၁၉၉၂ ခုႏွစ္
———–
အေဖ သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္
ေအး … သား
သားကို မုန္႔ဖိုးေပးေလ
ေဟ မင္းေမႀကီးက မေပးဘူးလား
ေဖ့ဆီက ေတာင္းတဲ့
အင္းး ကဲေရာ့ေရာ့ (က်ပ္တန္ေလး ၂ရြက္ထဲမွ ၁က်ပ္တန္ေလးတစ္ရြက္)
တစ္က်ပ္ထဲလားအေဖရာအေဖ့ထဲမွာ ၂က်ပ္ေတာင္ရွိတာကို
ဒီတစ္က်ပ္က ေဖႀကီး လဘက္ရည္ေသာက္မလို႔ေလ
ေနာက္မွေသာက္ေဖရာ သားကိုေပး
ေဟ… ကဲေရာ့ေရာ့
+++++++++++++++++++++++++
၂၀၁၂ ခုႏွစ္
———–
သား
ဘာလည္း အေဖရာ
အေဖ ၿမိဳ႕ထဲကို ပင္စင္သြားထုတ္မလို႔
အင္း သြားေလ
အဲဒါ အေဖ့မွာ လမ္းစရိတ္မရွိဘူး
ဟာဗ်ာ အေဖကလည္း အေဖ့သားဆီကေတာင္းေလဗ်ာ
ဟိုတစ္ေခါက္ကလည္း သားေပးရတာကို
မင္းညီက မေျပလည္လို႔ပါတဲ့
ကၽြတ္ သူပဲ မေျပလည္ေန ကဲဗ်ာေရာ့ေရာ့ ( ၅၀၀၀တန္မ်ားၾကားမွ ၂၀၀ တန္ေလးတစ္ရြက္)
သား
ေျပာဗ်ာ
ဒါ အသြားစရိတ္ပဲေလ
အေဖျပန္ရင္ ပင္စင္ရမွာေလ အဲဒါနဲ႔ အျပန္လမ္းစရိတ္လုပ္ေပါ့
မရရင္
ရေအာင္ေစာင့္ထုတ္ခဲ့ေလဗ်ာ အေဖကလည္း…
ေၾသာ္ ေအး ေအး….
ဖခင္ႀကီး၏ အေတြးမွာေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႔က အျဖစ္ကို သတိရရင္း
၀ဲလာေသာမ်က္ရည္ ထိန္းကာ…………………..……………..
မင္းခိုက္စိုးစန္
kolatt(PBDN)
RangonNewsDaily
No comments:
Post a Comment