 |
အဲဒီကေနတဆင္႔ တက္လာေတာ႔ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို စာအုပ္ေနာက္ေက်ာေတြမွာ ရင္ဖြင္႔တတ္လာျပီ။
တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ႔ အေဆာင္နံရံကပ္စာေစာင္ေတြမွာ ကဗ်ာေတြ၊ စာညြန္႔ေတြ ၀င္ျပိဳင္ျပီး ဆုေတြဘာေတြ ရလို႔....။
တစ္ခါ.. ၈၈ အေရးအခင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသံုးႏွစ္ပိတ္လိုက္ခ်ိန္က
အဲဒီအခ်ိန္ကလည္း ၀တၱဳတို ေရႊေခတ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ မေဟသီ၊ ေရႊအျမဳေတ၊ ရင္ခုန္ပြင္႔၊ ပန္းေ၀သီ၊ ေပ
ဖူးလႊာ၊ လံုမေလးမဂၢဇင္းေတြ.. မွာ ၀တၳဳေတြ အစံုဖတ္ခဲ႔ရတယ္။ လံုးခ်င္းေတြထဲမွာဆုိရင္လည္း ဆရာမၾကီး ၾကည္ေအး၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ဆရာမ မစႏၵာ၊ ဆရာမမုိးမုိးအင္းလ်ားေတြအျပင္ ဆရာႏို္င္၀င္းေဆြ
တို႔လုိ ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ တစ္သက္တာမွတ္တမ္းလုိ ဟုိုးတုန္းကစာအုပ္အေဟာင္းေတြကို
ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။
အဲဒီတုန္းက ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ စာအုပ္အေဟာင္းေတြ စံုစံုလင္လင္ရွိတဲ႔ စာအုပ္ဆုိင္ေလးကို ရွာေတြ႕
ထားတာ။အဲဒီဆုိင္မွာ တုိင္းရင္းေမလုိ စာေစာင္အေဟာင္းေတြကအစ၊ ညီေတာ္အာနႏၵာမွတ္တမ္းလို ဘာ
သာေရး စာအုပ္ေတြအထိ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္။ ကၽြန္မလည္း လက္လွမ္းမီသေလာက္ဖတ္လိုက္တာမွ တစ္
ရက္တစ္ရက္ ရသမွ်မုန္႔ဘုိး အကုန္ စာအုပ္ေတြခ်ည္း ငွားဖတ္ပစ္တာပဲ။
အဲဒီမွာ စာဖတ္သက္ရင္႔လာေတာ႔ ဘယ္စာဖတ္သင္႔တယ္။ ဘယ္စာေတာ႔ မဖတ္သင္႔ဘူးဆိုတာလည္း ကိုယ္႔
ဖာသာေရြးတတ္လာပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ကိုယ္ဖတ္မိတဲ႔စာထဲက ဒါကျဖင္႔ အဆိပ္အေတာက္၊ ဒါကျဖင္႔ အာဟာရရယ္လုိ႔လည္း အႏွစ္အသားကို ခြဲျခားစုတ္ယူတတ္လာပါတယ္။
အဲဒီလုိ စာအုပ္ေတြ အသဲအမဲဖတ္ျဖစ္ျပီးေနာက္မွာ ကၽြန္မစိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းသြား ခဲ႔တယ္aက်ာင္း
သံုးႏွစ္ ပိတ္ျပီးလုိ႔ ျပန္ဖြင္႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္႔က်က္တည္ျငိမ္ေနခဲ႔ျ
ရဲ မဆုိရဲနဲ႔ စိတ္မလံုျခံဳတဲ႔သူက ေျပာတတ္ဆုိတတ္နဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း ယံုၾကည္မႈေတြရွိလာရတယ္။ အ
ရင္က ကိုယ္႔တစ္ကိုယ္စာ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ႔စိတ္ေတြကလည္း ေဘးကို ငဲ႔ေစာင္းမွ်ေတြး
တတ္လာတယ္။ သူတစ္ပါးအေပၚ ပိုျပီး နားလည္စာနာတတ္လာတယ္။ ကူညီေဖးမခ်င္စိတ္ေတြ ပိုရွိလာ
တယ္။ အခက္အခဲဆိုရင္လည္း ေတာ္ရံုစိတ္ဓာတ္ မက်တတ္ေတာ႔ဘူး။ ေက်ာ္ႏုိင္လာတယ္။
အဲဒီလို စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ပိုတက္လာတာလည္း ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ သတိထားမိလာတယ္။ ဒါဟာ ဖတ္မိ
သမွ်စာေတြကေန စုတ္ယူအားျပည့္လာတဲ႔ စိတ္ခြန္အားေတြလို႔ ကၽြန္မယံုၾကည္ပါတယ္။
အဲဒီကေနတဆင္႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ၾကားထိေတြ႔ရတာေလးေတြကို ကိုယ္ျမင္ရသလုိ၊ ကိုယ္ေတြးမိသလို
ျပန္ျပီး မွ်ေ၀ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတဲ႔အခါ ကၽြန္မ ၀တၳဳတိုေလးေတြေရးမိလာပါတယ္။ ဒါဟာ စာဖတ္ျခင္းကေန
ဆင္႔ပြားလာတဲ႔ အႏုပညာတစ္ခုေပါ႔ေနာ္။
အဲဒါေၾကာင္႔ စာဖတ္ျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္အႏုပညာေျမာက္သလဲဆိုရင္ ဖတ္လိုက္သမွ်စာေတြထဲက ရသ
အဆီအႏွစ္ေတြဟာ ကၽြန္မရင္ထဲကုိ စိမ္႔၀င္လာျပီးေနာက္မွာ အဲဒီကေန ဆင္႔ပြားျပီးေတာ႔ ပီတိေတြဟာ ကၽြန္
မရဲ႕ေစတနာကို လႈံ႕ေဆာ္လာတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ရသစာေတြ..တစ္နည္းေျပာရရင္ အႏုပညာဖန္တီး
မႈေတြ ျပန္အန္က်လာရတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ရွင္။
ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
No comments:
Post a Comment