ထံုးစံအတိုင္းေတြနဲ႔ ပစၥဳပၸန္

“ ဟင့္အင္း ကၽြန္မ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး ”
“ ဘာကြ . . မင္းအတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးငါေပးထားျပီးျပီပဲ မင္းက ဘာေသာက္ၾကီးက်ယ္တာလဲ ”
“ အဟက္ ဟုတ္ကဲ့ လူၾကီးမင္းရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို ကၽြန္မ လက္မခံႏုိင္ပါဘူးလို႔ေျပာျပီးျပီေလ ဒီထက္ ရွင္းေအာင္ေျပာရဦးမလား ကၽြန္မ ရွင္နဲ႔အလုပ္ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး ေရာ့ ဒီမွာ ရွင့္ပိုက္ဆံ ” သူ႔ေရွ႕မွ မ်က္ႏွာအဆီအတ၀င္း၀င္းႏွင့္လူၾကီးကို သူေပးထားေသာ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ပစ္ေပါက္လိုက္ျပီး ရွင္ေႏွာင္း ျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။ လူေတြလူေတြ သူတို႔အလိုေလာဘ တစ္ခုတည္းပဲၾကည့္ေနၾကတယ္ ။ သူ႔မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ Rule ေတြရွိသည္ ။ Prostitute တစ္ေယာက္ ကေငြေပးတိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖရမည္ဟု ဘယ္သူကမ်ား သတ္မွတ္ထားပါသလဲ ။
ဘယ္သူမွ မသတ္မွတ္ထားပါဘူး ။ ေငြရတိုင္း ဒီအလုပ္လုက္ခံမယ္လို႔ေရာ ရွင္တို႔ကို ဘယ္သူေျပာလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ အကာအကြယ္သံုးရမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကို လက္မခံသေရြ႕႕ ကၽြန္မ အသားကိုေတာင္ထိလို႔မရဘူးမွတ္ ။
ဟူး အင္းေလ ဒီတစ္ေယာက္အဆင္မေျပလည္း ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ့ ။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ပလက္ေဖာင္း တေလွ်ာက္ ရွင္ေႏွာင္းေရွာက္လာမိသည္ ။ အသက္ ၃၀ အရြယ္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္ သူ႔ပံုစံကို ဒီေလာကထဲကလူေတြကေတာ့ သတိထားမိမွာေသခ်ာသည္ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မာနကို အထိမခံ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ၾကီးက်ယ္လြန္းေသာ ရွင္ေႏွာင္းကို ေယာက္်ားေတြ တန္းတန္းစြဲျဖစ္ၾကသည္မွာ သိပ္ေတာ့မဆန္းလွေပ ။

“ ရြတ္ ရြတ္ . . ”
အေနာက္မွ လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ အသံကို သူ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္သည္ ။ အင္း . . . အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ရျပီထင္ပါရဲ႕ ။ ငနဲသားက ေနာက္က လိုက္လာသည္ ။

“ ညီမေလး . . ညီမေလး ”
သူ အလွဆံုးျပံဳးရင္းေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ေျဖလိုက္သည္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့ အကို ဘာမ်ားလဲဟင္ ”
“ ရွင္ေနာင္းဆိုတာ ညီမလားဟင္ ”
“ ေအာ္ ဟုတ္ပါတယ္အကို ”
“ အကို႔ကို ရဲေနာင္တို႔ကေျပာလို႔ပါ ညီမအေၾကာင္း ညီမ နဲ႔အလုပ္ကိစၥေလးညွိခ်င္လို႔ ခဏေလာက္လိုက္ခဲ့ပါလား ”
“ ေအာ္ . . ရပါတယ္အကို ကိုရဲေနာင္တို႔အသိဆို ျဖစ္ပါတယ္ ”

ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ခပ္ေပါေပါ အေအးဆိုင္တစ္ခုထဲ ေစ်းစကားေျပာၾကသည္ ။ လြန္စြာနာမည္ၾကီးလွေသာ သူေဌးၾကီးတစ္ဦးကို ျပဳစုရမည္တဲ့ ။ အင္းေလ သူေဌးၾကီးဆိုေတာ့လည္း ပိုက္ဆံေလးဘာေလး ျမိဳးျမိဳးမ်က္မ်က္ရတာေပါ့ေလ ။ အျပန္ တက္က္စီေလးဘာေလး ငွားခြင့္ေတာင္ရခ်င္ရႏုိင္ေသးတယ္ ။ဟတ္ဟတ္ . . .ရွင္ေႏွာင္းအတြက္ ကံၾကမၼာက ဒီေန႔ မ်က္ႏွာသာေပးျပန္ျပီထင္ရဲ႕ ။

လူကံုထန္ေတြခ်ည္းေနတဲ့ရပ္ကြက္က တေစၦဆန္စြာ ေျခာက္ေသြ႔ ေအးစက္လြန္းလွသည္ ။ သူတို႔ေတြ ဘာလို႔မ်ားဒီေလာက္ခ်မ္းသာေနၾကပါလိမ့္ ။ အင္း ေလ ငါ ေရွးဘ၀ကကုသိုလ္ကံတရားနည္းခဲ့မိလို႔ထင္ပါရဲ႕ ။ သူေဌးၾကီးအိမ္သို႔သြားရာလမ္းတေလွ်ာက္ ထံုးစံအတိုင္း ဓါတ္ျပားေဟာင္းၾကီးကိုပဲ ရွင္ေႏွာင္းျပန္ေတြးေနမိလိုက္သည္ ။ ရွင္းေႏွာင္းတို႔က ေမာင္ႏွမ ၃ ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ အေဖက အိပ္ရာထဲေလျဖတ္ထားတုန္း အေမက ပန္းနာရင္ၾကပ္နဲ႔ မလုပ္ႏုိင္မကိုင္ႏုိင္ က်န္တဲ့ ေမာင္ေလး နဲ႔ညီမေလးက ေက်ာင္းေနအရြယ္ေတြ ။ ရွင္ေႏွာင္းသည္သာ ဒီအိမ္ကေလးရဲ႕ အားကိုးရာျဖစ္ေနေတာ့ ။ သူမ်ားေတြေျပာသလိုပဲရွင္ေႏွာင္းလည္း ဘ၀ကိုရိုးရိုးသားသားနဲ႔ၾကိဳးၾကိဳးစားစားျဖတ္သန္းခ်င္ပါသည္ ။ စက္ရံုမွာ ၀င္လုပ္သည္ ။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုက ဟိုျဖတ္ဒီျဖတ္နဲ႔တစ္လကို ၆ ေသာင္းေလာက္ေတာင္ မတင္ခ်င္ ။ ဒီလိုနဲ႔ညေနဖက္ အိမ္မွာ အထည္ေတြယူခ်ဳပ္သည္ ။ ဆင္းရဲႏံုခ်ာလြန္းေသာ အိမ္ကေလးကို လူေတြက ၀ိုင္းအထင္ေသးၾကသည္ ။ ရွင္ေႏွာင္းဘ၀ကိုေျပာင္းလဲေစေသာကိစၥရပ္ၾကီးက ရွင္ေႏွာင္းအသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္မွာေပၚလာသည္ ။

“ ရွင္ေႏွာင္း မင္းအေဖ ဦးထြန္းခင္ ယူထားတဲ့ ပိုက္ဆံက အတိုးေရာအရင္းေရာဆိုအခု သိန္း ၂၀ ေက်ာ္ေနျပီ အးဲဒါမင္းဘယ္လိုဆပ္မလဲ ”

နားထဲမွၾကားလိုက္ရေသာ စကားသံေတြကို သိပ္မယံုခ်င္ ။ အေဖ . . လုပ္ငန္းေတြအဆင္မေျပ တျဖည္းျဖည္းဆင္းရဲလာလိုုက္တာ အခု အေၾကြး ေတာင္ သိန္း ၂၀ တင္ေနတယ္တဲ့ ။ သူ ဘယ္လိုရွာရမလဲ . . ။ ရွင္ေႏွာင္းမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုလို႔လာခဲ့တယ္ ။

“ ကၽြန္မ .. .မရရေအာင္ ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ ဦးရယ္ . . .”
“ ေအးေလျပီးတာပဲ မဟုတ္ရင္ေတာ့ မင္းတို႔တစ္အိမ္လံုးငါ့အေၾကာင္းသိေစရမယ့္ ဒီလပိုင္းအတြင္း ကို ေၾကေအာင္ဆပ္ပါ ”

နားထဲကို မိုးၾကိဳးေတြမ်ားပစ္ေနသလား ။ ရွင္ေႏွာင္းငိုယံုမွ လြဲ၍ ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္မွာလဲ ။ ဘ၀ဆိုတာ အဲဒီလို ကေမာက္ကမနဲ႔ေနသားမက် တဲ့အရာေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အခြံၾကီးသက္သက္မဟုတ္လား ။ အခြံပဲေလ ရွင္ေႏွာင္းအတြက္ေတာ့ဘာမွမရွိတဲ့အခြံၾကီးပါပဲ ။ ဒီလိုနဲ႔ စဥ္းစားရင္းစဥ္းစားရင္း ရွင္ေႏွာင္းမေတြးတတ္ေအာင္ျဖစ္လာမိသည္ ။ ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း ရွင္ေႏွာင္းသူငယ္ခ်င္း သူဇာ ေရာက္ခ်လာသည္ ။ သူဇာက ပိုက္ဆံေတာ့အေတာ္အသင့္ရွိသည္ ။

“ ရွင္ေႏွာင္း . .ငါ သတင္းေတြၾကားပါတယ္ဟာ နင္စိတ္ေတာ့သိပ္ညစ္မေနပါနဲ႔ ငါ အခု လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုေတြ႔ထာလို႔ နင္ ဦးေဂ်ာ္နီကိုသိတယ္မဟုတ္လား ငါတို႔ လမ္းထိပ္က လူၾကီးေလ အဲဒီလူၾကီးက ရပ္ကြက္ထဲက ယိုးဒယားအလုပ္သြားလုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြကို ပို႔ေပးတယ္တဲ့ ေနစရိတ္စားစရိတ္ဖယ္ျပီးရင္ အိမ္ကို ၅ သိန္းေလာက္ပို႔ႏုိင္တယ္တဲ့ ငါတို႔သြားရေအာင္ နင္သြားမယ္ဆိုရင္ငါနင့္အတြက္အကုန္စီစဥ္ေပးမယ္ေလ ”
“ ဟင္ . . နင္. . နင္ေျပာတာ တကယ္လား ဟဲ့ ”
“ ေအးေပါ့ဟ ”
“ ဒါနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွာတုန္းဟ ”
“ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ ဟက္လ္ပါ ေပါ့ဟာ ”
“ ေအးဟာ အဲဒါဆို ငါလုပ္ခ်င္တယ္ ငါ့ကိုကူညီပါဦးဟာမဟုတ္ရင္ငါဒီႏြံ႕ထဲကထြက္လို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ”

ဒီလိုနဲ႔ . . ဒီလိုနဲ႔ေပါ့ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ ယိုးဒယားကို သူဇာနဲ႔အတူေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဦးေဂ်ာ္နီရဲ႕ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုအမည္ခံ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ သူဟာ တကယ့္ကို အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားခဲံရတယ္ ။ ထြက္ေျပးဖို႔အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားေပမယ့္သူ႔ဘ၀က အခြင့္မသာခဲ့ရပါဘူး ။ ျငင္းဆန္မႈေတြတိုင္းမွာ ခြန္အားကမမွ် . . . မ်က္ရည္တို႔သာအဖတ္တင္ခဲ့သည္ ။ သူမ်ားစကားကိုနားေယာင္ျပီး လိုက္လာခဲ့တဲ့ ယံုၾကည္မႈတစ္ခုက ရွင္ေႏွာင္းကို ဒီဘ၀ကိုတြန္းပို႔ေပးခဲ့သည္ ။ ဒီလိုနဲ႔ မထူးဇာတ္ကိုခင္းရင္း ရွင္ေႏွာင္းေငြအေတာ္တန္စုမိေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ အေဖ . . . ဆံုးသြားျပီ . . . ။ ဘာလို႔မ်ား ဒါဏ္ရာေတြခ်ည္းအထပ္ထပ္ေပးေနရသလဲ ရွင္ေႏွာင္းနားမလည္ႏုိင္ေတာ့ ။ သူ႔ဘ၀က အတိတ္က ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ေတြနဲ႔သာ ဆိုင္တယ္လို႔ ျဖည္ေတြးေတြးမိေပမယ့္ တခါတေလေတာ့ ေလာကၾကီးကို ရွင္ေႏွာင္းမေက်နပ္ခ်င္ပါဘူး ။
အေမ့ ေဆးဖိုးနဲ႔ ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြ ရဲ႕ပညာသင္စရိတ္အတြက္ ရပ္ကြက္ထဲ တူတူတန္တန္ေနႏိုင္ဖို႔ ရွင္ေႏွာင္းရဲ႔မထူးဇာတ္ကို ရွင္ေႏွာင္းဆက္ ကခဲ့ရတယ္ ။

ဘယ္သူေျပာလဲဟင္ . .ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ လုပ္ကိုင္စားရင္ အေဖ ေထာင္က်သြားမွာေပါ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ပါဘူး ရွင္ေႏွာင္း ဘ၀ပ်က္ရတာ ဘာအေရးလဲ မဟုတ္ဘူးလား ။ ဒါဆို ျမန္မာျပည္ေရာက္ေနျပီပဲ ရိုးရိုးသားသားလုပ္ကိုင္စားေပါ့ ။ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ထုတ္ရတဲ့ေမးခြန္းေတြက တခါတခါခက္လွပါတယ္ ။ အင္း လုပ္မွာေပါ့ ရွင္ေႏွာင္း ပိုက္ဆံအေတာ္စုမိတာနဲ႔ တစ္ျခားျမိဳ႕ကိုေျပာင္းမယ္ ။ ကုန္စံုဆိုင္ေလးဖြင့္မယ္ ။ ေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးကို ပညာတတ္ၾကီးေတြျဖစ္ေအာင္သင္ရမယ္ ။ ဟုတ္တယ္ မိရွင္ေႏွာင္း ညည္းမ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္စမ္း ။ ကိုယ့္ဘ၀ပ်က္ရတာ ဘာအေရးလဲေအ . . ကိုယ့္မိသားစုမွာ ကိုယ္မွမကယ္တင္ဘယ္သူကယ္မလဲ ညည္းအေမ ေဆးဖိုးလည္းညည္းသိသားနဲ႔ ။

“ ေရာက္ျပီခင္ဗ် ဒီအိမ္ပါ ”
ခန္းနားလွတဲ့ ဘန္ဂလိုပံ့ုစံအိမ္ေလးက တကယ့္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလးပါ ။ ရွင္ေႏွာင္းကို အခန္းထဲအထိလိုက္ပို႔ေပးသည္ ။

အထဲမွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆႏၵအာသီသမ်ားသယ္ပိုးထားေသာ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ၾကီးတစ္ခု သူ႔ကိုေစာင့္ေနမည္ ။
ထံုးစံအတိုင္းသူ႔ကိုမိတ္ဆက္ျပီး ရီေ၀ေ၀ျပံံဳးျပမည္ ။
ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ရဲစည္းကမ္းခ်က္ အကာအကြယ္သံုးရမည္ဟု ရွင္ေႏွာင္းေျပာမည္ ။
လက္ခံလွ်င္ ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္ျဖစ္မည္ လက္မခံလွ်င္ သူ ျပန္ထြက္လာမည္ ။
ထံုးစံအတိုင္း ညေန ေသြးသြားစစ္မည္ ။
ထံုးစံအတိုင္း အေမ့အတြက ္ရင္ၾကပ္ရွုေဆး၀ယ္ျပီး ကေလးေတြအတြက္ စာအုပ္ စာတမ္းနဲ႔လိုတာေလးေတြ၀ယ္ရမည္ ။
ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္ရဦးမည္ ။

ဒါပါပဲ ေလ . . . .

ဘ၀ဆိုတာ တခါတေလေတာ့လည္း ထံုးစံအတိုင္းေတြနဲ႔ခ်ည္းဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ပစၥဳပၸန္သက္သက္မဟုတ္ပါလား ။

သက္တန္႔ခ်ိဳ
22 Jan 2013