န္မမွာ အေတာ့္ကိုလိုေနေသးတယ္လို႕ ကြ်န္မထင္ပါ တယ္။

ေမး။              ။ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ၀င္ခ်င္တဲ့ သူေတြကို  စိတ္ဓာတ္ခြန္အားသေဘာမ်ဳိးေပးပါဆိုရင္ ဆရာမႀကီးအေနနဲ႕ ဘယ္လိုအားေတြ ေပးခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ။              ။ ကြ်န္မ ရွမ္းျပည္နယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ၀င္ခ်င္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ကိုေတြ႕ ခဲ့ရတယ္။ တစ္ဦးက ရဲအရာရွိ အၿငိမ္းစား ၊ ေနာက္တစ္ဦးက အၿငိမ္းစားဗိုလ္ႀကီးပါ ၊သူတို႕ႏွစ္ဦးက ႏိုင္ငံေတာ္ ရဲ႕အေရးေတြကို အသက္(၆၀)ေက်ာ္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေဆာင္ရြက္ေပးလိုတဲ့စိတ္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို ၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္လႊာတင္ေနရရွာတယ္။ ေနာက္အၿငိမ္းစား ဆရာမတစ္ဦး ႏိုင္ငံေရးကို လုပ္ခ်င္လို႕ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ေနတာကိုေတြ႕ရတယ္ေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြ အေနနဲ႕ ရဲအရာရွိေဟာင္း ၊ စစ္တပ္က အရာရွိေဟာင္းမ်ားကို သူတို႕ေလာကထဲလာၿပီးေတာ့ သူလွ်ိဳလုပ္မလားဆိုတဲ့ ဒလံလုပ္မလားဆုိတဲ့ သံသယ စိတ္ကေလးေတြနဲ႕မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ျပီး ၾကည့္ၾကတာကိုေတာ့ ခံစားခဲ့ရတယ္လို႕ ျပန္ေျပာျပၾကပါတယ္။ သူတို႕လည္း ႏိုင္ငံကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ အသက္၆၀ေက်ာ္အၿငိမ္းစားယူၿပီးမွ က်န္းမာေနေသးေတာ့ အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္တစ္ရပ္ အေနနဲ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ ၀င္လာၾကတာကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆုိ သင့္တယ္လို႕ ကြ်န္မကေတာ့ထင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာတင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႕ လူေဟာင္းလူသစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဘယ္သူပိုခ်စ္လဲဆိုတဲ့ ျပသာနာေတြ စေတာ့တာပဲ။ ဒါကလည္း သက္ဆိုင္ရာပါတီအသီးသီးရဲ႕ ညီလာခံေတြ ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခါ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ (၈၈)ကတည္းက ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ႏိုင္ၾကသလို ၂၀၁၂က်မွ ႏိုင္ငံကို စခ်စ္လို႕လဲရပါတယ္။ လူတိုင္းဟာ မိမိႏိုင္ငံေတာ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္လို႕ရပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါက ဘယ္ေလာက္ထိ အနစ္နာခံထားတာ ဒါေၾကာင့္မို႕ ဘယ္သူဘယ္၀ါပဲ အေရြးခံသင့္တယ္ ဘာဘာ ညာညာဆိုတာ ၂၀၁၅မွာ သမိုင္းက ဆံုးျဖတ္သြားမယ့္ ကိစၥပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အေနနဲ႕လည္း ပြင့္ပြင့္လင္း လင္း လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရေနၾကၿပီဆိုေတာ့ သူလွ်ိဳ ၊ ဒလံဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေၾကာက္စရာလိုေတာ့လို႕လား။ ကြ်န္မ ကေတာ့ အားလံုးကို စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သင့္တယ္လုိ႕ ျမင္ပါတယ္။

ေမး။              ။ ပ်ိဳရြယ္တုန္းက ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာကို ေၾကာက္ရြံ႕ခဲ့ၿပီး အသက္၆၀ေက်ာ္မွ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ ၀င္စားလာျခင္းအားျဖင့္ေရာ တုိင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မွာမို႕လို႔လဲလို႔ ဆရာမႀကီးျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ။              ။ သူတို႕မိသားစုေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး ၊ မိသားစုအေရးအတြက္ ငယ္တုန္းက ရရာအလုပ္ကို ဦးေဆာင္လုပ္ခဲ့ၾကရတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြအေနနဲ႕ အခုလို အၿငိမ္းစားယူၿပီးမွ ႏိုင္ငံ့အေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးခ်င္တ့ဲ စိတ္ဓာတ္ကိုက ေလးစားစရာပါ။ မိသားစုကို လုပ္ကိုင္ေကြ်းေမြးဖို႕ဆိုတာလည္း မိမိမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ေလ။ တစ္အိမ္သားလံုး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကလို႕ ငတ္ေနရင္ ဘယ္သူေကြ်းေမြးထားမွာလဲ ၊ လူေနမႈစရိတ္အတြက္ ဘယ္သူက ေထာက္ပံ့မွာလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာရွိတဲ့ ဘယ္ပါတီက မိမိႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို လခေပးၿပီး မိသားစုကိုပါ ေကြ်းေမြးထားတာရွိလို႕လဲ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားအားလံုးဟာ မိမိ ဇနီးမယား ၊ သမီးသား ၊ ေဆြမ်ိဳး ဥာဏ ေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈနဲ႕လုပ္ခဲ့ၾကရေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႕ ေျပာရရင္လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကြ်န္မအမ်ိဳးသား   ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္မကပဲ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳၿပီး သားသမီးေတြ တာ၀န္ယူခဲ့ရပါတယ္။

အခုအျငိမး္စားယူျပီးေတာ့လဲကၽြန္မကပဲဆက္လက္ပံ့ပိုးေနရတာပါပဲ။ဒီလုိေျဖရတဲ့အတြက္အားနာပါတယ္။ဒါေပမယ့္သဘာ၀က်က်ေတြးၾကည့္ၾကမယ္ ဆိုရင္သေဘာတရားကိုနားလည္ၾကမွာပါ။`႒ာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းအၿငိမ္းစားေတြနဲ႕ ပညာတတ္ေတြပါလာရင္ သူတို႕ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအရ သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ စည္းနဲ႕ကမ္းနဲ႕ေနထိုင္က်င့္ သံုးတက္သူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အသီးသီးကို သူတို႕အကူအညီနဲ႕စနစ္တက် ပံုပန္းတက် ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။

ေမး။              ။ ဆရာမႀကီးကေရာ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားပါသလား။

ေျဖ။              ။ ကြ်န္မကေတာ့ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ပိုစိတ္ ၀င္စားပါတယ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာပါခဲ့ေတာ့ စာေရးဆရာႀကီး ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ၊ ဓူ၀ံ၊  စာေရး ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ေဆြဦးတို႕ရဲ႕ ၀တၱဳေတြက ကြ်န္မကို လႊမ္းမိုးတာေတြ ရွိေတာ့ အဲ့ဒီအထဲက ႏိုင္ငံေရး သမားေတြကို ကြ်န္မအထင္ႀကီး အားက်ခဲ့ပါတယ္။

ေမး။              ။ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူေတြထဲကေရာ အားက်တဲ့သူရွိပါသလား။

ေျဖ။              ။ ကြ်န္မအားက်ခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ႏုိင္ငံေရးသမားစာေရးဆရာမ်ားကေတာ့ ေရခ်ယ္ကာဆန္တို႕ ၊ AL. Gore တို႕ လီယိုေတာ္စတြိဳင္း တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို အားက်တဲ့အတြက္ ကြ်န္မပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ႏုိင္ငံေရးကို(Environmental politic)ကိုပိုျပီးစိတ္၀င္စားတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္ ။

ေမး။              ။ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ဆရာမႀကီး လုပ္ေပးႏိုင္တာေရာ ရွိပါသလား။

ေျဖ။              ။ ကြ်န္မေရာက္တဲ့အရပ္ကေနၿပီးေတာ့ ကိုယ့္မွာရွိသမွ်နဲ႕ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာေလးေတြကိုေတာ့ လုပ္ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႕ေလာကအတြက္ မဟာေအာင္ျမင္မႈႀကီးေတြကို ကြ်န္မအေနနဲ႕ ခ်န္ထားႏိုင္ ေကာင္း ခ်န္ထားႏုိင္မွာ ျဖစ္ေပမဲ့ အေသးအမႊားေလးေတြကိုေတာ့ အသက္ထက္ဆံုး လုပ္ေပးသြားမယ္လို႕ ရည္ရြယ္ထား ပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕လက္က်န္ရက္ကလည္း (၃၆၀၀) ေလာက္ပဲ က်န္ေနေသးေတာ့ လုပ္စရာရွိ တာေတြကို အၿငိမ္းစားဘ၀မွာ ျမန္ျမန္လုပ္ေပးရမယ္လို႕ ကြ်န္မခံယူထားပါတယ္။

ေမး။              ။ လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံအေရးကိုေရာ ဘယ္လိုယူဆလို႔ရႏိုင္ပါသလဲရွင္႔ ။

ေျဖ။              ။ ႏိုင္ငံေရးပံုစံေျပာင္းလဲေနတယ္လို႕ ျမင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႕ ေတြ႕ရဆံုရ စကား စျမည္ေျပာခြင့္ရေနတဲ့အျပင္ မီဒီယာမ်ားကတစ္ဆင့္ ၾကားသိေနရေတာ့ တေရႊ႕ေရႊ႕ ေျပာင္းေနတာဟာ ထင္သာ ျမင္သာ ရွိလာပါတယ္။ နက္နက္နဲနဲ ျဖစ္တဲ့အထိေတာ့ ကြ်န္မျမင္ခြင့္ မရေသးပါဘူး။ ခိုင္မာတဲ့ ျပသာနာကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ၾကဖို႕ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြထံက ေမွ်ာ္လင့္ရမွာဘဲ ။

ေမး။              ။ ႏိုင္ငံေရးေလာကက ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူ အားက်တာမ်ိဳးေရာ ရွိပါသလား။ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ဆရာမႀကီးေျပာျပေပးပါ။

ေျဖ။              ။ ဘယ္သူ႕ကိုအားက်သလဲဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အရင္က ဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ေရႊကို ေလးစားပါတယ္။ အန္ကယ္ဦးေအာင္ေရႊက အဆိုးထက္အေကာင္းကို ပိုၿပီးျမင္တတ္တဲ့ သဘာ၀ရွိလို႕ ကြ်န္မကေလးစားရျခင္း   ျဖစ္ပါတယ္။   ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုၾကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရတဲ့ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးစလံုးက ကိစၥအ၀၀ကို ေျဖရွင္းရာမွာ အေကာင္းျမင္သဘာ၀အရ ညင္သာသိမ္ေမြ႕ခဲ့ၾကလို႕ပါဘဲ။ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ အခုလက္ရွိ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဗဟိုကို တာ၀န္ယူထားတဲ့ အန္ကယ္လ္အျငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး ဦးတင္ဦးနဲ႕ အမေဒါက္တာေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမး။              ။ ဆရာမႀကီးအေနနဲ႕ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္ေနရင္းနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလိုင္းကို ကူးဖို႕ အစီအစဥ္ ရွိပါသလား။

ေျဖ။              ။ ကြ်န္မေလာေလာဆယ္ေတာ့ တႏိုင္တပိုင္ လူမႈေရးကိုဘဲ လုပ္သြားအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရးဆုိတာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္သလို ႀကီးမားတဲ့လူမႈေရးေတြ လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး ကို လုပ္သလို ျဖစ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကေတာ့ ကြ်န္မလည္း ႏိုင္ငံေရးသမားရဲ႕ ဇနီးတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ ၊ အားသာခ်က္ကို အတြင္းက်က် သိေနတဲ့သူ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စိုးရြံ႕မိပါတယ္။ ကြ်န္မရွမ္းျပည္နယ္ခရီးစဥ္မွာ ေတြ႕ၾကံဳရတာေတာ့ တုိင္းရင္းသားေတြက လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို ကြဲျပားတဲ့အျမင္ေတြ ရွိေနၾကေသးတာကို ေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ ေတာင္တက္လမ္းဟာ ၾကမ္းတမ္းအံုးမယ္လို႕ ထင္စရာရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြအထဲမွာ ကြ်န္မက်င္လည္ႏိုင္တ့ဲ အေျခ အေနကိုေရာက္ဖို႕ဆိုတာကလည္း ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားၿပီး ေလ့လာသင္ယူရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေမး။              ။ ဆရာမႀကီးအၿငိမ္းစားမယူခင္ကတည္းက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတ ေတြကို စာေရးၿပီးေဖာ္ျပေနတာ ယေန႕အထိေပါ့ေနာ္ အခု ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားလာၿပီဆိုေတာ့ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကိစၥေတြကို စာဆက္လက္ေရးသားဖို႕ ဘယ္လို အစီအစဥ္ရွိပါသလဲ။

ေျဖ။              ။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ လူမႈေရးကို စိတ္၀င္စားေတာ့ ဒါဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးပါပဲ ႏိုင္ငံေရး ပါတီကို ၀င္ၿပီးမွ   ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ  မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ စာအုပ္စာေပေတြကို အမ်ား ျပည္သူသိရွိဖို႕ ၾကိဳးစားပမ္းစားနဲ႕ ေရးသား ထုတ္ေ၀ျခင္းက ကြ်န္မအေနနဲ႕ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးလုပ္ျခင္းပါပဲ။ ကြ်န္မဆိုရင္ ၂၀၀၁ခုႏွစ္က ဒီေရေတာမ်ားတြင္ ပုဇြန္ ၊ ကဏန္းေမြးလိုလွ်င္၊ ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွာ New Light of Myanmar သတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုစုေပါင္းၿပီး ထြန္းေ၀ေအာင္ စာအုပ္တိုက္ကထြက္တဲ့ The Selected Articles on Life Science and Biotechnology   ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္၊၂၀၁၁ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလက ကြ်န္မ ခ်စ္ေသာျမစ္တစ္စင္းႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္   ေဆာင္းပါးမ်ား၊  ၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ မိုးျပိဳရင္ ဘယ္ေခါင္းမွ မလြတ္ဘူးဆိုတဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္စာအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ခဲ့သလို ၊ ၂၀၁၃မွာ ေပးဆပ္သူသာ အေလးအျမတ္ ျပဳခံရသည္ဆိုတဲ့ စာအုပ္နဲ႕ ၂၀၁၄မွာ ပါရမီျဖည့္ဘက္ ဇနီးမယားဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္ေတြကို ဆက္လက္ ထုတ္ေ၀သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြ်န္မက်င္လည္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ၊ကြ်န္မၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ ဘ၀သင္ခန္းစာ ေတြကို ျပည္သူေတြကို မွ်ေ၀ခံစားရင္းနဲ႕ ႏိုင္ငံ့အေရးကို   ေဆာင္ရြက္ေပးသြားမယ္လို႕   ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။

ေမး။              ။ ဆရာမႀကီးအေနနဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြေရာ ၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့ သူေတြကိုေရာေပါ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္လာဖို႕ ဘယ္လိုအၾကံဥာဏ္ ေပးခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ။              ။ လူမႈေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ ကိုယ္ေရာက္ရာအရပ္ကေန ကိုယ့္မွာ ရွိသမွ်နဲ႕ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာေလးကို လုပ္ေပးၾကပါ Do what u can with what you haveလို႕ တိုက္တြန္းေျပာၾကား လိုပါတယ္။

(ဆရာမႀကီးေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္းကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္)

၀င့္သင္ဇာေက်ာ္ (ျမစ္မခ)