Pages

Pages - Menu

Thursday, November 29, 2012

မံုရြာခရိုင္၊ ဆားလင္းၾကီးျမိဳ႕နယ္ ကန္႔ကုန္းေက်းရြာတြင္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ ညေန ၆ နာရီတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မိန္႔ခြန္း အျပည့္ အစံု

မံုရြာခရိုင္၊ ဆားလင္းၾကီးျမိဳ႕နယ္ ကန္႔ကုန္းေက်းရြာတြင္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ ညေန ၆ နာရီခန္႔က ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မိန္႔ခြန္း အျပည့္ အစံု။ 

ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ အမ်ားနဲ႔ ညီေအာင္လို႔ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ိဳးကို အေနာက္မွာ ထားျပီးေတာ့ လုပ္ရတယ္။ အဲဒီလို လုပ္မွသာ တိုးတက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မတို႔ဟာ ႏိုင္ငံၾကီးသား အျမင္နဲ႔ ေျဖရွင္းရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံကို အျပစ္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ၊ အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံ၊ ကမာၻက ေလးစားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ၊ ဘယ္လို ေနမလဲ၊ ဘယ္လိုထိုင္မလဲ။ ဘယ္လို ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဆံုးျဖတ္ရလိမ့္မယ္။ 

ကိုယ့္ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ လည္း မရဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္း လုပ္လို႔လည္း မရဘူး။ အစိုးရခ်ည္း လုပ္လို႔လည္း မရဘူး။ ျပည္သူလူထုအားလံုး ပါ၀င္မွ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိေအာင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ႏိုင္မွာပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာ ျပည္သူေတြ အၾကိဳက္ကို ကၽြန္မ အျမဲလိုက္ျပီးေတာ့ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ မွန္တဲ့အတိုင္းပဲ ေျပာမယ္။ ျပည္သူေတြက မၾကိဳက္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ၾကိဳက္ရင္လည္း ၾကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ေသေသခ်ာခ်ာ ကတိေပးႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မ ျပည္သူေတြကို လွည္ဖ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳး လုပ္လို႔ မရဘူး။ 

ေနာက္ျပီးေတာ့ တစ္ခဏနာ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးလည္း ကၽြန္မ မလုပ္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ လုပ္သြားမွာ။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္ အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိလို႔ ဆိုရင္လည္း ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ျပဳျပင္ေပးၾကပါ။ ကၽြန္မ လက္ခံဖို႔ အဆင္သင့္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါ။ သေဘာထားၾကီးရမယ္။ ေရရွည္အျမင္ရွိရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးပဲ။ 
အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ကြာဟေနတဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြ၊ အုပ္စုေတြ စုစည္းျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးအတြက္အတူ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူအားလံုးဟာ ေရရွည္အျမင္နဲ႔လုပ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေရရွည္အျမင္နဲ႔လုပ္မွ ကၽြန္မတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ အခု ဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိမယ့္ ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္မ ေျဖရွင္းခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို လုပ္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းဝန္းျပီးေတာ့ ကူညီၾကပါလို႔ ကၽြန္မ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြက ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈမရဘဲနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈဆိုတာ ျပည္သူအၾကိဳက္ ေရတိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ေလးေတြ ခ်ျပီးေတာ့ အဲဒီလို ျပည္သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေတြ ဒီလိုမမွန္မကန္တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေတြကို ရမယ္ဆိုရင္လည္း ေရရွည္မွာ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မေစာေစာကေျပာသလိုေပါ့။ ျပည္သူေတြနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ဆက္ဆံမယ္။ ရိုးရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆက္ဆံမယ္။ 

ကၽြန္မရဲ႔႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ကၽြန္မရဲ႕ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို ျပည္သူက မၾကိဳက္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မရွင္းျပမယ္။ ကၽြန္မတစ္ခုခုကို လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္သလဲဆိုတာ ရွင္းျပမယ္။ 

အခုဒီေဒသမွာ ေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆာနာဟာ ကၽြန္မကေနျပီးေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေျပလည္သြားေစခ်င္တယ္။ ဒီလိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေျပလည္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြလည္း ဝမ္းသာတယ္။ ႏိုင္ငံလည္း သိကၡာရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေကာင္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ အဲ့လုိရေအာင္ ကၽြန္မၾကိဳးစားမယ္။ ၾကိဳးစားေပမယ့္လို႔ ေအာင္ျမင္မယ္၊ မေအာင္ျမင္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္မကေနျပီးေတာ့ ဘယ္လိုအာမခံခ်က္မွ မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူကသာ ကၽြန္မနဲ႔ လက္တြဲျပီးေတာ့ ေျပလည္မႈရွာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မယံုပါတယ္။ 

ဒီေတာ့ ကၽြန္မက ျပည္သူကိုတစ္ခုပဲ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကၽြန္မဘယ္လိုပဲ ဆံုးျဖတ္ ဆံုးျဖတ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတာ့ မခ်ေသးဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေမးၾကည့္ျပီးပါျပီ။ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဘက္ကို ေတြ႔ျပီး သက္ဆိုင္ရာ ရြာသူရြာသားေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္။ ကန္႔ကြက္တဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အေျဖ ႏွစ္ ခုကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေျပလည္ေအာင္လို႔ ကၽြန္မ ညွိေပးခ်င္တယ္။ အဲ့လို ညွိေပးတာကို ျပည္သူေတြက သေဘာတူရဲ႕လား။ 

ကၽြန္မတို႔ဆီက ႏိုင္ငံသားေတြက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြက အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ဒါ လူသားတိုင္းက ဒီလိုပါပဲ။ ေစတနာေမတၱာနဲ႔ ေနရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ အင္မတန္မွ ေအးခ်မ္းပါတယ္။ ေဒါသေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာ မေအးခ်မ္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံၾကီး ေအးခ်မ္းဖို႔ အတြက္ ကၽြန္မအစဥ္အျမဲပဲ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးလမ္းကို ကၽြန္မေလွ်ာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မနဲ႔အတူ ျပည္သူပါလာမွ ကၽြန္မလုပ္ငန္းေတြမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ 
ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မလမ္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြက ၾကိဳဆိုေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္မ အင္မတန္မွ အားတက္တယ္။ အားတက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မကို က်န္းမာပါေစလို႔ ေခၚေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစလို႔ ေအာ္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္။ အသက္ရာေက်ာ္ေတာင္ ရွည္ပါ့မလားေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ျပည္သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ရွိရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေအာင္ေျခအမ်ားၾကီးွရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအားတက္ရပါတယ္။ 
အဲဒီေတာ့ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ လြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘက္ကေနျပီးေတာ့ ရပ္တည္ေပးတဲ့ အရာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ျပည္သူေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္မရိုးရိုးပဲ ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္မအေနနဲ႔လည္း ကၽြန္မတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ရပ္တည္မယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံရတယ္။ ေျပာဆိုရတယ္။ ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လိုက္လိုက္ေျပာတဲ့သူဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းလို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္။ မွားလိမ့္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မဆို ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လိုက္ျပီးေျပာတာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ တစ္ကယ့္မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးကို ေရွ႔ရႈျပီးေတာ့ ေျပာသင့္ေျပာထိုက္တာကို ေျပာမယ္။ ေထာက္ျပသင့္တာကို ေထာက္ျပမယ္။ အဲဒါမဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္မတို႔ဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကၽြန္မနဲ႔ ျပည္သူၾကာမွာ တစ္ကယ့္ကို ေကာင္းျမတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ဆက္ဆံမႈတစ္ခု ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကၽြန္မက ျပည္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေျပာဆိုတယ္ဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔၊ ကၽြန္မတို႔ၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ကၽြန္မေတြ႔ဆံုတာပါ။ တစ္ကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႔ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သန္း ၆၀ ကို ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္သြားလို႔ရမွာလဲ။ သိန္း ၆၀ ကို တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း မေတြ႔ႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီလိုပဲ အစုလိုက္ေတြ႔ရတာပဲ။ ဒီလိုေတြ႔ရတိုင္းလည္း ကၽြန္မဝမ္းသာပါတယ္။ 
တစ္ခါတစ္ေလ ခရီးသြားရင္ စိတ္ဆိုးရတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ျပည္သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ေတြ လုပ္ပံုကိုင္ပံုမဟုတ္လို႔။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လုိ စိတ္ဆိုးရတဲ့အခါေတာင္မွ ျပည္သူေတြက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကၽြန္မကို ၾကိဳဆိုတဲ့အခါ စိတ္ဆိုးတာေတြ ေျပရပါတယ္လို႔ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔။ 

အခုေတာ္ေတာ္ေလး ေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကၽြန္မေတာင္းပန္ခ်င္တာရွိတယ္။ ဒီလိုေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ရေအာင္လို႔ လုပ္ခဲ့တာကို ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့။ နံနက္တုန္းက မႏၱေလးကေန မံုရြာကိုလာေတာ့။ မံုရြာက ျပည္သူလူထုက အင္မတန္မွ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုတယ္။ ေတာ္ေတာ့ကို ေနာက္က်သြားတယ္။ လမ္းမွာ ေျဖးေျဖးေလးပဲသြားျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဒီမွာ အေရာက္ေနာက္က်တယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ လမ္းမွာ ၾကိဳဆိုတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို ကၽြန္မေကာင္းေကာင္း မႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဟုိဘက္က အလုပ္ခ်ိန္းထားတာကို ေနာက္က်မွာဆိုးလို႔။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းမွာ မႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အခုလို ေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ရတဲ့ ဒီကိုေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူအားလံုးကိုလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။ 

ေနာင္ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ကၽြန္မတို႔ အမ်ားၾကီး အတူတူလုပ္ရဦးမယ္။ ဒီလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေတြ႔ႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတူလုပ္ရမွာပဲ။ အေဝးက ဆက္သြယ္မႈနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္သြားရမွာပဲ။ တစ္ခ်ို႔က်ေတာ့လည္း ကၽြန္မရဲ႕ ေရွးေရစက္အရ ျပန္ျပီးေတာ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ လူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ဒီလိုနီးနီးကပ္ကပ္ ျပန္ျပီးေတာ့ မဆံုႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဒီလို တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ အတူတူ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပႆာနာၾကီးအတြက္ စဥ္းစားပိုင္ခြင့္ အတူတူထိုင္ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြင့္ ရတာကိုလည္း ကၽြန္မရင္ထဲ အျမဲမွတ္သားထားပါတယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားပါမယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။

ေအးခ်မ္းမြန္မွEleven Media Group  တြင္ေဖာ္ျပေသာ သတင္းကို မူရင္းအတိုင္းမွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
Photo From :The Voice Weekly

ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မရဘူး။အမ်ားနဲ႔ညီေအာင္လို႔ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္တစ္ခါတေလကိုယ့္ရဲအက်ိဳး
ကိုအေနာက္မွာ ထားျပီးေတာ့လုပ္ရတယ္။အဲဒီလိုလုပ္မွသာတိုးတက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒီေဒသမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့
အခက္အခဲေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မတို႔ဟာ ႏိုင္ငံၾကီးသား အျမင္နဲ႔ ေျဖရွင္းရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံကိုအျပစ္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ၊အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံ၊ကမာၻက ေလးစားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ဘယ္
လို ေနမလဲ၊ ဘယ္လိုထိုင္မလဲ။ ဘယ္လို ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဆံုးျဖတ္ရလိမ့္မယ္။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ လူတစ္
ေယာက္တည္းနဲ႔ လည္း မရဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္း လုပ္လို႔လည္း မရဘူး။ အစိုးရခ်ည္း လုပ္လို႔လည္း မရ
ဘူး။ ျပည္သူလူထုအားလံုး ပါ၀င္မွ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိေအာင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ႏိုင္မွာပါ။
 
 ျပည္သူေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာ ျပည္သူေတြ အၾကိဳက္ကို ကၽြန္မ အျမဲလိုက္ျပီးေတာ့ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ မွန္တဲ့အတိုင္းပဲ ေျပာမယ္။ ျပည္သူေတြက မၾကိဳက္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ၾကိဳက္ရင္
လည္း ၾကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ေသေသခ်ာခ်ာကတိေပးႏိုင္တယ္။ကၽြန္မ ျပည္သူေတြ
ကို လွည္ဖ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳး လုပ္လို႔ မရဘူး။

ေနာက္ျပီးေတာ့ တစ္ခဏနာ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးလည္း ကၽြန္မ မလုပ္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ
ရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ လုပ္သြားမွာ။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္ အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္
တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိလို႔ ဆိုရင္လည္း ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ျပဳျပင္ေပးၾကပါ။ ကၽြန္မ လက္ခံဖို႔ အဆင္
သင့္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါ။ သေဘာထားၾကီးရမယ္။ ေရရွည္အ
ၿမင္ရွိရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးပဲ။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ကြာဟေနတဲ့ အသင္း
အဖြဲ႔ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြ၊ အုပ္စုေတြ စုစည္းျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးအတြက္အတူ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ကိစၥျဖစ္
ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူအားလံုးဟာ ေရရွည္အျမင္နဲ႔လုပ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေရရွည္
အျမင္နဲ႔လုပ္မွ ကၽြန္မတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ အခု ဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ သိကၡာ
ရွိမယ့္ ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္မ ေျဖရွင္းခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို လုပ္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းဝန္းျပီးေတာ့ ကူညီၾကပါလို႔ ကၽြန္
မ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြက ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈမရဘဲနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ေအာင္
ၿမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈဆိုတာ ျပည္သူအၾကိဳက္ ေရတိုဆံုးျဖတ္ခ်က္
ေလးေတြ ခ်ျပီးေတာ့ အဲဒီလို ျပည္သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေတြ ဒီလိုမမွန္မကန္တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေထာက္
ခံမႈေတြကို ရမယ္ဆိုရင္လည္း ေရရွည္မွာ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မေစာေစာကေျပာသလိုေပါ့။ ျပည္သူေတြနဲ႔ မွန္
မွန္ကန္ကန္ဆက္ဆံမယ္။ ရိုးရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆက္ဆံမယ္။

ကၽြန္မရဲ႔႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ကၽြန္မရဲ႕ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို ျပည္သူကမၾကိဳက္ရင္လည္းမၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္
တယ္။ ကၽြန္မရွင္းျပမယ္။ ကၽြန္မတစ္ခုခုကို လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္သလဲဆိုတာ ရွင္းျပမယ္။

အခုဒီေဒသမွာ ေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆာနာဟာ ကၽြန္မကေနျပီးေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
နဲ႔ ေျပလည္သြားေစခ်င္တယ္။ဒီလိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေျပလည္ေတာ့ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြလည္းဝမ္းသာတယ္
။ ႏိုင္ငံလည္း သိကၡာရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေကာင္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ အဲ့လုိရေအာင္
 ကၽြန္မၾကိဳးစားမယ္။ 
 
ၾကိဳးစားေပမယ့္လို႔ ေအာင္ျမင္မယ္၊ မေအာင္ျမင္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္မကေနျပီးေတာ့ ဘယ္လိုအာမခံခ်က္မွ မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူကသာ ကၽြန္မနဲ႔ လက္တြဲျပီးေတာ့ ေျပလည္မႈရွာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မယံုပါတယ္။

ဒီေတာ့ ကၽြန္မက ျပည္သူကိုတစ္ခုပဲ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကၽြန္မဘယ္လိုပဲ ဆံုး
ၿဖတ္ ဆံုးျဖတ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတာ့ မခ်ေသးဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္မတစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေမးၾကည့္ျပီးပါျပီ။ လုပ္
ငန္းရွင္ေတြဘက္ကို ေတြ႔ျပီး သက္ဆိုင္ရာ ရြာသူရြာသားေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္။ ကန္႔ကြက္တဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔
လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အေျဖ ႏွစ္ ခုကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေျပလည္ေအာင္လို႔ ကၽြန္မ ညွိေပးခ်င္တယ္။ အဲ့လို ညွိေပးတာကို ျပည္သူေတြက သေဘာတူရဲ႕လား။

ကၽြန္မတို႔ဆီက ႏိုင္ငံသားေတြက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ
သူ ႏိုင္ငံသားေတြက အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ဒါ လူ
သားတိုင္းကဒီလိုပါပဲ။ ေစတနာေမတၱာနဲ႔ ေနရတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ဟာအင္မတန္မွ ေအးခ်မ္းပါတယ္။ေဒါသေတြ ဟုန္း
ဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာ မေအးခ်မ္းႏိုင္ပါဘူး။ 
 
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံၾကီး ေအးခ်မ္းဖို႔ အတြက္ ကၽြန္မအစဥ္အျမဲပဲ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးလမ္းကို ကၽြန္မ
ေလွ်ာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒီလိုေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာကၽြန္မနဲ႔အတူ ျပည္သူပါလာမွကၽြန္မလုပ္ငန္းေတြ
မွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မလမ္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြက ၾကိဳဆိုေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္မ အင္မတန္
မွ အားတက္တယ္။ အားတက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မကိုက်န္းမာပါေစလို႔ ေခၚေနလို႔မဟုတ္ဘူး။အသက္ရာေက်ာ္
ရွည္ပါေစလို႔ ေအာ္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ 
 
တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္။ အသက္ရာေက်ာ္ေတာင္ ရွည္ပါ့မလားေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ျပည္
သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ရွိရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေအာင္ေျခအမ်ားၾကီးွရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအားတက္ရ
ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ လြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘက္ကေန
ၿပီးေတာ့ ရပ္တည္ေပးတဲ့ အရာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ျပည္သူေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ
 ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္မရိုးရိုးပဲ ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္မအေနနဲ႔လည္း ကၽြန္မတို႔ျပည္သူေတြအ
တြက္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ 
 
ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ရပ္တည္မယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပြင့္ပြင့္လင္း
လင္း ဆက္ဆံရတယ္။ ေျပာဆိုရတယ္။ ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လိုက္လိုက္ေျပာတဲ့သူဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းလို႔ မထင္
နဲ႔ေနာ္။ မွားလိမ့္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မဆို ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လိုက္ျပီးေျပာတာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားရဲ႕ အလုပ္မ
ဟုတ္ဘူး။ 
 
တစ္ကယ့္မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးကို ေရွ႔ရႈျပီးေတာ့ ေျပာသင့္ေျပာထိုက္တာကို ေျပာမယ္။
ေထာက္ျပသင့္တာကို ေထာက္ျပမယ္။အဲဒါမဟုတ္ဘူးလား။ကၽြန္မတို႔ဟာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကၽြန္မနဲ႔ ျပည္သူၾကာမွာ တစ္ကယ့္ကို ေကာင္းျမတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ဆက္ဆံမႈတစ္ခု ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကၽြန္မက ျပည္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေျပာဆိုတယ္ဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔၊ ကၽြန္မတို႔ၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ကၽြန္မေတြ႔ဆံုတာပါ။ တစ္ကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႔ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ 
 
ဒါေပမယ့္ သန္း ၆၀ ကို ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္သြားလို႔ရမွာလဲ။ သိန္း ၆၀ ကို တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း မေတြ႔ႏိုင္
တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီလိုပဲ အစုလိုက္ေတြ႔ရတာပဲ။ ဒီလိုေတြ႔ရတိုင္းလည္း ကၽြန္မဝမ္းသာပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ ခရီး
သြားရင္ စိတ္ဆိုးရတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။
 
 ျပည္သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ေတြ လုပ္ပံုကိုင္ပံုမဟုတ္လို႔။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လုိ စိတ္ဆိုးရတဲ့အခါေတာင္
မွ ျပည္သူေတြက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကၽြန္မကို ၾကိဳဆိုတဲ့အခါ စိတ္ဆိုးတာေတြ ေျပရပါတယ္လို႔ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒါ
ေႀကာင့္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔။

အခုေတာ္ေတာ္ေလး ေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကၽြန္မေတာင္းပန္ခ်င္တာရွိတယ္။ ဒီလိုေမွာင္တဲ့အ
ထိ ေစာင့္ရေအာင္လို႔ လုပ္ခဲ့တာကိုကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့။နံနက္တုန္းက မႏၱေလး
ကေန မံုရြာကိုလာေတာ့။ မံုရြာက ျပည္သူလူထုက အင္မတန္မွ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုတယ္။ ေတာ္ေတာ့ကို
ေနာက္က်သြားတယ္။လမ္းမွာ ေျဖးေျဖးေလးပဲသြားျဖစ္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မဒီမွာအေရာက္ေနာက္က်တယ္။
 
 ေနာက္က်ေတာ့ လမ္းမွာ ၾကိဳဆိုတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို ကၽြန္မေကာင္းေကာင္း မႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဟုိဘက္
က အလုပ္ခ်ိန္းထားတာကို ေနာက္က်မွာဆိုးလို႔။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းမွာ မႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို
ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အခုလို ေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ရတဲ့ ဒီကိုေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူအားလံုးကိုလည္း ေတာင္းပန္ပါ
တယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။

ေနာင္ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ကၽြန္မတို႔ အမ်ားၾကီး အတူတူလုပ္ရဦးမယ္။ ဒီလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေတြ႔ႏိုင္သည့္တိုင္
ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတူလုပ္ရမွာပဲ။ အေဝးက ဆက္သြယ္မႈနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္သြားရမွာပဲ။ 
 
တစ္ခ်ို႔က်ေတာ့လည္း ကၽြန္မရဲ႕ ေရွးေရစက္အရ ျပန္ျပီးေတာ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ လူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ဒီ
လိုနီးနီးကပ္ကပ္ ျပန္ျပီးေတာ့ မဆံုႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဒီလို တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ အတူတူ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပ
သနာၾကီးအတြက္ စဥ္းစားပိုင္ခြင့္ အတူတူထိုင္ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြင့္ ရတာကို
လည္းကၽြန္မရင္ထဲအျမဲမွတ္သားထားပါတယ္။ကၽြန္မရင္ထဲမွာထိန္းသိမ္းထားပါမယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။

Eleven Media Group
Photo From :The Voice Weekly

No comments:

Post a Comment