"ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕သားျဖစ္သူဆရာဦးရႊန္းၿမိဳင္ေျပာတဲ့ မခု႔ိတ႐ို႕မႏၲေလးသႀကၤန္"

Tuesday, March 19, 2013

ၿမိဳ႕မ တူရိယာအသင္းႀကီးဟာ ၁၉၉၆ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ျပန္လည္ လွည့္လည္ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပထမဦးဆံုး ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္မ႑ပ္ မွာ အထိုင္အေနနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖတာျဖစ္ တယ္လို႔သိရပါတယ္။
မႏၲေလး သၾကၤန္နဲ႔ၿမိဳ႕မအသင္းႀကီး၊ မႏၲေလး ပရိသတ္အေၾကာင္းကို လည္း ၿမိဳ႕မ ျငိမ္းရဲ႕သားျဖစ္သူ ဆရာဦးရႊန္း ျမိဳင္ ကအခုလိုေျပာျပပါတယ္။ " ဟုိတုန္းက သၾကၤန္မွာဆို ရိုးရိုးအရပ္သူအရပ္ သားပဲျဖစ္ေနေန အကကို ညီညီညြတ္ညြတ္ ယိမ္းဆန္ဆန္ကတတ္ၾကတယ္။


အဲ့ဒီလိုအကအတြက္လည္း သီခ်င္းတိုတိုေလးေတြေရးၾကတယ္။ ကလို႔ ေကာင္းေအာင္ေရးတဲ့ သီခ်င္းေတြ လည္းရွိတယ္။


ကလို႔ေကာင္းေအာင္ လည္းေရးရတာေပါ့။ကတတ္တဲ့သူက် ေတာ့လည္း သူ႕ရဲ႕ အကပညာနဲ႔ေပါင္းၿပီး အကအလွကို ေဖာ္က်ဴးတဲ့ပံုစံမ်ဳိး။မကတတ္တဲ့ အရပ္သူေတြအတြက္ က်ေတာ့လည္း မကတတ္တဲ့အမူ အရာမ်ဳိးကိုေျပာတဲ့ စာသားပံုစံမ်ဳိးေလး ေတြပါတာေပါ့။


တနည္းအားျဖင့္ မခုိ႔ တ႐ုိ႕လိုစကားလံုးေလးေတြလိုမ်ဳိးေပါ့။အခုေတာ့ အဲဒီလိုမခို႔တ႐ုိ႕ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးေတြရွိပါဦးမလား။ မခို႔တ႐ုိ႔ ဆိုတဲ့ စကားသားပံုစံမ်ဳိးက ကုိယ့္ရဲ႕ ပင္ကုိ႐ိုးသားတဲ့ ပံုစံကိုေဖာ္ျပတဲ့ သေဘာလည္းပါတယ္။


ဟန္လုပ္ၿပီးတဲ့ကႏြဲ႕ကလ်ဆန္ဆန္ေလးလို ပံုစံပါတဲ့ သေဘာလည္း သက္ေရာက္တာပဲ။အဲဒီ ေတာ့ရွက္လို႔လည္း မခို႔တ႐ုိ႕ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ 

ရွက္ေတာ့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ပံုစံေလးေပါ့။မခို႔ တ႐ုိ႕သၾကၤန္ကမႏၲေလးမွာေပ်ာက္ေန တာအေတာ္ၾကာၿပီ။သႀကၤန္မယ္ ေလးေတြနဲ႔ သႀကၤန္ခ်စ္သူပရိသတ္အား ေပးသူပရိသတ္။ေတးဆိုတီးမႈတ္ ၾကတဲ့ အဖြဲ႕ေတြအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာဖလွယ္ၿပီးေတာ့ ဆိုၾက၊တီးၾကတဲ့လူက ဆိုၾကတီးၾကသလိုကတဲ့သူက ကေပါ့။ အဲဒီတုံ႔ျပန္မႈေလးေတြက အင္မတန္ အႏွစ္သာရရွိတယ္။ အခုအခ်ိန္ေတာ့ အင္မတန္ စီးပြားေရးဆန္လာတယ္။


စီးပြားေရးဆန္ေတာ့ သၾကၤန္ရဲ႕ ရသဟာ သူတို႔ရဲ႕ဇိမ္ခံမႈေပၚမွာ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ေတာ့တာပဲ။ ယဥ္ေက်းမႈလည္း ေပ်ာက္ပ်က္တယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝေတြကလည္း ေသြဖည္သြားၿပီးေတာ့
လမ္းေတြလြဲမွားေစတဲ့ ကိစၥေတြျဖစ္လာတယ္။


ဒီ ၿမိဳ႕မအသင္း ႀကီးႏွစ္တိုင္းဆင္ႏႊဲတယ္ဆိုတာလည္း သၾကၤန္အႏွစ္သာ ရေတြ၊အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ပါပဲ" လို႔ ၁၉၆၃ခုႏွစ္မွာ ၿမိဳ႕မတူရိယာအသင္း ႀကီးမွာစတင္ပါဝင္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိဥကၠ႒ (ပညာေရး)
မွာ တာဝန္ယူထားတဲ့ ဆရာဦးရႊန္းၿမိဳင္က ေျပာပါတယ္။

Popular Journal
Rangonnewsdaily
RND:  :19.3.2013